***
Լուսացավ…
Զուր է կորուստ հաշվելը,
Ետ-առաջ գնալ ուղիով ապրած,-
Աղոթքդ արա,
Քեզ հանձնիր բացված օրվա քմայքին…
Հուշը չի կարող ջերմացնել հոգին,
Իր գանգուրները սանրող արևի
Թույլ ժպիտը մի
Թանկ է ավելի…
Օրը` թրթռուն, օրը` կյանքով լի.
Գույները բոսոր, կրքոտ գիրկը իր…
Ստվերներն անզոր ջնջվում են հատ-հատ
Շնչից կեսօրի.
Բաց արա հոգիդ ցնցուղվող լույսին…
Շոյանքներ չունի անցած սերը հին.
Տես, ջերմ ափերի դողը քեզ մոտիկ…
Օրը` հրավեր, օրը` ամոքիչ,
Օրը` տաք հնոց տվայտանքների…
Քայլդ մի՛ պահիր վարանքով անմիտ .
Աղջամուղջն ահա ցանցերն է փռում
Կապույտ հեշտանքի…
Աղոթքդ արա…
Քեզ հանձնիր կյանքին….

***
Ու՞մ հետ կիսվեմ,
Երբ քամին է իր ոռնոցը ձգում լուսին,
Երբ աշունն է լալկան ու թաց
Անհույս փլվել բարդու ուսին,
Երբ աստղերն են երազ մուրում
Մեկը մյուսից…

Ու՞մ հետ կիսվեմ…
Օրը վհատ
Աչքն է պահել մայրամուտին,
Գլուխ չունի ոչ ոք ինձ հետ
Ոսկու գին է բացը ունկի…
Դեռ խուժում են աջ ու ձախից
Երգեր լալկան, հառաչ ու ճիչ.
Ու …քիչ առ քիչ
Իմ թախիծն է աչքիս թվում արդեն չնչին.
Եվ կիսվելու հիմա ….ոչինչ…
Ու մեկ քամուն եմ հույս տալիս,
Մեկ ջերմ գգվում եմ աշունքին…
Գիրկս բաց է, ազատ հոգիս…
Է՜յ, ո՞վ կա էլ
Կորված վշտից…

***
Արև տենչամ.
Խավարն արդեն տանտիրոջ պես
Դուռն է կողպել իր ետևից
Ու ջնջել է փորձում
Հուշն իսկ այգաբացի…
Հույս նկարեմ մտքիս թևին,
Որ այս դարի փակ ճաղերից
Կարողանա դուրս սողոսկել`
Ու տեր կանգնել իր թռիչքին…
Սեր կարոտեմ –
Կրքի տարփոտ գարշանքի մեջ
Պաղ օրերի,
Որ տաք հույզից իմ կարոտի
Նորից դառնան երամները
Հեռուն չված ամուրների…
Փնտրեմ Մարդը…
Խիղճն ու բարին –
Ամենուր է շունչը չարի…
Բախտ երազեմ
Այս խև ու խեղճ մոլորակին.
Որքան էլ որ անդարձ թվա
Շեղված երթը ջարդուփշուր իր անիվի.
Երազ հյուսեմ ի հուն դարձի,
Սպասումս շաղելով իր կորած ճամփին…

Լույս երազեմ…

ԼԵՑՈՒՆՆ Է ՏԵՆՉՍ

Դատարկ չեմ մնա
Եվ օրս դատարկ չեմ տանի ի վերջ…
Ճամփիս մայթերին` խռիվների մեջ
Արևը դեղին գանգուրներն է իր
Խառնել խաշամի հուրհրան ոսկուն,
Ու ցոլանքներից այս շեկլիկ օրվա
Կտանեմ ինձ հետ ես մի քանի փունջ…
Մարդիկ բարևի սիրտ չունեն անգամ.
Գլխահակ, տրտում, անկյունների մեջ խռնված օրվա`
Ծածուկ - բացահայտ` ժպիտ են մուրում…
Իսկ ես կլինեմ ճարպիկ բոլորից.
Գողանա՞լ է պետք, խաբե՞լ, խարդախե՞լ...
Թող Տերը ների,-
Պատվիրաններից շեղվելը այսօր արդարացված է.
Չէ՞ որ ես ևս մեկ օր կսպանեմ,
Թե դարձը իմ տուն ձեռնունայն լինի…
Երկու դեպքում էլ խախտում է վերին,
Բայց սպանելը…. ծանր է ավելի…
Ու խաբկան դերով մի ծաղրածուի,
Եղածը` ի պահ, չեղածը` ի ցույց,
Կփորձեմ հմուտ մի կախարդի պես
Անհնարն անել.
Վշտից խինդ հյուսել ու ոչնչից` լույս…
Դատարկ չեմ մնա…
Լեցունն է տենչս,
Բայց և կաթիլի պաշտամունք ունեմ,
Ում փոքրիկ խորքում
Օվկիանի ոգին ու գաղտնիքը կան…
Մեկ կաթիլ, երկու, և ժամանակ անց –
Գավս` լեփլեցուն, իսկ ծարավ` չկա…
Դատարկ չեմ մնա…
Տենչող հայացքներ կկապեմ թեթև
Ճեմաքայլ երթիս
Ու էլ չեմ մրսի մթնշաղի պաղ, անարև միգում…
Եվ օրվա վերջում, թե աստղիկները երազներ սփռեն
Կապույտներն ի վար –
Ես հորիզոնի փեշն էլ կհասնեմ
Ու կհավաքեմ բոլորից էլ շատ…
Դատարկ չեմ մնա
Եվ օրս դատարկ չեմ տանի ի վերջ…