СТАНЬ VIP
Европа рассматривает вариант размещения на Украине 25-30 тыс. военныхЗеленский подчеркнул, что не признает мирное соглашение, достигнутое США и Россией без участия УкраиныЗападный бизнес готовится к возвращению в Россию - решающую роль сыграет победа сторонников ТрампаЕвропа на фоне переговоров о мире задумалась о возобновлении закупок российского газаВ давке на вокзале Нью-Дели погибли 18 человек, еще 10 получили раненияМексика намерена судиться с Google из-за переименования залива

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

В этом разделе запрещается писать русскими или латинскими буквами.
Այս բաժնում կարելի է գրել միայն հայերեն տառերով

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:08

ԲԱՆ ԺԱ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Եւ արդ, ես հետինս դաւանողների, բարիքներից ունայն`
 Մտքիս աչքերով դիտելով սկիզբն իմ եղելութեան,
 Որը տեղի ունեցաւ Արարչի ձեռքով, անէութիւնից,- հաւատում եմ լիայոյս,
 Թէ Յիսուս Քրիստոս կարող է անել, ինչ որ կամենայ:
 Քանզի հաւատացի, ուստի եւ խօսեցի,
 Պօղոսից խրատուած եւ սովորած` Դաւթից.
 Ուրեմն այժմ թող նրանց կենդանի աղօթքն ինձ օգնի`
 Հաւատքով ճանաչել նրան ճշմարտապէս
 Եւ նրա յարութեան զօրութեանն, ըստ առաքեալի,
 Հաղորդակից լինել նրա չարչարանքներին,
 Եւ այն բոլորը, որոնք յիշւում են յաջորդ տողերով:
 Կցորդ է սրան եւ յոյժ նմանատիպ`
 Հաւատալն իսկապէս եւ այն նոր փոփոխութեան,
 Որով մեղաւորը դուրս է գալիս քաւուած,
 Չարագործն` արդարացած եւ անմաքուրը` սրբուած,
 Եւ անքաւելի մահացու մեղքով յանցաւորըս ես` անդատապարտելի երանութեան
 Եւ ստրկական կապանքներից զերծ`
 Երկնաւոր ազատութեան տիրացած:

Բ
 Եւ ի՞նչ կայ արդեօք աւելի չքնաղ, քան սիրտն այն մեղաւորի,
 Որն իր միտքը գտած տարակուսանքի թանձր խաւարից,
 Եւ Աստծոյ օգնութիւնն ստացած,
 Երբ մի կողմից մարմնապէս ծիծաղում է, միւս կողմից հեծում հոգեպէս:
 Այդպիսին թէպէտ գերագոյն բարձրութիւնից,
 Նորագիւտ եւ անհերքելի մեղքերով ծանրաբեռնուած
 Սուզուած է խորը` կործանման գուբի անդունդն անյատակ,
 Սակայն փրկաւետ կեանքին մօտեցնող նշխարը ունի,
 Որպէս լուսեղէն մի կայծ իր մտքում եւ հոգում պահած.
 Ինչպէս թանձրամած հուրն այն նշանաւոր եւ զարմանալի`
 Հրամանով Վեհի մակարդած հրաշքով`
 Խորունկ յատակում նիրհող ջրհորի:
 Ուստի եւ ահա թախծալից իսպառ մեղաւորը հեգ,
 Որ կորցրել է բարին գտնելու ակնկալութիւնն
 Ու զրկուել շնորհի համարձակութիւնից,-
 Կարող է յուսալ, թէ կրկին անգամ հասնելու է նա
 Նախապէս իրեն պարգեւուած փառքի զարդարանքներին:
 Զի Աստծոյ կողմից է պատրաստւում նաեւ այս, որ գործադրուի սոյնի վերաբերմամբ,
 Քանի որ սա ամենահնար տուողի զօրութիւնն է աւետարանում,
 Որով հաճելի խունկ է հոտոտում Աստուած,
 Քան ամենաանուշ բոյրերը բոլոր,
 Քան խունկն այն, որ մանր աղալով, երբեմն խորանի համար էին պատրաստում.
 Ի՛սկը համակերպ այն հոգիներին,
 Որոնք զղջումով խոնարհուել են վար,
 Նոյն նմանութեամբ իրար միանալու:
 Ըստ որում եւ փրկիչը բոլորի` կոյրերից ոմանց հարցնելով,
 Թէ` "Հաւատո՞ւմ էք, որ ես կարող եմ ձեր աչքը բանալ",
 Լոյս չպարգեւեց նրանց աչքերին,
 Մինչեւ նրանցից հաստատ հաւատքի գրաւական չառաւ:
 Ի՞նչն է մեզ համար աւելի անյոյս, քան թէ հաւատալ,
 Թէ չորս օրուայ մեռելը կարող է կրկին կենդանանալ:
 Եւ սակայն կանայք, հաւատքով լցուած,
 Որոնք ընկան ոտքերն Արարչի,
 Տեսան անյապաղ Աստծոյ փառքի ապացոյցը պարզ,
 Երբ նրանց եղբայրը կենդանացաւ:

