Harutin » 26 сен 2010, 20:03
***
Ես խենթանում եմ, փրկեք ինփ մարդիք,
Այս երկրագնդի անդարձի ցավից,
Խուլ հեռուներում մարող լույսերից,
Փրկեք ինձ դաժան իրիկնամուտից:
Ես էլ հոգի եմ, բոլորիդ նման,
Այսօր եկել եմ, վաղը` կգնամ,
Ամոքեք ցավը իմ հոգեունայն,
Թող ցավազրկված անցնեմ այս ճամփան:
Տարտամ լույսերը երեկոների
Թող շոյեն հոգուս թավշյա վարսերը,
Եվ թող աստղերը անցնեն իմ միջով`
Արտացոլելով սարսռող սերը:
Բայց ի՞նչ է, ասա, ուզածդ Աստված
Ձայնդ` անհասու, տեսքդ` մութ անտառ,
Ուզում ես նորից Բաբելոն ծնենք,
Փորձելով հասնել փեշերիդ պայծառ:
Եվ Քո հայրական ապտակը թեթև,
Եվ սամումաշունչ քամիներդ տաք,
Փշրեցին ձգտման աշտարակը մեր`
Բանտելով մեզ քո գաղտնիքի մեջ փակ:
Տես, ավերակներ, փլուզված հույսեր,
Սևահեր մի կին, մանուկը գրկին,
Փուլ աշտարակից ծածանվող սավան,
Որ անդարձ ծածկեց պատմությունը հին:
Մեզանից Աստված ի՞նչ է ուզածդ,
Ինչ է գալիքը և ինչ է անցած,
Ամոքիր հոգուս ձգտումն այս ունայն,
Թող ցավազրկված անցնեմ այս ճամփան: