ԳՐԱՎՈՐ ԽՈՍՔ: ՈւՂՂԱԳՐՈւԹՅՈւՆ

Հայերենի գրային կազմը պարունակում է՛

1. Այբուբենի բոլոր տառերը. այդ թվում`

_6 ձայնավոր տառ – ա, օ, ու, ի, է, ը

_30 բաղաձայն տառ – բ, գ, դ, զ, թ, ժ, լ, խ, ծ, կ, հ, ձ, ղ, ճ, մ, յ, ն, շ, չ, պ, ջ, ռ, ս, վ, տ, ր, ց, փ, ք, ֆ

_3 տառ, որոնք արտահայտում են հնչյունային կապակցություններ` ե – յ, է, ո – վ, օ, և - յ, է, վ կամ է, վ:

2. Առոգանության 3 նշան – շեշտ [՛], հարցական նշան [՞], բացականչական նշան [՜]:

3. Տրոհության 4 նշան – միջակետ [.], ստորակետ [,], բութ [`], վերջակետ [:]:

4. Բացահայտության 7 նշան – միության գծիկ [-], անջատման գծիկ [–], ենթամնա [-], չակերտներ [“”], փակագծեր [()], կախման կետեր […], բազմակետեր [....]:


ПИСЬМЕННАЯ РЕЧЬ. ПРАВОПИСАНИЕ

Письменный состав армянского языка содержит:

1. Все буквы алфавита, в том числе

_6 гласных букв – ա (а), օ (о), ու (у), ի (и), է (э), ը (‘).

_30 согласных букв – բ (b), գ (g), դ (d), զ (z), թ (t), ժ (zh), լ (l), խ (kh), ծ (ts), կ (k), հ (h), ձ (dz), ղ (gh), ճ (j), մ (m), յ (y), ն (n), շ (sh), չ (ch), պ (p - п), ջ (dj), ռ ( r), ս (s), վ (v), տ (t - т), ր ( r), ց (ts - ц), փ (p), ք (q), ֆ (f).

_3 буквы, обозначающие несколько звуков - ե – յ, է (й, э), ո – վ, օ (в, о), և - յ, է, վ (й, э, в) или է, վ (э, в).

2. 3 знака выразительности – знак ударения [՛], вопросительный знак [՞], восклицательный знак [՜].

3. 3 знака препинания – двоеточие (обозначается как точка) [.], запятая [,], знак, после которого следует выделяемое слово или оборот [`], точка (обозначается как двоеточие) [:].

4. 7 знаков пояснения – дефис [-], тире [–], перенос [-], кавычки [“”], скобки [()], троеточие (3 точки) […], многоточие (4 точки) [....].

Հնչյունների և տառերի համապատասխանությունը

Յուրաքանչյուր հնչյուն արտահայտվում է առանձին տառով: Դա խախտվում է մի քանի դեպքում.

1.Նույն հնչյունը կարող է արտահայտվել տարբեր տառերով.

_ [է] է – էգ, էակ, անէանալ, մանրէ
_ [է] ե – մեկ, կես, գետ, բերել
_ [օ] օ – օր, օրինակ, անօրինական, ոսկեզօծել
_ [օ] ո – գոլորշի, կողմ, կոչ

2.Նույն տառն արտահայտում է տարբեր հնչյուններ.

_ ե [յէ] բառասկզբում – երկու, երկաթ, երբ
_ ե [է] բառամիջում – բերք, գերան
_ ո [վօ] բառասկզբում – ոսկի, որքան
_ ո [օ] միայն երկու բառի սկզբում – ով, ովքեր
_ ո [օ] բառամիջում – բողոքել, Գորիս
_ ո [օ] բառավերջում – երեկո, Մարո

3.Մեկ տառն արտահայտում է երկու հնչյուն

_ և [էվ] բառամիջում և վերջում – բարև, կարևոր, հարևան


Соответствие звуков и букв:

В армянском языке каждый звук выражается отдельной буквой. Это нарушается в некоторых случаях.

1.Один и тот же звук может выражаться разными буквами:

_ [է - э] է – էգ (эг - самка), էակ ( эак– существо), անէանալ (анэанал – исчезать), մանրէ (манрэ – бактерия)
_ [է - э] ե – մեկ (мэк – один), կես (кес – половина), գետ (гет - река), բերել (бэрэл – нести)
_ [օ - о] ո – գոլորշի (голорши – пар), կողմ (кохм – сторона), կոչ (коч – клич)

2.Одна буква выражает разные звуки:

_ ե [յէ - йэ] в начале слова – երկու (йерку – 2), երկաթ (йеркат – железо), երբ (йерб – когда)
_ ե [է - э] в середине слова – բերք (бэрк – урожай), գերան (гэран – бревно)
_ ո [վօ - во] в начале слова – ոսկի (воски – золото), որքան (воркан – сколько)
_ ո [օ - о] только в начале всего двух слов – ով (ов – кто), ովքեր (овкер – кто в множественном числе)
_ ո [օ - о] в середине слова – բողոքել (бохокел – жаловаться), Գորիս (Горис)
_ ո [օ – о] в конце слова – երեկո (йереко – вечер), Մարո (Маро)


3.Одна буква выражает 2 звука:

_ և [էվ - эв] в середине и конце слова – բարև (барэв – здравствуй), կարևոր (карэвор – важный), հարևան (hареван – сосед)

Խոսքի մասեր՛

Հայերենի խոսքի մասերը տասն են` գոյական, բայ, ածական, թվական, դերանուն, մակբայ, կապ (նախադրություն և ետադրություն), շաղկապ, վերաբերական, ձայնարկություն:

Գոյական անուն՛

1. Գոյական անունի արտահայտած իմաստը

Գոյական անունները բնության մեջ եղած անձերի, իրերի, հասկացությունների անուններ են:

2.Հասարակ և հատուկ անուններ

Հատուկ անունները (հատուկ գոյականները) անվանում են միատեսակ առարկաներ և հասկացություններ:

Հատուկ անունները (հատուկ գոյականները) անվանում են միատեսակ առարկաներից միայն մեկը` տարբերելով մյուսներից:

Հատուկ անուններ են`

_ Անձնանունները
_ Տեղանունները
_ Կենդանիներին տրվող անունները
_ Կազմակերպությունների, հիմնարկների, թերթերի, գրական երկերի անվանումները


3.Անձեր և իրեր

Մարդ նշանակող բոլոր գոյականները անձեր են, այդ թվում`

_ հատուկ անուններ – Հռիփսիմե, Իշխան և այլն
_ հասարակ անուններ – մարդ, հայր, տղա, կին, զինվոր


Շնչավոր և անշունչ առարկաներ
Շնչավոր առարկա են համարվում մարդ նշանակող գոյականները, որոնք կարող են լինել՝

_ հատուկ անուններ – Հռիփսիմե, Իշխան և այլն
_ հասարակ անուններ – մարդ, հայր, տղա, կին, զինվոր

Անշունչ առարկաներ են մնացած բոլոր առարկաները (քար, գրիչ, շուն, ոչխար, օձ )

Անշունչ առարկաները կամ իր ցույց տվող գոյականները խոսքի մեջ գործածվելիս պատասխանում են ի՞նչ, ինչի՞ց, ինչո՞վ, ինչո՞ւմ հարցերին:

4.Նյութական և վերացական գոյականներ

Նյութական գոյականներն անվանում են բնության մեջ առկա առարկաներ և երևույթներ՝ հող, ջուր, մարդ, անտառ…

Վերացական գոյականներն անվանում են վերացական հասկացողություններ, որոնք մարդկային մտածողության արդյունք են՝ սեր, ատելություն, վախ, ցավ…

Անորոշ և որոշյալ գոյականներ
1. Անորոշ գոյականներն արտահայտում են ընդանրապես առարկա:
ա. “Մի” բառի միջոցով. մի մարդ, մի օր, մի տարի:
Մի օր սա եկավ, թե չոբան Չատին
Ոչխարը թաքուն իր հանդն է արել:
Մի հավք զարկի ես մի օր
Հովհ. Թումանյան

բ. Առանց որևէ հատուկ վերջավորության՝ դատարկ փողոց, մարդ չի երևում
մի մարդ , մի օր , մի տարի

2. Որոշյալ գոյականներն արտահայտում են խոսողին կամ խոսակցին ծանոթ` որոշակի առարկաներ:
Որոշյալությունը դրսևորվում է.
ա. ը կամ ն որոշիչ հոդով:
ը-ն ավելանում է բաղաձայնով վերջացող բառերին, ն-ն` ձայնավորով վերջացողներին:
գիրքը ,սեղանը ,բայց` ,կատուն ,տարին

բ. ս և դ հոդերով: Այս հոդերը միասնաբար արտահայտում են իմ, քո դերանունների և որոշիչ հոդի իմաստը՝
գիրքս – իմ գիրքը ,կարծիքդ – քո կարծիքը

Ո՞ր դեպքում է գոյականը գործածվում որոշյալ

ա. Երբ նրա արտահայտած առարկան խոսողին կամ լսողին ծանոթ է:
Պաղպաղակը համեղ ուտելիք Է:

բ. Երբ գոյականն արդեն գործածվել է նախորդ նախադասության մեջ:
Հեռվից հանկարծ մի մարդ երևաց: Մարդը ձեռքին հրացան ուներ:

գ. Երբ իբրև լրացում ունենում է.

-Դերանունների իմ, քո, նրա, սրա, դրա սեռական հոլովաձևերը.
իմ գիրքը, քո գույնը, դրա տեսքը

-այս, այդ, այն ցուցական դերանունները.
այս քաղաքը, այն մարդը

-Բոլոր, ամբողջ, ողջ բառերը
Ողջ գյուղը կանգնեց պարսպի պես: Հովհ. Թումանյան

-Գերադրական աստիճանի ածական.
ամենագեղեցիկ աղջիկը

Գոյականի թիվը

Գոյականն ունի երկու թիվ` եզակի և հոգնակի:

Եզակի թիվը գոյականի սովորական, ուղիղ ձևն է և արտահայտում է մեկ առարկա:

Հոգնակի թիվը արտահայտում է մեկից ավելի միատեսակ առարկաներ:

Գոյականներ միայն եզակի թվով – անհոգնական

ա. հատուկ անունները. օրինակ`
Արաքս, Շուշի, Մխիթար

բ. չափվող-կշռվող նյութեր անվանող բառերը. օրինակ`
խմոր, մածուն, օղի, մթերք

գ. վերացական գոյականները. օրինակ`
թախիծ, ուրախություն, սեր, արհամարանք

դ. –ություն, -եղեն, -ելիք ածանցներ ունեցող բառերը. օրինակ`
քաղցրավենիք, ուսանողություն

ե. զանազան խաղերի և զբաղմունքների անունները. օրինակ`
շախմատ, լող, վազք, առևտուր

զ. գիտությունների և ուսմունքների անունները. օրինակ`
ֆիզիկա, քիմիա, կապիտալիզմ, ռոմանտիզմ

Գոյականներ միայն հոգնակի թվով – անեզական

Առանց եզակիի հանդես են գալիս միայն մի քանի աշխարհագրական անուններ.
Ալպեր
Կարպատներ
Հիմալայներ
Անդեր
Ֆիլիպիններ
Նիդեռլանդներ

Հոգնակին կազմվում է –եր, -ներ վերջավորություններով: -Եր ավելանում է միավանկ, -ներ` բազմավանկ բառերին:
միավանկ
սար-եր
քար-եր
ձոր-եր

բազմավանկ
քաղաք-ներ
աթոռ-ներ
անուն-ներ
փողոց-ներ

Շեղումներ կանոնից

ա. –եր վերջավորություն ստանում են նաև՝
-գաղտնավանկով (ը) վերջացող երկվանկ գոյականները.
կայս(ը)ր – կայսրեր
վագ(ը)ր – վագրեր
աստ(ը)ղ – աստղեր
արկ(ը)ղ – արկղեր

-այն բարդ բառերը, որոնց վերջին բաղադրիչը միավանկ գոյական է.
լրագիր – լրագրեր
դասագիրք – դասագրքեր


բ. մի շարք միավանկ բառեր գրաբարում վերջացել են ն-ով, որը հետագայում վերացել է: Այդ հնչյունը հոգնակիում վերականգնվում է.
նուռ(ն) – նռներ
ձուկ(ն) – ձկներ
ծունկ(ն) – ծնկներ
թոռ(ն) – թոռներ
և այլն

գ. հոգնակիի այլ ձևեր`
մարդ – մարդիկ
կին – կանայք



Части речи

В армянском языке 10 частей речи: имя существительное, глагол, имя прилагательное, имя числительное, местоимение, наречие, предлог и послелог, союз, частицы, междометия.

Имя существительное

1.Смысловое значение имен существительных:
Именами существительными являются названия лиц, предметов, абстрактных понятий, существующих в природе.



2.Нарицательное и собственное имя существительное

Нарицательные имена существительные называют однородные предметы и понятия.
Собственные имена существительные называют один из однородных предметов.
К собственным именам существительным относятся:

_ личные имена
_ географические названия
_ клички животных
_ названия организаций, учреждений, газет, литературных произведений

3.Лица и предметы

Все существительные, обозначающие человека являются лицами, в том числе

_ имена собственные – Рипсиме, Ишхан и т.д.
_ имена нарицательные - человек, отец, мальчик, женщина, солдат

Одушевленные и неодушевленный предметы
Одушевленные предметы или существительные, обозначающие людей, отвечают на вопросы Кто? Чей? Кого? Кем?
Неодушевленные существительные или существительное, обозначающее предметы, отвечает на вопросы Что? Чего? Чем? В чем?

4.Материальные и абстрактные имена существительные

а) Материальные имена существительные обозначают предметы и явления в природе:
земля, вода, человек, лес...

б) Абстрактные имена существительные обозначают абстрактные явления, которые являются плодами человеческого мышления:
любовь, ненависть, страх, боль...


Неопределенное и определенное имя существительное
Неопределенные имена существительные выражают просто предмет.

Неопределенность выражается:
а) с помощью слова “մի” (ми):
մի մարդ (ми мард – человек), մի օր (ми ор – день), մի տարի (ми тари – год)

б) без особенного окончания: դատարկ փողոց (датарк похоц – пустая улица), մարդ չի երևում (мард чи йеревум – не видно людей)


Определенные имена существительные выражают знакомое говорящему или слушателю конкретные предметы.
Определенность выражается:
а) частицами ը или ն

ը добавляется к словам, последняя буква которых – согласное, ն к словам, последняя буква которых – гласное.

գիրքը (эта книга)
սեղանը (этот стол)
դասարանը (этот класс)

но:
կատուն (этот кот)
տարին (этот год)

б) частицами ս и դ. Эти частицы выражают и смысл определенных частиц, и смысл местоимений „мой“ и „твой“


В каких случаях употребляются определенные имена существительные?
а) когда предмет знаком говорящему или слушателю:
Պաղպաղակը համեղ ուտելիք Է: (Мороженое – вкусная еда)
б) когда существительное употреблялось в предыдущем предложении:
Издали вдруг показался один человек. У этого человека в руках было ружье.
в) когда у существительного дополнение:
-местоимения իմ, քո, նրա, սրա, դրա
-указательные местоимения այս, այդ, այն
այս քաղաքը (этот город), այն մարդը (этот человек)
-слова բոլոր (все), ամբողջ (целый), ողջ (весь)
-прилагательное в превосходной степени:
ամենագեղեցիկ աղջիկը (самая красивая девушка)


Категория числа имен существительных
Имена существительные имеют формы единственного и множественного числа.
Единственное число – не измененный вид слова и употребляется при обозначении одного предмета.
Множественное число употребляется при обозначении нескольких одинаковых предметов.


Имена существительные, имеющие только формы единственного числа
а) Собственные имена существительные:
Аракс, Шуши, Мхитар
б) измеряемые материальные существительные:
խմոր (тесто), մածուն (мацун), օղի (водка), մթերք (продукты)
в) абстрактные существительные:
թախիծ (печаль), ուրախություն (радость), սեր (любовь), արհամարանք (презрение)
г) слова, с суффиксами –ություն, -եղեն, -ելիք:
քաղցրավենիք (sweet), ուսանողություն (студенчество)
д) наименования всяких игр и занятий:
շախմատ (шахматы), լող (плавание), վազք (бег), առևտուր (торговля)
е) названия наук и учений:
ֆիզիկա (физика), քիմիա (химия), կապիտալիզմ (капитализм), ռոմանտիզմ (романтизм)

Имена существительные, имеющие только формы множественного числа
К ним относятся только некоторые географические названия:
Альпы
Карпаты
Гималаи
Анды
Филиппины
Нидерланды


Множественное число составляется при помощи окончаний –եր, -ներ. –եր добавляется к односложным, -ներ к многосложным словам.
միավանկ (односложные)`
սար-եր (горы)
քար-եր (камни)
ձոր-եր (ущелья)
բազմավանկ (многосложные)`
քաղաք-ներ (города)
աթոռ-ներ (стулья)
անուն-ներ (имена)
փողոց-ներ (улицы)

Отклонения от правила:
a) окончание –եր также получают:

двусложные слова, со скрытым звуком (ը)

Те сложные слова, последний компонент которых односложное имя существительное:

б)Ряд односложных слов в грабаре имел окончание ն, которое изчезло. Этот звук восстанавливается во множественном числе.
նուռ(ն) – նռներ (гранаты)
ձուկ(ն) – ձկներ (рыбы)
ծունկ(ն) – ծնկներ (колена)
թոռ(ն) – թոռներ (внуки)

г)Другие виды множественного числа:
մարդ – մարդիկ (люди)
կին – կանայք (женщины)

Հոլովներ

Բառերի այնպիսի փոփոխությունը, որից կախված է նրանց պաշտոնը նախադասության մեջ կոչվում է հոլովում:

Ուղղական հոլով

ա. Ուղղական հոլովի ձևը

Ուղղական հոլովը բառի ուղիղ ձևն է:

Որոշյալ առման դեպքում ուղղականն ստանում է որոշիչ հոդ` ը կամ ն.

քար – քարը

ձի – ձին

քույր – քույրը

բ. Ուղղական հոլովի իմաստը

Ուղղական հոլովն արտահայտում է գործող, մի բան լինող առարկա:

գ. Ուղղական հոլովի գործածությունը

Նախադասության մեջ ուղղական հոլովով դրված բառերը հիմնականում գործածվում են որպես

ենթակա` Գետը լեռներից շառաչով գալիս և անց է կենում դաշտերի միջով:

ստորոգյալ` Դա մի լեռնային գետ է:

կոչական` Վահան Տերյան,

Ինչպե՞ս երգեմ հիշատակը քո:

որոշիչ` Բժիշկ Արշակն այդ օրն ուշացել էր:


Սեռական հոլով

ա. Սեռական հոլովի ձևը

Սեռական հոլովը կազմվում է երկու եղանակով`

1. ուղղականին վերջավորություն ավելացնելով – արտաքին հոլովում – քար-ի, ձի-ու, քր-ոջ, օր-վա

Սեռական հոլովը ստանում է –ի, -ու, -ան, -ոջ, -վա, -ց վերջավորությունները

2. Բառի արմատի հնչյունները փոփոխելով – ներքին հոլովում – տուն – տան, հայր – հոր

ու ձայնավորով և բաղաձայնով վերջացող բառերում -ն դառնում է ա,

այ երկհնչյունով ու բաղաձայնով վերջացող բառերում այ-ը վերածվում է ո-ի:

շուն – շան

արյուն – արյան

հայր – հոր

մայր – մոր


բ. Սեռական հոլովի իմաստը

Սեռական հոլովն արտահայտում է պատկանելության իմաստ:

գ. Սեռական հոլովի գործածությունը

Նախադասության մեջ սեռական հոլովով դրված բառերը գործածվում են որպես գոյականի լրացում.

Հատկացուցիչ`

Արագածի, Արարատի

Հայացքի դեմ սգավոր,

Սև տուֆակերտ մի պալատի

Տրտմահանդես դահլիճում

Պառկած է նա

Որպես անթագ, բայց հիրավի թագավոր…

Պ. Սևակ

Որոշիչ`

Սեղանի գինին թույլ, բայց համեղ խմիչք է:


Տրական հոլով (2)

ա. Տրական հոլովի ձևը

Տրական հոլովը սեփական ձև չունի, միշտ նման է սեռականին, միայն թե որոշյալ առման ժամանակ հոդ է ստանում:

սեռական` քարի, ձիու, օրվա, քրոջ

տրական` քարի(ն), ձիու(ն), օրվա(ն), քրոջ(ը)

բ. Տրական հոլովի իմաստը

Տրական հոլովն արտահայտում է հանգման իմաստ. տրական հոլովով դրված առարկային հանգում է գործողությունը.

Ոտքս կպավ մի քարի (այն քարին):

գ. Տրական հոլովի գործածությունը

Տրական հոլովով դրված բառերը նախադասության մեջ լինում են ստորոգյալի լրացում` անուղղակի խնդիր և պարագա.