Գ
 Իսկ այն մասին, մեղանչումից վերջն էլ մնում է շնորհն անկապտելի`
 Կան հզօրագոյն վկաներ.
 Նախ Ենովքն ու Ահարոնն, ապա
 Նրանցից յետոյ Դաւիթը եւ Պետրոսը դարձեալ,
 Որոնց հետ նաեւ Եղիազարը կրտսեր,
 Որ ողորմութիւն գտնելով մեծն Աստծոյ կողմից`
 Վկայ հանդիսացաւ մեծագոյններին:
 Աւելորդ է առ այն յիշել, ե՛ւ առակը անառակ որդու:
 Թողնում եմ պոռնիկին, որ Տիրոջից գովուեց,
 Եւ մաքսաւորին, որ բարեգործից յիշատակուեց,
 Նաեւ երջանիկ այն աւազակին,
 Որը վերջին շնչում պսակուեց շնորհիւ իր հաւատքի.
 Եւ նոյնիսկ նրանք, որոնք մասնակից եղան
 Արարչի սպանմանը,
 Որ յանցանքների ամէնէն անքաւելին է:
 Դրանցից էր ինքը` Պօղոսն ընտրեալ,
 Որ առաջինն էր անօրէնների մէջ մի ժամանակ:
 Սրանցից ոմանք, որոնք օրէնքի ճանաչողութեամբ հանդերձ գլորուեցին,
 Քան օրէնքից առաջ ապրողների առաւելութիւնը,
 Կանգնեցին կրկին նախկին կեանքն իրենց հազարապատիկ գերազանցութեամբ:
 Իսկ նա, որ նախքան օրինակի տրուելը` աւանդութիւնն էր պահել հայրենի
 Եւ աւելի մօտ է եղել հաւատքի սկզբնահօր պատուիրանին,
 Եւ նախամարդու մեղապարտութիւնն իրենը համարելով`
 Տուժել էր այն իր տաժանագին տառապանքներով,-
 Քաւութիւն գտաւ ոչ թէ հողի տակ թաղուելով,
 Այլ հզօրապէս յաղթահարած բռնութիւնը մահուան`
 Իր չարչարելի մարմնով դէպի երկինք փոխադրուելով,
 Հանդիսանալով բանականներին կեանքի Կարապետ:

Դ
 Իսկ ոմանք դեռ խակ` տհաս հասակից չարութեամբ տարուած,
 Երբ տարիքն իրենց առան կատարեալ,
 Ոչ թէ թափուեցին բարձրութիւնից վար,
 Այլ աշխարհային կեանքի դժնդակ թշուառութիւնից`
 Բարձրացան դէպի կամարն երկնքի:
 Եւ եթէ կանխապէս կարելի եղաւ չարերին դարձի բերել վերստին
 Եւ մեր հողանիւթ գոյացութիւնը փոխել ոսկեղէնի,
 Պատկերն արքունի` կերպարանքին մեր ի պատիւ`
 Նկարուած խորքը մեր հոգու քանդակումով արքայական,
 Մեր բնութիւնն անկորուստ եւ անփոփոխ
 Եւ դաւադրութեան դէմ անպարտելի,-
 Ապա, առաւել յուսալի է այժմ անողոք եւ անծածկոյթ
 Շնորհաց յայտնութիւնը, ուխտուած մեր տէր Քրիստոսով,
 Ինքը լինելով հաշտարար միջնորդ
 Եւ երկնային անմահ, կենդանի ու մշտնջենաւոր բարեխօս,
 Որով հաստատուն կմնայ մեր մէջ Տիրոջ խօսքը միշտ, ըստ մարգարէի.-
 "Ուխտ խաղաղութեան եւ կնիք հաստատութեան":
 Ուրեմն եւ ես այս ճշմարտագոյն Կանոնի, անփոփոխ վճռի
 Եւ արարչաւանդ պայմանի համաձայն, ահա,
 Հաւատաւորի իմ շրթունքներով համբուրում եմ ճշմարտութիւնն այս խօսքի
 Եւ յոյս ունեմ` փառքի շնորհին արժանանալու.
 Քանզի, արդարեւ, երբ Աստուած ինքն է մեզ արդարացնում,
 Ոչ ոք չի կարող մեզ դատապարտել, ըստ հաստատ խօսքի առաքելական:

Ե
 Այս պայծառ գծագրուած վստահութեանն ապաւինած, ահա,
 Կանգուն եմ կործանեալս դարձեալ, եւ թշուառացեալս` յաղթող,
 Մոլորեալս կգամ կենարար դարձի,
 Ամենաթշուառ չարագործս` դէպի յոյս,
 Մահուան մատնուածս` դէպի կեանք,
 Ապականութեամբ վաճառուածս` դէպի շնորհ,
 Դժոխային գործերով տարուածս` դէպի լոյս,
 Երկրասէր անասնակենցաղս` դէպի երկինք,
 Կրկնակի մոլորեալս` դէպի փրկութիւն,
 Մեղքերով կապկապեալս` դէպի հանգստեան խոստում,
 Անբժշկելի վէրքերով վարանածս` դէպի դեղն անմահական,
 Ստամբակեալս վայրագաբար` դէպի սանձ զսպողական,
 Հեռացեալս վարատական` դէպի կոչում,
 Դժնդակ կամակորս` դէպի հեզութիւն,
 Ընդդիմախօս հայհոյողս` դէպի ներումն,
 Եւ այս բոլորը շնորհիւ Յիսուս Քրիստոսի
 Եւ նրա Հօր հզօր եւ ահաւոր
 Եւ ճշմարտութեան Հոգու անունով ու բարի կամքով,
 Որոնց օրհնաբանուած իսկութեանը եւ մի աստուածութեանը
 Ե՛ւ զօրութիւն, եւ՛ արքայութիւն, եւ՛ մեծութիւն, եւ՛ փառք
 Յաւիտեանս. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:10

ԲԱՆ ԺԲ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՈՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Եւ արդ, քանզի զղջման նախընթաց գլուխներում
 Յուսահատութեան խօսքերով լքուեցի սաստիկ,
 Եւ տարակուսանքի հեծանով մահու չափ ձաղկեցի ինքս ինձ,
 Ուստի եւ այստեղ վերադառնալով յոյսին վերստին`
 Համարձակուեմ պիտի գո՜ւթ շարժել ես,
 Սուրբ Երրորդութեանը մեղաւորիս օգնութեան կանչելով:
 Գիտեմ, որ եթէ օրհնաբանեմ ես եւ դաւանեմ
 Արարածներին բոլոր կեանք տուող Աստծուն,
 Եւ ընտանի ձայնով կանչեմ անունն ահաւոր շնորհապարգեւ Բարերարի,
 Նա կենդանութիւն պիտի տայ, անշուշտ ինձ` մեղաւորիս,
 Ըստ մարգարէի կանխասացութեան,
 Թէ` "Ով որ կանչի Տիրոջ անունը, նա պիտի ապրի":

