***
Ես կգամ լուսաբացին,
Երբ ցողով պատված կլինեն դաշտերը
Եվ սառած կլինեն քարերը...
Ես կգամ արևի հետ։
Ջրի կարոտ, հողի պես
Ճաքած շուրթերով
Քո այտերի վրա թողնելու
Համբույրը իմ կոշտ։
Ես կգամ սիրելիս,
Քեզ ասելու միայն,
Որ սերը չի մեռնում երբեք։

Վան Կարնո
***
Երանելի օրերն անցնում են անդարձ և մնում են միայն կերպարները մաքուր, դեմքերն այն ջինջ, որ ուզում ես պահել հավերժ...

Վան Կարնո

***
Ես կգամ լուսաբացին,
Երբ ցողով պատված կլինեն դաշտերը
Եվ սառած կլինեն քարերը...
Ես կգամ արևի հետ։
Ջրի կարոտ, հողի պես
Ճաքած շուրթերով
Քո այտերի վրա թողնելու
Համբույրը իմ կոշտ։
Ես կգամ սիրելիս,
Քեզ ասելու միայն,
Որ սերը չի մեռնում երբեք։

Վան Կարնո
***
Երանելի օրերն անցնում են անդարձ և մնում են միայն կերպարները մաքուր, դեմքերն այն ջինջ, որ ուզում ես պահել հավերժ...

ՍԽԱԼ ՔԱՐՏԵԶ


Ժամանակին, հորս տանը պատի վրա մի քարտեզ կար,
Քարտեզի տակ՝ մի փայտե թախտ, թախտի վրա՝ մի հին մինդար:
Ճիպոտ էի ծառից պոկում, և երբ մենակ էի մնում,
Ես այդ ծուռտիկ ցուցափայտով ապրելավայր էի ընտրում:


Նշան էի բռնում կետին, որտեղ ուզեցել եմ ապրել,
Իմ մոլագար սերը դարձած "Ереван"-ն էր գրված այնտեղ:
Փակ աչքերով՝ ցուցափայտով ծակել եմ աշխարհի կեսը
Բայց այդպես էլ ոչ մի անգամ չեմ ընկել երազած տեղըս:


Դեռ է՛ն գլխից, (հեյ վախ, հեյ վախ), երազանքիս չէր վիճակված
Գոնե այդպե՛ս, խաղի՛ տեսքով դառնալ մասն իրականության:
Կեսդար անցավ ու ավելին... Հիմա նայում եմ քարտեզին,
Կրկին հեռու՜ եմ քեզանից անհա՛ս երազ, իմ հայրենիք...


Ռ.Խաստյան

ՍՐՏԻ ԱՐԱՀԵՏ


Արահետ կա, գիտե՞ս, դեպի սիրտ ցանկացա'ծ -
Փշոտ, քարքարոտ, դժվարանց...
Ես գտե՛լ եմ այն:


Ընդամենը զգա, թե ինչպես է հարթում
Ճանապարհը ԱՅԼՈՑ իր սրտով՝
Մի կին քեզ պաշտող:


Ռ.Խաստյան