СТАНЬ VIP
ЦБ Армении: Банки обязаны обменивать банкноты и монетыТрамп пообещал завершить конфликт на Украине и не допустить третьей мировойИспанская полиция конфисковала 13 тонн кокаинаДональд Трамп победил на выборах президента СШАSpace X впервые в мире запустила в космос спутник из дереваСхема переправки наркотиков из Ирана в Армению была раскрыта

Սագօ Արեան

В этом разделе запрещается писать русскими или латинскими буквами.
Այս բաժնում կարելի է գրել միայն հայերեն տառերով

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 19 июн 2011, 10:21

Սագօ Արեան

Sago Arean.jpg
Sago Arean.jpg (19.76 кб) Просмотров: 702
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 19 июн 2011, 10:21

ՆԱՊԱԱ՜...*

Առաւելագոյնը կրնայի պոռալ այս քաղաքին համար.
Որուն արգանդին մէջ,
Պահուած են հլուններ կապոյտ ու սեւ.
Բացարձակ ճիշդին հասնելու իմ փորձերս,
Պիտի կախուէին անոր նեղ ու սեւցած շէնքերէն...
Ուր ես բանտարկեալի տեսքով,
Անթրաշ եւ ոխերիմ,
Պիտի զմռսէի հայոց պատմութեան վերջին հերոսներուն մօրուքները ծնօտիս...
Պիտի փակցնէի յիշատակներս անոր փայտեայ ու հին պատուհաններուն,
Ու յետոյ
Չարաճճի բարձրանայի հօրքուրիս տան երրորդ յարկը
Հետեւելու հեռուն կեցած Պաղեստինցի արձակազէնին...
Նապաա՜,
Ինչքան երազներ կը քնանան մէջդ հիմա,
Ու ես հիացկոտ աչքերով կը չափեմ փողոցներուդ երկարութիւնը...
Պատերդ կը խառնուին իրարու,
Եւ Պաղեստինի համար
Արիւն թափած ֆետայիներուն լուսեղէն ժպիտը կը խառնուի
Լաւագոյն տղոց խինդին ...
Պատը հին է
Հոն Մուսա Սատըրի բարակ պատկերը կայ,
Կայ եւ հօրեղբայրս,
Որ յիշողութեանս զարդատուփը պիտի բանայ
Քանի մը սպիտակ խաղալիք երկարելու ձեռքերուս...
Կայ թալանուած մանկութեանս վերջին ճիչը...
Նապաա՜...
Կայ եւ պատերազմը
Անհոգ ու մարդասպան,
Երբ բոլոր երաժշտութիւնները կը դադրին,
Ես պիտի փոխակերպուիմ նոր մորթուած սպիտակ աղաւնիի՝
Երգելու համար կարօտդ ....
Գէշ արդուկուած շապիկներս պիտի հաւաքեմ,
Լաթերս բերեմ պատշգամներէն,
Ու Օսաննա հօրքուրիս պատրաստած փիլաւին մէջ հալիմ
Իբրեւ ծուէն կարօտի:
Նապաա՜,
Ես քանի ընկեր կորսնցուցի,
Բոլորը հեռացան այս ափերէն,
Ու տուին ինծի լեզուն որ խօսիմ ...
Տուին լեզուն հին ու նուիրեալ,
Որպէսզի՝
Չպոռամ
Պիտի չպոռամ ձեր երեսին,
Մուր պիտի չքսեմ ձեր երեսներուն,
Հէ՜յ, դուք անբանաստեղծ, անտարբեր,
Պիտի չիլամ առաջուան պէս.
Ես եկայ յաղթելու համար,
Նապաա՜,
Ես յաղթած եմ ընդհանրապէս,
Ու մեղքերս քաւելու մի սպասէ՛ք ,
Որով ես բոլոր վէրքերը դրած եմ ուսապարկիս մէջ,
Որպէսզի հեռացումի պահերուն
Չըսեն՝ Սագօն փախաւ առանց լուրի:
Նապաա՜ ,
Դուն պիտի մնաս
Բոլոր օրկանիք փոփոխութիւններուն դիմաց,
Բոլոր արեւմուտքի բոզութեան դիմաց,
Պիտի դառնաս իմ փարվանան,
Հոն ես մանկութիւնս պահեցի,
Մանուկ աչքեր, մանուկ թաթիկներ
Մանուկ հասակ...
Նապաա՜...
Երազներս թող չխանգարեն քու քիւրտ
Եւ ասորի բնակիչներուդ ահագին անդորրը,
Ես քեզմէ լուացուելով կ'անցնիմ
Ու զարմանալի չէ, որ երեսս պիտի լուամ մզկիթիդ առջեւ,
Խնդրելու ողորմութեան վերջին դասը ...
Զիս ալլահը կը լսէ,
Զիս քու ալլահդ է, որ պիտի լսէ,
Ես կը փոխեմ սլաքներս դէպի քեզ,
Աղօթքի ժամերս կը սրբագրեմ
Այտերս կը լուամ
Ու ծունկի կու գամ արեւելքիդ համար,
Վիրաւոր արեւելքիդ՝ Նապաա՛,
Նապաա՜, զի դու ես ճանապարհ.
Քանի -քանի ֆետայիներ եւ իմամներ քեզմէ անցան,
Որովհետեւ հոն էր երկրին բանը,
Աղքատներուն էր տրուած երկրի խօսքը ,
Մնացածը փուճ էր, Նապաա՜ :
Այսօրը աղօթելու օր է,
Ել անհաւատի աղօթքդ թափէ՛ Նապաայի առաստաղներէն ...
Հոգ չէ որ ընկերներդ արեւմուտք կը վազեն,
Կը վազեն ՝ մեծ մսաղացին,
Բինք ֆլոյտի մենծ մսաղացին մէջ մտնելու...
Հոգ չէ այս ախտը,
Դուն սեղան պիտի նստիս իմամներուն եւ աղքատներուն հետ....
.
Նապաա՜,
Դուն պիտի մնաս հարազատ իմ քաղաքս,
Ուր ամէն մեղքէ յետոյ,
Սրբելու համար մարմինս ծունկի եմ գալու
Իմամ Մուսա Սատըրի պատկերին առջեւ՝
Գրկելու համար մանկութիւնս ....
Գողցուած ու հեռացած,
Թալանուած ու պատերազմէն վիրաւոր մանկութիւնս,
Նապաա՜, հզօր ես :
Քաղաքս ես:

* Պէյրութի հայահոծ, Պուրճ Համուտի կից գտնուող շրջան, ուր Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի հանգրուանին բնական սահման էր դարձած հայկական շրջաններուն եւ Պաղեստինեան դիրքերուն միջեւ: «Նապաա» արաբերէն կը նշանակէ աղբիւր: ՍԱ
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 22 июн 2011, 20:53

ՃԱԿՏԻ ԳԻՐ...

Եղիկին Գայայեան՝ ուշացումով...

Ապրիլի արեւը դալուկ ու անխելք,
Մնացորդ հովը եւ օդը գէշ,
Յետոյ երեկոյեան սպասուած չորուկ քամի ու անձրեւ...
Յետոյ մենք բոլորս...
Ճակտի գիր...

Մեր սկիզբը,
Պատկերներ խոնաւ պատերուն,
Մութին անկիւնը պահող տղոց դիմագծումները,
Փայլող ժպիտներ
Ու հեռացող սուրբեր...
Բոլորն ալ ճակտի գիր...

Հաւատ եւ կրօն.
Արագածի տանիքներէն պարզուած դրօշակներ
Կարմիր ֆետայութեան,
Արձակուած դիշեր՝
Տանիքներուն վրյա իբրեւ հովանոց կամ սունկ.
Թաղերը նեղլիկ, վիրաւոր
Պատերուն վրայ ապրիլ ամսուան հետքերը
Ծակոտիներ...
Ծակուած պատեր,
Ծակուած սրտիկներ,
Ու անոնց մէջէն ծլացող տերեւներ կանաչ...
Այս բոլորը ճակտի գիր...

Իմ կանաչ ջրամանս,
Գարեգին Նժդեհին ինծի նուիրած կապոյտ գիրքը,
Որ Համազգայինի գրախանութէն ստացայ իբրեւ նուէր
Խման-խեար վաճառողին հետ հազար անգամ կռիւ տալէ յետոյ,
Ու իր աներեր ժպիտը՝ իբրեւ փայլ աստուածներու ժամանակէն...
Գաղափարանուէր գիրքերն ու աւետարանը իրեն ապաստարանի վերածած
Դեղնորակ մորուքով, թիկնեղ ու սքանչելի տղուն...
Այս բոլորը ճակտի գիր...

Հօրեղբայրս կը հայհոյէր բանաստեղծներուն,
Շանթը տետրակներ ունէր՝
Ատրճանակներու եւ ռումբիկներու նկարներ կը փակցնէր խէժով,
Ու կը բացատրէր վեց կարեւոր մասերը ատրճանակներուն...
Վարը Եղիկը Յովհաննէս Շիրազէն կ'ասմունքէր,
Բոլորը քար լռութիւն կտրած կը լսէին զինք ....
Ի՞նչ կը փոխուի օրերէն՝ նոյն հայհոյանքը հինէն ի վեր.
Հայրս Ճրապլուսի բեմին վրայ պատռտած շորերով Չարենց կ'արտասանէ,
Ես Չարենցի կամարի տակ Ս.Տ.-ին հետ կը հարբիմ...
Շանթը տետրակներուն մէջ
Երգարանէն էջեր կը փակցնէ...
Նոյնն է ամէն ինչ...
Ու այս բոլորը ճակտի գիր...

.....................................................................
Մէկը, շատեր հին ֆետայիներու անուններով երդում կ'ընեն,
Երէկ մոսին հրացան, այսօր փամփուշտ ու քլաշին,
Հերոս կտրած,
Հերոս դարձած
Փարոսներուն կը նային...
Զարմանալի էր գերեզամանը...
Բոլորը ջահել էին,
Հաւատքը չի մեռնիր,
Մնացողն է գաղափարի շապիկին,
Ու վերջին դատաւորն է...
Հաւատքը միեւնոյնն է անուններ փոխելով վայրեր ու դէմքեր ....
Հաւատքը կերակուր
Ու հաւատքը ճակտի գիր...

Եղիկ Գայայեանը զարմանալի ժպիտով տղան.
Անոր յիշատակը ցնցող է...
Բառերը կը պարտուին,
Գիրը կը հիննայ,
Բայց ան կապոյտ պատուանդանին վրայ՝ իբրեւ
Յաւիտեանը առաջ տանող հերոս,
Որ չի պոռար,
Այլ կը պարզէ թեւերը գրկելու համար
Իմ այդքան վիրաւոր թիկունքներս.
Կ'ըսէ ծայրէն պիտի քալես
Այդպէս աննկատ ու անձայն ..
Խելառ մի եղի՛ր
Վերջին պատկերը դուն պիտի ամրացնես
Ու վառես ջահը Պիպլոսի ափերուն,
Երբ մտածես որբերուն ու վտարանդի մեր ճակատագրին մասին ...
Եւ պիտ ըսէր՝ այս բոլորը ճակտի գիր...

Ան, Եղիկը Հայսատան չտեսաւ. ..
Չճանչցաւ անոր եզերքներն ու շէները,
Մայթերու ծանօթ -անծանօթ բանաստեղծները,
Իր հաւատքով ու մարգարէական փայլով Հայաստանը փոխադրեց մեր երակներուն...
Եղիկին պատկերը սոսկալի է...
Եղիկին պատկերը նախնադարեան մագաղաթէն ինկած պատառիկ է...
Ստուերներու մէջէն ծլացող.
Փափմշտարգել է Եղիկը,
Աղաւնի խաղաղութեան
Եւ քաջութեան փարոս, որ կը ճախրէ դէպի Արագածի փէշերը...

Այս բոլորը ճակտի գիր...
Մեղաւոր ձեռքերով պիտի գրել իր մասին,
Ինք մեղքի քաւարան...
Վիրաւոր ձեռքերով պիտի գրել իր մասին ,
Ինք ՝ վէրքերու դարման...

Սուրբեր փնտռելու ելած,
Սուրբերու հետ խոկալու ելած,
Իր յիշատակը անմեռ է ...
Քանզի գարնան՝ սարերու
Փոթորիկներէն ետք
Ձնծաղիկները պիտի աճին...
Պիտի աճին մեր մաշկերուն վրայ,
Որով հունտը անաւարտ է...
Մեր մեղքերը,
Մեր ցաւը,
Մեր կենացները կը հատնին.
Մեր վէրքը, մեր աղօթքները,
Մեր դիմակներուն կեղծ փայլերը կը պակսին,
Բայց կը մնայ հունտը...
Հունտը,
Իբրեւ ճակտի գիր...
Եւ Ալագեազի փէշերուն վազող...
Դէպի երկինք բարձրացող արահետի զինուոր.
Բոլորս ալ զինուորներ ենք,
Բայց ոչ մէկս Եղիկ պիտի դառնանք ...
Անոնք երկրի աղն են
Ու երկրի աղը չի պակսիր...

Այս բոլորը գիր ճակտի...
Այս բոլորը ճակտի գիր ...
Ճմռթկուած ու դալուկ ճակատը մեծ մամայիս որ,
ԵՂԻԿԻՆ տրտրալով սուրճ կը պատրաստէր .
-Եղի՛կ, մխեաթ օլ,- կ'ըսէր,
Իմա ՝ ուշադիր եղիր անոնց գնդակներէն ....
Ու Եղիկը իր առասպելական ժպիտով կը նայեր անոր ճակտի խորշոմներուն,
Դարաւոր ճակատ ու դարաւոր խորշոմներ
Այս բոլորը ճակտի գիր...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 30 июн 2011, 19:47

ԱՆՁՐԵՒ ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ

Տանջուած անձրեւ Նոյեմբերի,
Ե՞րբ պիտի սրբես վէրքի վրայ գոյացած արցունքը
և վերադարձնես ինձ դէպ իմ ճանապարհ.
Անձրեւ բարի ու ռիթմիկ, ինկող անձրեւ նման Թավալքին,
որ կը հպուի Նախնեաց հողին...
Զի արմենիա հող Ա...
.............................................................
Ես չեմ կարող...
...............................................................
Ես չեմ կարող յետայսու լռութեամբ նայիլ ու խածնել Վէրքին ցաւը...
Աղ
Ու կերկեր...
Սրբոց խորանին ու մուշկ ինչպէս,
Ցաւերէն յառնող մարմինն իմ ահա,
Ո՜հ, անձրևին վերջին հեռացողները
Կը դառնան թակուիլը ուշ լռութեան մէջ...
Բոլոր ընկերներս շարուած,
Ու ես կանգնած, հաղորդութեան մասնիկ տալու
Ես՝ անաղօթքս ու անսուրբս,
Մարմնէս կ'աճին թևեր ու կսրբեն դռան ճակատը.
Կը սրբեն զիս
Հոկտեմբերի դժգոհ սուլոցներէն...
Անձրևին հետ հաշուի նստելու և մաքրուելու... Անձրևին հետ
Կտոր մը սև հաց,
Շիշ մը գինի,
Հին բանաստեղծներուն վէրքին համար,
Իբրև մասունք ու մատեան աղօթքի.
Սա հեթանոս պահերուն,
Իբրև վերադարձ մեծ ճանապարհներէն...
Ամբողջ գոյութեան մը շաղկապը ուղեղիս Մասնատուփին մէջ
Ու ճինյըս մկնիկին աչքերուն շըխկոցը...
Հէ՜յ գիտի ֆեյսպուքեան ընկերութիւն.
Դեռ չտեսանք կենացը,
Դեռ չտեսանք մերկությունը
գինիի տակառներուն վրայէն քալող Էգերուն,
Բայց կիսաքանդ դէմքեր ու կարմիր մորուքներ ֆըշշշշշշշշշշշշդ
սանկ օդանաւի պես կը սուրան...
Վահան Թամարեանի խենթությունը ո՞ւր մնաց,
Ո՞ւր մնաց կիրակնօրեայ աղօթքը իմ հեթանոս Եղբա՛յր
Ու հարկ մեծաց մեղաւորաց,
Ո՞ւր մնաց գրաբարեայ կարկանդակը,
Ո՞ւր մնացին սաղմոսներուն մարմնէն հոսող խունկը...
Շատ է այս վերադարձը ինծի,
Թանկ է այս վերադարձը ինծի,
Վերադարձ՝ գրաբարեայ մանկութեան,
Ուր Պուրճ Համուտի սրտէն ծորող
Մեր պատմությունները աղօտ
կը մտաբերեմ մայթին մերկացած խոնաւասէրներուն հետ...
Թագաւոր ու մանուկ, որ ձեռաց խաչով կը մկրտես Առնո
Բաբաջանեանի երկարող քիթէն դուրս վազող խազը մեղաւոր...
Ու տաքդեղ Կապոյտ քսուկ,
որ կը փատուիս ուսերուս՝ մարելու համար
հայ-թուրքական, թուրք-հայկական ինչ-որ անօրինակ
վկայությիւն մը,
որուն դեռ վարժ չէ մարմինս...
Ինչպե՞ս մարել արցունքին հրդեհը
Ու լուսոյ մելանով գրել պատերուն վրայ
Առանց ֆոթոշափի հնարներուն, առանց ոչնչի...
Գիտեմ, մեր մէջ կը բնակին հին ցաւոտ կայաններ...
Որ գիտեն պոռալ,
Երբ նոյեմբերի անձրևէն ուրախացած երկիրը
տաք կը խլրտայ մեր ոտքերուն տակ:
Ու խխունջի փոխարէն արցունքէ մորուքաւորներ,
Լուսէ վերարկուներ հագած, կուգան ճամբան եզերելու...
Արթուն պոեզիայի պահն է ասիկա...
Արթուն ու վէրքին դէմ դնող հասարակած կարմիր գիծին
երկարութեամբ...
Ռեհի գիծին երկարութեամբ...
Երբ արևածագին բոլոր շնչաւորները կը նային դէպի վեր...
Կը նային դէպի խորունկը...
Կը նային հողի խորունկներուն մէջ թաղուած
յիշողութեան կարասներուն...
Հոն է,
Այն է պահը մեծ երանութեան,
Անձրեւէն ետք սորվիլ ու մաքրել հոգին հողէ կտաւներով...
Որ քնանաս երկա՜ր հողը գրկելու...
Բոլոր երակները կը ցցուին դէպի վեր...
Եւ կը խայտեայ երկիրը գրկելու մեզ
Ու առաջին շողքերը արեւու:
Այս ամէնը... կարիք չկա լուսանկարներու...
Աշխարհը պիտի ծիծաղի ցաւին համար...
Պիտի խնդայ ցաւին համար.
Պատճառը մենք ենք...
Վեր առէ՛ք ձեր ձեռքերը...
Ու մատները բլթակներուն...
Ահա սպիտակ ձիաւորը կ'անցնի
Ու հիկտեմբերի արցունքը կը քարանայ
յանժամ...
Դադարեցուցէ՛ք աղօթքը.
Մինչև ե՞րբ պիտի չհաւատանք մեր երակին:
Աղօթքի դարերը պրծան,
Աշխարհ մէջքով տուած կը սուրայ,
Իսկ մենք դեռ նոյեմբերի անձրեւներուն տակ
Խխունջ կը հաւաքենք,
Կը սպասենք, որ մաքրուի մեր հոգին...
Բայց ի՞նչէն մաքրել զայն:
Մեր գիրն է ատիկա՝
Ճակտի գիր,
Մեծ մօրս ճակտին խորշոմած ու սուրբ,
Անզուսպ
Իմ հայհոյանքներու դիմաց ու կողքէս քայլող իբրև պահապան...
Իբրև պահապան:
Մեր գիրն է ատիկա՝
Ճակտի գիր:
...Մտէ՛ք ներս Նոյեմբերի անձրեւէն,
Մտէ՛ք ներս:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 02 июл 2011, 11:30

«ԱՄԵՐԻԿԵԱՆ ԵՐԱԶ»

Այս ալ Մահմուտ Տարուիշին


Ամերիկեան երազը պիտ աւարտի,
Կնքուած, կնքեալ մեռնող երազ,
Իրական չդարձած բոլոր երազներուն պէս.
Մեծ խճողումներուն դիմաց
Ու աղօթողներու արցունքին հետ,
Պիտի իյնայ սալարկին վրայ.
Ամէն բան պիտի իյնայ
Պիտի իյնայ վախը
Սարսափը եւ հակա-տերոր կոչուած
Ամբողջ քաղաքական բոզութիւնը,
Պիտի կախուի լուացքի սպիտակ պարանէն:
Ամերիկեան երազ,
Ինչքա՞ն ատենէ ի վեր պիտի սպաննեմ քեզ.
Սապէս դուրս հրեմ,
Հինցած օթոյիս մոխրամանին պէս պարպեմ, թափեմ.
Պաաուհանդ չի փակուիր,
Րաֆ-րաֆներդ կր քսուին գետնին,
Ապակիներդ կր սեւնան
Հակառակ անոր, որ
Երկուշաբթիները յոգնած թեւերով կր սրբեմ գանոնք...
Երկուշաբթիներր կր խնդամ չարութիւններուն վրայ,
Պզտիկ- պզտիկ չարութիւններ,
Սեւ ակռաներ,
Սեւ ագռաւներ,
Ամէն րոպէ մէջս ծնոդ բանաստեղծին պէս
Սպերախտ ու ապերջանիկ,
Որ մօր երկունքէն ետք՝
«Մերսի» պիտի չրսէ իր ծնունդին համար
Կամ պիտի քֆրէ
-Բոլոր թերթերը չեն տպեր գիս...
Այդ օր,
Սպիտակ սերմը պիտի հասնի մասնատուփ.
Ու արգանդր նորէն բացուի ցաւին առջեւ...
Այդպէս թքելու պէս թուզի ծառին տակ՝
Թքած-թքած
Բոլոր կեղծ ինտելեկտուալիստներուն վրայ,
Որոնք ամերիկեան երազին համար
Մայր, քոյր տաղարան-մաղարան,
Ամէն ինչ լքած,
Հեւիհեւ կր վազեն առնէտներու պէս,
Առնէտները ամերիկեան երազին
Բացառիկ երազներ կր յօրինեն,
Ո՜վ ինտելեկտուլ սուտլիկ առնէտներ,
Լոսի հրդեհներուն լեզուակներր,
Պիտի այրեն երազներու սեւ աւետարանը:
Պիտի այրեն
Պօղոս աղային բերանը,
Բերանր սեւ պիտի այրեն:

Աշխարնով մէկ նետուած ենք փողոց,
Բանաստեղծը սպաննելու,
Սպաննելու խիղճը,
Սպաննելու բառը,
Սպաննելու նուիրական գութը
Եւ անէծքը մոխրագոյն,
Սպաննելու երկինք հասնոդ ճառագայթներուն
Մարմնացած րոպէն:
Ինչ մեղքս այսօր.
Զգացականութեան բոլոր տխմար երգերը մարեր եմ,
Մուխը մարեր եմ մինակութեան դեղատոմսին,
Ըրեր եմ շատ բաներ ծնունդին համար,
Ու չեմ խոստովանիր մեդքերս
Երբ պաաշգամբէն թեւերս բագրիքին դրած,
Կը խօսիմ արեւելեան Պէյրութի բնակիչներուն,
Գրպանս՝ ամորձիքներուս ամբոդջ պարունակը
Եւ շարան-շարան համրիչիս մեղրագոյն հատիկները...
Ես գգացական չեմ.
Դարձած եմ համայնական,
Դարձած եմ անձրեւ, եթէ կ'ուզէք,
Ամէն տեղ եմ,
Եւ ոչ մի տեղ,
Բոլորին հետ եմ.
Բոլորին դէմ.
Անունս պատերուն վրայ չեմ ուգեր գրել այլեւս,
Գաղտնի տեղեր չունիմ երթալու...
Ուր որ ըլլամ, մէկ է ժամադրութիւնս
Ու ծնունդս՝ մէկ.
Անկողնիս մօտ Հրանտ Մատթեոսեանի գիրքր դրած,
Որ յանկարծ չմոռնամ լեզուս.
Լեզուն ես եմ, կապ չունի
Ու մոմ են դրած
Որ յուշեն, թէ բանաստեղծը
Կ'ապրի տակաւին այս տան մէջ,
էղիասար փողոց, համար մէկ, շէնք թիւ 17, բնակարան եօթ.
Տան մը մէջ, ուր կ'եռայ կեանքիս խինդը,
Հոս անձրեւները չեն խանգարեր գիս,
Ոչ ալ ամերիկեան սին երազները այլեւս...
Մատերիալիստ պիտ համարեն գիս,
Թող հարց տան սեւ պայուսակիս,
Ու անոր մէջ ծաղկած ծրագիրներուս...
Բորբոս կր կապէ գիրը,
Գիրը կը մարի,
Կը դեդնի գիրը,
Նորէն աւետելու վերադարձս...
Վերադարձ՝ հին կայմերուս...
Ու հանգիստիս...
Սեւ պայուսակս
Աւելի թանկ,
Քան Վիվասելի համարս,
Էութիւնս...
Տանս բանալին...
Սեւ պայուսակս,
Սկիզբս առաջին անձրեւին հետ,
Ու թաց, անաւարտ մնացած
Բանաստեղծութիւններուս տետարակը դեղին,
Որ ամէն օր կ'ընկերանայ...
Կը խառնուի քաղաքիս ցեխերուն.
Քաղաք, ուր բանաստեղծները կը մեռնին միայն...
Աս ի՞նչ քաղաք է,
Ամերիկեան երազին համար
Մինչեւ պորտը արեան մէջ թաթխուող քաղաք,
Քինախնդիր քաղաք,
Խենէշ քաղաք,
Քաոս քաղաք,
Ապերախտ քաղաք.
Ամերիկեան երազին իր ոտքերը բացող քաղաք.
Կռնակի ցաւ ունեցող քաղաք,
Թոզ ու աղտոտ փիսիկ քաղաք...
Խօսնակը կը նայի աչքերուս,
Երազը երկար է ու ստամոքս դատարկ,
Ի՞նչ կ'ընէ Յարութիւնեան Արտեմը սա պահուն
Սա հիմար պահուն,
Ի՞նչ ձգեց մեզի, որ յօրինենք:
Կամ միւսը,
Որ սպիտակ մագերուն տակ սեւ տողեր կը շարադրէ...
Այս ամէնը լռելու համար են եղած
Ըսելու՝ ամերիկեան երա՛զ, մեռեր ես, թաղող չունիս,
Թոյլ տուէք, որ պատշգամբէս արեւելեան Պէյրութի անունով խօսիմ
Բերնիս վարդ, եթէ կ'ուգէք.
Ձեոքերուս հրազէն և կապոյտ գիրքը սիրածս մեծ բանաստեղծին,
Որուն վերփոխման տարելիցն է այսօր...
-Գիտե՞ս չէ, գիտես, որ ան չի մեռնիր.
Ողորմի ըսէք,
Ողորմի բանաստեղծին ու երազին ամերիկեան,
Որուն մեռնիլը, չտեսաւ բանաստեղծը...
Ողորմի ըսէ՛ք:
Օղորմի, մի օղորմի:
Օղորմած ու գթած բանաստեղծ,
Օղորմի տուած բանաստեղծ,
Հանգիստ քեզի:


Բարի գալուստ Նոր վայրէջքիդ..
Կուգաս հեռուէն ամերիկեան երազը թաղելու.. .
Թաղերէն ու թիթեղեայ աուներէն
Սլացող Բանաստեղծ,
Օղորմի բեզի...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 03 июл 2011, 16:44

ԱՀԱԿՈՒ ՁԱՅՆԵՐ

Ռէալ փոլիթիք հրամցնողներուն

Ձայներ կուգան ականջիս, բացարձակ լռութեան մէջ։
Ահարկու ձայներ,
Լուսանկարներէն, թերթի սիւնակներէն,
ձայնասփիւռէն եւ հեռատեսիլին պաստառներէն...
Ահարկու վնասող ձայներ, որ կը զարնուին ականջիս, զօրեղ ալիքներու պես...
Ու ես այս խուժանին մէջ,
Ընկերներս, ցաւերս մոռցած,
Մոռցած ամէն ինչ,
Մոռցած քէներս ու դաւերս
Ահա, ձայներուն ետեւէն կը վազեմ։
Պիտի յօրանջեն երեսիս
Առաւօտեան սառ ժամերուն,
երբ պատշգամբի սիրուն բազրիքին դնեմ
Ձեռքերս, հանգիստ շնչելու
Ձայները պիտի հալածեն զիս
Լրիւ անբանաստեդծ անկենդան օրերուս,
Յոգնած ոտքերուս ու վիրաւորուած եսիս հետ,
Ձայները պիտի գրոհեն վրաս...
Նստած գարեջուրին հետ,
Հին ծրագրերս,
Ու թուղթի դէզերս նորոգելու յիմար փորձերուս հետ,
Թերթեր-թերթեր, դէզ մը թերթեր,
Ծրագրեր, դեռ չգրուած նամակներ,
Կապեր լայն ու բարակ...
Կէս մնացած ահագին զրոյցներ աշխարհին հետ,
Իմ աշխարհիս...
Պահեր մեծ ու երանական,
Սակայն ձայները թոյլ չեն տար...
Պիտի դառնամ նոյն հոգեխաոնութեան.
Նոյն պատուհանին ու վարագոյրին,
Որ բանաստաեղծութեան վերջին ումպը կլլեմ
Ու բացականչեմ
- Օրս յագեցած էր այսօր,
Ի՞նչ փոյթ, որ ոտքիս տակ եղողը աւազ է, ոչ ապառաժ,
Ես ապառաժի լեզուն գիտեմ,
Աչքերու ու սէրէրու լեգուն գիտեմ,
Բայց ի՞նչ փոյթ այս որոգայթերը։
Պաղեստինեան ղատը իմս է կարծես ու այսօր այղ ձայներուն մեղայ կը կանչեմ։
Այդ ձայներուն,
Տեղ մը մէկը սխալ ճիչ կ'արձակէ,
Կը կատղին տառերը պաստառին վրայ,
Տեղ մը մէկը տանուլ կուտայ ներքին կռիւներս,
Ես մեխակ կրող Հայրենասէր չեմ,
Ես սուտ չեմ,
Ես աստղ չեմ, որ անխօս մարիմ ու լոեմ.
Տեսէք տեղ մը, մէկը բոցերուն մէջ աանուլ կուտայ...
Մէկը կը պարտուի.
Բոլոր յղի կանայք պիտի սաոչին,
Բոլոր յոյսերը պիտի մարին,
Մեխակները ու մեխակ կրողները պիտի քարանան,
Կիրակի հոտող Սուտ խոստումները պիտ իյնան...
Ո՞ւր կը տանիք մեզ,
Ետ բերէք...
Կիրակի կէսօրուան խաղերէն
Ետ բերէ՛ք մեգ հին գինովութիւններէն.
Ետ բերէ՛ք, Տուն բերէ՛ք,
Տուն բերէ՛ք մեզ։
Մեր օրհասը, մեր ցաւը, մեր քրտինքը ետ բերէք,
Պարպեցէք Իրաքը,
Տուէ՛ք Պաղեստինին իսկական դրօշակ...
Սուտ բարեկամութեան եղունգները,
Որոնց վրայ դեո արեան կաթիլներ կան,
Հանեցէ՛ք մեր մորթէն։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 03 июл 2011, 16:45

....
Սխալ ահարակու ձայներ կը հալածեն զիս
Մութին,
Ես պիտի պոռա՜ա՜ա՜ա՜մ
Պիտի պոռամ...

Չեմ մոռնար,
Մի մոոնաք,
Որ ես սպիտակ մեխակ կախող
Ու կիրակի օրուան յիմար հաաենասէր չեմ...

Ահարկու ձայներ կը պատռեն լեղիս,
Ահարկու ձայներ,
Ո՞ւր են տղերքը...
Ահարկու ձայներ...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

Սագօ Արեան

Сообщение Harutin » 10 июл 2011, 13:24

ԱՄՈՒՐ ԿԸ ՍԵՂՄԵՄ ՁԵՌՔԸ...