Բ
 Իսկ ես ոչ միայն կանչում եմ նրան,
 Այլ հաւատում եմ նրա մեծութեանն ամէնից առաջ.
 Ոչ թէ գալիս եմ խնդրելու նրա պարգեւները ես,
 Այլ նոյնիսկ իրեն, որ կենդանութիւնն է ճշմարտապէս,
 Շնչառութիւնն իսկ, առանց որի չի՛ք շարժում եւ ընթացք:
 Ո՛չ այնքան յոյսի հանգոյցով, որքան սիրոյ կապով եմ ես կապւում նրան.
 Ու ոչ թէ տուրքի, այլ այն տուողի կարօտով եմ ես վառւում շարունակ:
 Ոչ թէ փառքն է ինձ համար անձկալի,
 Այլ փառաւորեալն է համբուրելի,
 Ոչ թէ ապրելու կեանքի փափագով,
 Այլ կենարարի յիշատակով եմ տոչորւում ես միշտ:
 Ոչ թէ վայելքի տարփանքով եմ ես հեծում ողբաձայն,
 Այլ այն կազմողի տենչանքովն եմ խոր հառաչում սրտանց:
 Չեմ փնտրում հանգիստ, այլ աղաչում եմ երեսը տեսնել Հանգստարարի:
 Ոչ թէ հարսանքատան խնջոյքի, այլ փեսայի անձկութեամբ եմ մաշւում,
 Որի զօրութեան շնորհիւ` վստահ ակնկալութեամբ,
 Հաւատում եմ ես աներկմիտ յոյսով,
 Որ վերոգրեալ մեղքերի բեռներն ունենալով հանդերձ`
 Ապաստանելով ամենակարողի ձեռքին,
 Ոչ միայն պիտի հասնեմ քաւութեան, այլեւ պիտի տեսնեմ իրեն,
 Ընդունելու գութն ու ողորմութիւնը եւ ժառանգելու երկինքը նրա,
 Թէեւ յո՜յժ մերժելի եմ:

Գ
 Եւ արդ, ամօթահար սաստիկ ու կորագլուխ,
 Գրչովս, որ խօսքի միջնորդ է դառնում
 Ամուր կողպէքով փակուած, պապանձուած իմ շրթունքներին,
 Չկարողանալով շարժել լեզուս անհամարձակ,
 Պաղատանքների նոր երգեր ահա պիտի ոգեմ ես`
 Ի վեր ուղերձուած իմ աղիողորմ հառաչանքների աղաղակներով:
 Ընդունի՛ր սիրով, Տէր Աստուած հզօր, աղաչանքներն իմ դառնացած սրտի.
 Քաղցր գթութեամբ մօտեցիր դու ինձ` ամօթահարիս.
 Փարատի՜ր, ամենապարգե՛ւ, ամօթալի տխրութիւններս,
 Վերցրո՛ւ ինձնից, ողորմա՛ծ, անտանելի ծանրութիւններս,
 Հեռացրո՛ւ, հնարագէտ, սովորութիւններս մահացու.
 Խափանի՜ր, մի՜շտ յաղթող, հրապոյրները խաբողի.
 Վանի՜ր, վերնային, մառախուղը մոլորեցնողի.
 Կասեցրո՛ւ, կեցուցիչ, ընթացքը կորուսչի.
 Ցրի՛ր, ծածկատե՛ս, չար հնարքները կապկապողի.
 Խորտակիր, անքնի՛ն, յարձակումները մարտնչողի.
 Տյառնագրի՛ր անունովդ լուսացոյց երդն իմ յարկի.
 Պարփակիր քո ձեռքով առաստաղը տաճարիս.
 Գծագրիր քո արիւնով սեմը սենեակիս մուտքի.
 Դրոշմիր քո նշանը աղօթեալիս ճանապարհին,
 Ամրացրու քո աջով խշտեակն իմ հանգստի.
 Զերծ պահիր թակարդներից ծածկարանն իմ անկողնի.
 Պահպանիր քո կամքով տառապած հոգիս.
 Անխարդախ արա՛ քո շնորհած շունչը մարմնիս.
 Կանգնեցրո՛ւ շուրջն իմ` պարը երկնային քո զօրքերի,
 Որպէս դիմամարտ` դեւերի գնդին:

Դ
 Տո՛ւր հանգիստ բերկրալի մահահանգոյն նիրհիս խորին գիշերում`
 Բարեխօսութեամբ սուրբ Աստուածածնիդ եւ բոլոր ընտրեալների:
 Տեսութեանս պատուհանները, որոնք մտքի զգայարաններ են,
 Ամփոփիր այնպէս ու պարուրիր,
 Որ պաշտպանուեն միշտ անսասանելի
 Կենցաղական հոգսերից բոլոր, անրջական երազներից,
 Խռովայոյզ ծփանքներից ու ցնորքներից խենթ ու խոլական
 Ու յիշատակով աներկբայ յոյսիդ մնան անվնաս:
 Որպէսզի երբ սթափուեմ իմ ծանր քնից,
 Ամենազգաստ արթնութեամբ եւ հոգենորոգ զուարթութեամբ քո դէմ արձանացած,
 Աղաչանքն այս իմ` հաւատքի բուրմամբ,
 Ո՜վ ամէնօրհնեալ թագաւոր անճառ փառքերի,
 Երգակցելով երկնագումար փառաբանող խմբին`
 Քո բարձունքն ի վեր` առաքեմ առ քեզ:
 Զի փառաւորեալ ես դու արարածներից բոլոր
 Յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:12

