***

Ինչ ասեմ, ինչ ասեմ,

Այստեղ ձանձրույթից հյուսվում է իմ օրը,

Քաշքշվում եմ տարածության

Եվ բութ բորենիների արանքում,

Եվ ոչնչի ուշք չեմ դարձնում...

Միայն` սերը,

Որին նոր միայն սկսում եմ պեղել,

Բայց չեմ հասել նյութին,

Որովհետև աչքիս առաջն են կախաղանները,

Դահճի քոթուկը և ճիզվիտների հրդեհը,

Հոգիս իզուր էլ էգի մեջ մտավ,

Մարմինս իզուր էլ ծաղկեց,

Ես մի երգեհոն եմ, որին չկպա՜ն

արվեստի մատները,

Թե ծա՜ռ էլ լինեի, փայտահատը կպտտվեր շուրջս...