Կրակը դժվարին, երբ կը վառես գլանիկը
Անզօրութեան պահերուն
Տիեզերքի խենթ, հզօր ալիքներուն դիմաց
Եւ քաղաքին դիմաց,
Որ պատուած է դեղին մշուշով,
Հիմա քանի գրիչներ
Իրենց տառերը կզարդարեն թուղթի վրա:
Հիմա կրնաս առանց ձայնի ու աներկիւղ
Կաթուածահար ըլլալ,
Կամ յարութիւն առնել երկար ու հիւանդ գիշերներէն յետոյ
Նորից յիշեցնելու կարգով քու ականջիդ պիտի ըսեն,
Թէ ինչքան դժուար ես.
Ավարտ չունի յուլիսի տապը.
Քոյրդ կրնա քեզ պատառ մը հաց զլանալ,
Ցամաք մը հաց,
Հոգիի հաց ու դուն գլուխդ ծռելով՝
Հին փնտռունքներուն
Ու հին ձայներուն մէջ պիտի վերագտնես քու ձայնդ
Այդքան վաւերական ու անշառ ձայնդ.
Որովհետև
Յուլիսը պիտի նետէ քեզ «Սեֆիր»-ի խորագիրներուն մէջ.
Ամէն տեղ Ստրուկ ճերմակ մահ,
Ամէն տեղ Գաղթական ու որբ,
Ամէն տեղ Պատերազմի ահ:
Ես պատերազմի ընկերն եմ,
Ես պատերազմի գիրն եմ,
Ներողութիւն ըսելու եկայ
Դուռը բացէ՛ք.
Քաղաքները սուտ վկայարաններ են ճերմակ դագաղներուն առջև,
Ես Խնձորեսկ նստած թթի արաղ կը կոնծեմ.
Դիամցս պաստառին վրայ՝
Շիահ կամ նապաթիէ,
Պզտլիկ երեխաներ ճերմակ կը հագնին...
Հիմա ինչպես պատմեմ աշխարհին,
Որ ես բարանոյիք վիճակներու մէջ էի,
Երբ մահ էր,
Ամէն դի.
Ինչպէ՞ս պատմեմ մարդկանց,
Որ ով էր հրէշը և ով էր զոհը այդ ժամուն...
Չէր բաւէր կարծես Էմիլ Սիորանի վատ,
շատ վատ թարգմանութիւնը
Կամ Հրանտի ծանր մէկ էսսէն,
Ուր գրականութիւն ճերմակ աղավնիի պէս
Կը թևածէր,
Թերմակ մինակ աղավնի...
Ու մօրուքիս մէջ գիրի տաղաւարներ կը փաթռտէին,
Երբ երկուսով՝ ես ու կինս
«Հայաստանի Հանրապետութիւն» թերթի շէնքին,
Ամէնէն բարձր յարկը ելլանք.
Ամուր սեղմած եմ ձեռքը,
Ափին մէջ երեխաներուս կապոյտ հլունը կայ պահ դրուած...
Կը բարձրանանք...
Խմբագրին հետ պիվա խմելու...
..........................................................
Անտուն մահը զիս կհալածէր...
Տանդ դուռը գոցեր, գացեր ես կ'ըսեր...
Բայց մոմը կը մնար վառուած.
Մինակութեան հէրն անիծեցի,
Այլևս մինակ հացի չեմ նստիր, ըսի,
Կասկածներու շապիկը պատշգամբը նետեցի,
Ու հոգս չէր, որ ընկերներ չմնացին,
Ոչ ալ բարև տուին...
Ծօ, թքա՛ծ...
Յուլիսեան պատերազմը մոռցանք,
Մոռցանք ամեն ինչ,
Ես չեմ մոռնար յուլիսեան կարմիր օրագիրս.
Գիտեմ ով է նեռը.
Սուրճի բաժակները բերի,
Բերի սառը ջուր,
Կապոյտ կոնեաք բերի.
Վառեցի մոմը յաւերժական հոգիներուն...
Լեզուս կտրեցէ՛ք,
Հոգս չէ,
Պատեանի մէջ դրէք զիս,
Պահարանի,
Բանտի նկուղ, եթէ կ'ուզէք՝
Մինակ սև ամրոցի.
Ի՞նչ կարևոր են այդ բոլորը.
Կրնաք խաչել զիս,
Հողածին հողս, աւազս,
Մարմինս, որ աւազ է...
Կրնաք պատեանէս դուրս հանել
Երևակայութիւնս.
Կրնաք գողնալ բառերս...
Կրնաք զերօ դնել անունիս առջև,
Այս բոլորը սակայն յիմարութիւններ են,
Որով պիտի մնայ սիրտս,
Սիրտս, որի մէջ յուլիսեան արիւնը
Կաթիլ-կաթիլ պիտի հոսի
Ու վառէ յաւերժութեան մոմն այս...
Այս հորիզոնական երազներու անկրկնելի բառը...
Այս ճզմուած սիրտը պիտի մնայ,
Մի խոնարհիք...
Ես եկած եմ ներողութիւն խնդրելու
Բոլոր մահերուն համար,
Բոլոր սպանդներուն,
Բոլոր աւարտին չհասած սէրերուն,
Բոլոր մարած աստղերուն համար.
Ես եկած եմ փակ դռները բանալու,
Ծայր աստիճան ինքնավստահ,
Ծայր աստիճան մաքուր.
Մաքրութիւն...
Որ պահուծ է սրտիս մէջ
Կարմիր երակներուս...
Ես եկած եմ մտնելու մայր դարպասէն,
Չնետէ՛ք անցեալս,
Զգույշ չխօսիք յանցանքներուս մասին,
Մեղքերիս ու հայհոյանքներիս մասին...
Ես պատերազմի մանչուկն եմ՝
Վարպետիս գործածած բառով,- Մանչուկ...
...Եւ հիմա
Կանգնած եմ
Յուլիսեան պատերազմը վկայելու
Վկայելու այդ շէներուն
Ու մարդոց մասին,
Որ մեռնիլ չեն գիտեր...
Հարաւին մասին,
Որ էր սուրբ և անաղարտ օրէն,
Վաղ օրէն.
Եկած եմ բարի կարասին մէջ ձէթ պահելու...
Որովհետև դարձի ճամբան նետեց զիս հոն,
Ուր պատերազմը կ'աւարտի...
Ես կ'ատեմ պատերազմները,
Կ'ատեմ պատերազմները,
Կ'ատեմ բոլոր պատերազմները...
Կը դառնամ հիմա
Ներողութիւն խնդրելու աշխարհէն...
Խնդրելու...
Խնդրելու երրորդ ՓՇԱ ՊՍԱԿՍ,
ԴՐԷՔ ԳԼԽՈՒՍ ՓՇԵՊՍԱԿ ՅԱՆՈՒՆ ՅուլիսԵԱՆ ԶՈՀԵՐՈՒՆ...
Կամաց-կամաց ելլենք վեր,
Կամաց-կամաց .
Լռենք կամաց-կամաց,
Բառը թող լռէ,
Շունչ, որ մեզմէ դուրս պիտի գա...
Իբրև յաւիտենութեան աստղափոշի
Տեղ մը, ուր
Պիտի լռեն բոլոր պատերազմները...
Պիտի լռեն բոլոր պատերազմները...
Պիտի լռեն...

Յուլիս, 2009
Բեյրութ
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team



Вернуться в Բանաստեղծություններ