ԲԱՆ ԺԳ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Աստուած բարերար, հզօր, ահաւոր,
 Շնորհատո՛ւ, բարի, դու Հա՜յր ողորմած.
 Անունըդ անգամ քո մեծութիւնն ու գթութիւնը եւ քո մտերմութիւնն է աւետարանում,
 Քաղցր ես դժնիների եւ անգոհների համար.
 Քեզ հետ Որդիդ էլ նման է միշտ քեզ, ձեռքիդ պէս նրա ձեռքն էլ զօրեղ,
 Անժամանակ տէրութեամբ ահեղ` քո արարչութեամբ ինքն էլ բարձրացած:
 Նաեւ սուրբ Հոգին քո ճշմարտութեան` բխելով քեզնից անսպառօրէն,
 Իբր աստուածային կատարեալ իսկութիւն եւ էութիւն մշտնջենական,
 Ըստ ամենայնի հաւասար է քեզ եւ իշխանութեամբ` փառակից Որդուդ:
 Երրեակ անձնաւորութիւն` համակ անքնին,
 Յատուկ առանձնացումով տրոհուած անձեր,
 Բայց միաւորուած համազուգութեամբ,
 Նոյնագոյ բնութեամբ տիրապէս, անշփոթ եւ անանջրպետ
 Միեւնոյն կամքով եւ գործակցութեամբ,
 Ոչ մէկը միւսից աւագագոյն չէ,
 Եւ ոչ էլ մի ակնթարթ նոյնիսկ մէկ-միւսից նուազ երբեւիցէ,
 Այլ իբրեւ պատճառ երկնային սիրոյ անստուեր լոյսի, յայտնուած մեր մէջ,
 Սրբասացութեան միակ պսակով` անսկզբնաբար աստուածաբանուած:

Բ
 Քանզի արդարեւ բարձրաձայն այս խոստովանութիւնը երեք փառատրեան այդ դաւանութեան`
 Պետրոսին հաւատքի վէմ կոչուելու երանութեան արժանացրեց -
 Դատապարտեալիս մեղաւոր հոգին բարեհրաման քո ակնարկութեամբ,
 Ո՜վ դու, որ փնտրում ես գերեալիս, հրաշանորոգ թո՛ղ արդարացնե:
 Զի քոնն են թէեւ պարգեւներն ու ողորմութիւնները,
 Բայց դու ո՛չ այնքան քո պարգեւներով, որքան ողորմութեամբ ես հռչակուած.
 Քանզի երկրորդը քո փառքն է աւելացնում,
 Իսկ առաջինն առաքինական գործի է յայտարար.
 Զի պարգեւները փոխարինութիւն են ծառայութեան դիմաց,
 Իսկ ողորմութիւնը` բարերարութիւն մեղաւորիս:

Գ
 Եւ արդ, մարդկային գործերը թող որ չգերազանցե՜ն իրենց զօրութեամբ քո շնորհներին, գթառա՜տ Աստուած,
 Եթէ մինչեւ իսկ անցաւոր բնութեան օրէնքներից էլ վեր լինեն նրանք.
 Այլ յաղթող հանդիսանալով քո երկայնամտութիւնը,
 Երկրածինների ընթացքը երբէք չհաւասարուի՜ թող քո գործերին:
 Քանզի եւ նրանք, որ օրէնքների մաքրութեամբ իրենց պարծենում էին,
 Քո արդարութեան լոյսը երբ ծագեց,-
 Որ նոր օրէնքի ճշմարտութիւնն էր ծանուցանում,-
 Հրեաներն հետին անձկութեամբ լքուած ու նուաստացած,
 Աւելի քան տարագիրներն ողորմելի` մարդասիրութեանդ կարօտ եղան:
 Եւ քանզի ամենայն ինչ հնարաւոր է քեզ, բարերա՛ր,
 Լսի՛ր ողբաձայն պաղատանքներս, որ ուղղում եմ քեզ.
 Ողորմիր, փրկիր եւ մարդասիրիր, զի երկայնամիտ ես դու,
 Եւ քոնն են քաղցրութիւն, փրկութիւն եւ քաւութիւն եւ փառք
 Բոլոր հաւիտեան ապրող ազգերից. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:14

