...
Ամայութեան մէջ
Կայ մի գոյութիւն,
Որ սպասում է
Իր լռութիւնը
Հագնի էութիւն:

Յոյսերիս նւերը

Պատռում եմ իմ յուշատետրը
Մանր կտորների յամառօրեն...
Խոշորացոյցով
Փորձում եմ գտնել
Մի բեկոր միայն,
Որ չունենայ իր մէջ
Նենգ տմարդութեան
Խոցելի հարւած...

Համառոութիւն

Տատս գուշակ էր,
Իմ անժամանակ
Արթնանալու մասին
Ասում էր՝
Տե՛ս, կը խեղդւես
Քո իսկ պարզ ջրի մէջ:
Ես օրօրւելով
Կեանքի երեսին
Արդէն կիսախեղդ՝
Փնտրում եմ մի ելք
Տատիս հաւատը
Շուռ տւողներին
Հերքելու համար:

Անճար լռութիւն

Խորամանկ է կեանքը ...
Իր մեղքերով է
Խիղճը մեր դատում,
Ու մոռանում է
Իր սխալների
Կրկնութիւնը:

Եւ ի՜նչ անճար է
Մեր լռութիւնը ...

...
Գուցէ այնքա՜ն եմ
Հեռացել կեանքից,
Գուցէ բնաւ էլ
Չեմ հասել նրան .
Այդ ո՞ւմ ձեռքերն են
Թակում իմ դռան.
Գուցէ այդ մեկն է
Միտում իր վրայ
Վերցնել ու կրել
Մենութեանս բեռը...

...
Ես փշրւելուց
Ճզմւում եմ այնպէս ,
Որ դառնում եմ մի
Անտեսանելի
Ու փոքրիկ կտոր,
Որ զգացվում է
Երկու մատների
Շփման արդիւնքում:
Եթէ սև մաղձը
Չսեղմի մի պահ,
Կծնւի կրկին
Մի նոր ապագայ:

...
Հոգուս խորքի
Ջինջ անկիւնի
Մի երկաթէ մետաքսում՝
Նստած է մի առնադէմ կին ,
Ամուր սիրտը իր կրծքում :
Կեանքի դաժան հարւածները
Հաւաքում է բաց ափին ,
Յետոյ դանդաղ վար է նետում
Սառցակալած յատակին:

Մերկ խիղճս

Թող, որ իմ խիղճը
Չարութեան պահին
Ինձ չմոռանայ ,
Վախից, սարսափից
Չլքի հոգիս՝
Թողնի հեռանայ .
Թող, որ իմ խիղճը
Հաւատարմութեան
Անսուտ մղումով
Անվերջ յագենայ,
Ու չարիքների
Գայթակղութեան
Լեզուն չիմանայ...