***

Փայլփլանքների ետևից ընկանք,

Աչքը գամվում է պսպղոցներին,

Իսկ ժամանակի մասնիկները թանկ

Մեր կամքից անկախ համբարձվում էին։



Ծերացած եկան որոնումներից,

Կարծում էին` կար ու փնտրում էին,

Յոթ սարից այն կողմ` լուսավոր ու ջինջ

Այլ առավոտներ պիտի գտնեին։



Դերվիշ էր, ասաց` համբերեք` կանցնի,

Շարունակությունը դեռ չեն հորինել,

Առայժմ հովի նման հպանցիկ

Տարուբերում են անփույթ` վարուվեր։

***

Անբովանդակ պատկերներ են համընթաց

Մայրամուտի բոցերի մեջ մոխրանում,

Մոռացության վարագույրն է իջնում ցած,

Շուրջը` համառ ամայությունն է հառնում։



Ես փորձում եմ հանուն սիրո կատակել,

Խոսք եմ ասում մի անժպիտ աղջկա,

Նա մեկնում է արցունքները ապակե

Եվ պարզում է կուրծքը` որտեղ սիրտ չկա:



Եվ ձայնում է` շուրջս, ավա՜ղ, սիրտ չկա,

Մարմիններ են դատարկության մեջ դոփում,

Ես գնում եմ դեպի երկինք հյուրընկալ,

Որտեղ աստղե սրտիկներ են տրոփում։



- Ես գնո՜ւմ եմ,– ձայնում է ու մարդ չկա

Եվ ինքն իրեն աստղի հետ է նշանում.

Փաթիլվում են արցունքները աղջկա,

Եվ գարունն է ձմռան հաշվին ուշանում։



Բայց մի ծվեն, կյանքից ծվեն մի կանաչ

Դեռ ջանում է գարնան շնչով թոթովել,

Մրրիկների սլացքի դեմ` աննահանջ

Փռփռում է արեգակի լույսն ի վեր։



Հե՜յ, մոտ եկեք` հողի գրկում թաքնվենք,

Մինչ արևն այս սառնությունը պաշարի,

Դեռ կարող են մանուշակներ հայտնվել

Խորշոմներում երերացող աշխարհի։

***

Հիմա փնտրում եմ այնտեղ` ուր չկա–

Այդպես ավելի հեշտ եմ գտնելու։

Մեծ Արջն է փռվում քնած աղջկա

Արթուն պահերի տենչանքին հլու։



Թեև ասելու բան չէր մնացել,

Բայց թալանումը տարիներ տևեց,

Մոտեցող ձմռան հմայքը կարծր

Հերթով կգետնի անցորդներին ծեր։



Մենք սայթաքումին հազիվ թե հասնենք,

Բան ենք կորցրել ու շտապում ենք,

Ամփոփումը կա` երկնքի մասն ենք,

Թեև միջանկյալ օտար ափում ենք։



Աստղերի վրա սառույցներ չկան,

Ճերմակ փաթիլներ այնտեղ չեն իջնում,

Այրող կարոտն է մեր վաղընջական

Նրանց հրեղեն խորքերում ննջում։

***

Հարթակից դեռ չհասած տուն`

Ստվել էր ձեր սուրբ երդումը,

Հիմի անկախ հայրենիքում

Կաթվածահար թպրտում ենք։



Գրպանումս ավել փող կար,

Ասի` կին ու գինի առնեմ,

Առնեմ, տանեմ խառնեմ իրար–

Ձեր խառնաբույր ցավը տանեմ։



Շշշշշ, լուռ կացեք, ճաշ է եփում

Հեռարձակվող ամեն ալիք,

Սոխ են մաքրում, բողկ են քերում–

Ջա՜ն, խոհարար իմ հայրենիք։



Քիչ էր, վախից շատ են կերել,

Տռզակալած զկրտում են,

Նրանք, որ մեր խիղճն են եղել,

Վաղուց արդեն երկնքում են։



Երջանկության քելեխի շուրջ

Մեզ ազգովի բերին ի մի,

Մեկս հարբած, մյուսը լուրջ`

Քաշում ենք էս լուծը հիմի։



Սկիզբը չեմ հիշում,

Գալիքն անորոշ է,

Խարխափում ենք փոշում,

Դաշտն` անկանաչ, քոս է։



Հառաչում է անսերմ

Բացված սև ակոսը,

Ո՞նց ձայնես, որ լսեն`

Փախեփախ, քաոս է։



Իմ ծիրանը թողել,

Գովում են կոկոսը,

Ելքը` մնաց հողե

Ոսկեբերան փոսը։

***

Տոնածառ դրեցի, իսկական կինո է,

Սև–սպիտակ կինո է էս տարվա Նոր տարին,

Ձյունանուշը չկա, ու Պապը գինով է,

Գինու թասը ձեռքին` կանչում է գուպարի։

Իմ ճերմակ ու մաքուր, քեզ լրիվ կորցրի,

Մոխրացար, մարեցիր հոգսերի հնոցում,

Հեքիաթս փշրվեց ոտքի տակ անցյալի`

Ինձ լքված թողնելով ալեզարդ փողոցում։

***

Ուշացավ նվագածուն,

Մենք արդեն պարում ենք,

Իրար շուրջ թևածում

Եվ իրար փայում ենք։

Փշրել է ծաղրածուն

Մեր կարծր հոգսերը,



Ծիծաղով է բացում

Խցանված մեր սերը.

Անսպառ բարիք է,

Կրկես է աշխարհը,

Ամենքիս հերիք է
Խնդության պաշարը։

Անսպառ բարիք է,

Կրկես է աշխարհը,

Ամենքիս հերիք է
Խնդության պաշարը։

ԽԱՉԻԿ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