Վահանը հանդիպես Արամին: (խնդիր)

Գիրքը դրված է սեղանին: (պարագա )



Հայերենում, այն բարդ բառերը, որոնց վերջին բաղադրիչը միավանկ բառ է,հոգնակին կարող է ստանալ և՛ -եր, և՛ -ներ վերջավորություն:

Եթե վերջին միավանկ բաղադրիչը գոյական է և իր իմաստը պահում է անփոփոխ, ապա հոգնակին ստանում է -եր վերջավորություն:

Ըստ այդմ՝

գլխացավ(եզ.) = գլխի + ցավ = (հոգնակի) գլխացավԵՐ

ծովափ(եզ.)= ծովի + ափ = (հոգնակի) ծովափԵՐ

Եթե վերջին միավանկ բաղադրիչը բայի արմատ է կամ բայի իմաստ ստացած գոյական, ապա հոգնակին ստանում է -ներ վերջավորություն:

Օրինակ՝

վիպագիր (եզ.) = վեպ գրող. այստեղ գիր՝ գրել բայի իմաստ ստացած գոյական =վիպագիրՆԵՐ

տնտեսվար(եզ.) =տնտեսություն վարող. այստեղ վար՝ վարել բայի արմատ =տնտեսվարՆԵՐ

Կա ևս մի բացառություն՝ ռուսՆԵՐ...


Հայցական հոլով

ա. Հայցական հոլովի ձևը

Անձերի հայցականը նման է տրականին.

Վահանը սիրում է Անիին:

Իրերի հայցականը նման է ուղղականին.

Վահանը սիրում է խնձոր:

բ. Հայցական հոլովի իմաստը

Հայցական հոլովն արտահայտում է կրելու իմաստ. այդ հոլովով դրված առարկան կրում է գործողությունը.

Վարդանը պատռեց նկարը:

գ. Հայցական հոլովի գործածությունը

Հայցական հոլովով դրված բառերը նախադասության մեջ լինում են ստորոգյալի լրացում` կրող խնդիր և պարագա:

Քամին սենյակ էր բերում ծաղիկների բույրը: (ուղիղ խնդիր )

Գիշերը հորդ անձրև էր եկել: (պարագա )



Подежи

Изменение слов, от которого зависит связь данного слова с другими словами в предложении называется склонением.

Именительный падеж

а. форма именительного падежа

Именительный падеж является начальной формой слова.

В определенном наклонении к словам добавляется частица ը или ն:

б. смысл именительного падежа

Именительный падеж выражает действующего предмета, предмета с которым что-то происходит.

в. употребление именительного падежа

В предложении существительное в именительном падеже в основном употребляется как:

подлежащее, сказуемое, обращение, определение

Родительный падеж (1)

a. форма родительного падежа

Родительный падеж образуется двумя способами:

1. добавлением окончаний –ի, -ու, -ան, -ոջ, -վա, -ց к именительному падежу (внешнее склонение)

2. изменением звуков в корне слова (внутреннее склонение).

В словах, оканчивающихся на ու и согласное, ու заменяется буквой ա.

В словах, оканчивающихся на այ и согласное, այ заменяется буквой ո.

б. Значение родительного падежа

Родительный падеж выражает смысл принадлежности.

գ.Употребление существительных в родительном падеже

В предложении имена существительные в родительном падеже являются дополнением:

указывающее принадлежность, определение


Родительный падеж (2)

а.Форма родительного падежа

Не имеет собственной формы, всегда похож на предыдущий, только в определенном наклонении получает окончание ը или ն.

б.Смысл родительного падежа

Выражает смысл об'екта действия.

г. Употребление существительных в родительном падеже

В предложении являются дополнениями сказуемого – косвенным дополнением и обстоятельством:

Վահանը հանդիպես Արամին: (խնդիր - дополнение)

Գիրքը դրված է սեղանին: (պարագա - обстоятельство)



Винительный падеж

а. Форма винительного падежа

Винительный падеж личностей похож на родительный (2).

Винительный падеж предметов похож на именительный.

б. Смысл винительного падежа
Слова в винительном падеже обозначают об'ект, на который направлено действие.

г. Употребление существительных в винительном падеже

Существительные в винительном падеже являются дополнениями.

Քամին սենյակ էր բերում ծաղիկների բույրը: (ուղիղ խնդիր - дополнение)

Գիշերը հորդ անձրև էր եկել: (պարագա - обстоятельство)