ԲԱՆ ԺԴ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Պաղատում եմ քեզ, լոյսի՛ ճառագայթ, արքա՛ երկնաւոր,
 Գովեալ անապատում, եւ անճառ որդիդ դու մեծ Աստծոյ.
 Ականջ դիր դարձեալ եւ այժըմ ահա,
 Բարձրեալ, բարեգութ, կեանքի ապաւեն,
 Վիրաւորեալիս նուազաձայն հառաչանքներին:

Բ
 Չի խօսուած երբէք, թէ քեզ աղաչեց աւազակներից խողխողուածը,
 Քանզի կարկամած էր.
 Ոչ էլ պաղատանքի ձայն արձակեց քո ետեւից,
 Քանզի անկռինչ էր.
 Կամ մատների շարժումով աղէտն ու վտանգը յայտնեց տեսողիդ,
 Քանզի խորտակուած էր.
 Ոչ էլ ողբագին արցունքներով լի աչքերը տնկեց բարերարիդ,
 Քանզի վնասապարտ էր.
 Եւ կամ միջնորդի բարեխօսութեամբ ողորմածիդ կամքը սիրաշահեց,
 Քանզի լքուած էր.
 Ոչ էլ ջախջախուած մարմնի արիւնով ներկուած հագուստները ցոյց տալով քեզ`
 Գթածիդ սիրտը ճմլեց, քանզի յուսահատ էր.
 Ոչ էլ հաստատուն ծնկներով` իբրեւ ոտքի գարշապարով` չընթացաւ,
 Քանզի անկանգնելի էր.
 Զի կիսամեռ ասել կենդանուն` հեռու չէ այնքան մեռելութիւնից:
 Մանաւանդ որ խօսքով քո խրատուելուց,
 Ողորմութեամբդ բարերարուելուց
 Եւ քո փառքով լուսաւորուելուց յետոյ էլ դեռ,
 Ոչ միայն չդադարեց քեզ հակառակ ընթացք բռնելուց,
 Այլեւ չենթարկուելով, գլուխ բարձրացրած` իր թշնամեաց կողմն անցաւ
 Եւ նրանց հետ մէկտեղ դաշն կնքած միաբանեց քեզ ատողների հետ:

Գ
 Իսկ դու, բազմապարգեւ բարերար, անոխակալ եւ ամենափրկիչ,
 Ոչ միայն չյիշեցիր մեղքերն այդ չարագործի,
 Այլեւ ոչ իսկ խօսքով յանդիմանեցիր.
 Չոտնահարեցիր ընկածին, այլ կարեկցաբար մօտենալով նրան,
 Ծայրագոյն խնամք ցուցաբերեցիր:
 Քահանայապէս, ըստ ահարոնեան տկար օրէնքի,-
 Որ զօրաւոր է մահ գործելու մէջ,
 Դատապարտիչ անէծքներով եւ բռնալիր քարաձգութեամբ,-
 Դու չփութացիր վիրաւորուածին խորտակելու.
 Եւ ոչ էլ, ինչպէս ղեւտական առաջնորդն այն թերապաշտօն,
 Որը երկուսի միջեւ իբրեւ բաժանող անջրպետ`
 Հնի լրումն էր եւ սկիզբը նորի,
 Եւ որ հոգեզուրկ ապաշխարութեան հրաւիրակ հանդիսացաւ,-
 Վիրաւորեալի տագնապը տեսար.
 Որ չլինի թէ արմատակտուր տապարի օրինակով
 Քո մէջ չարատանջ մահուան պաշտօնը նկատելով`
 Սատակի գալիք փորձութիւններին դեռեւս չենթարկուած.
 Այլ պահպանանուն ասորեստանցի հեթանոսներին,
 Որոնք ստացան իրենց օրէնքը հրեաներից
 Ու պահեցին միշտ, մինչդեռ նրանք մոռացան,-
 Կցորդուելով` մեր բնութեամբ խառնուած մարմնիդ վերարկուով,
 Օտար ազգերին էլ ազատութեան աւետիս համբաւեցիր
 Եւ աստուածային քո ներգործութեամբ անապական` ձեռք երկարելով`
 Մահացու կերպով մեղանչած մարդուն կանգնեցրիր դարձեալ իր սերունդներով:
 Տխրաբեկ սիրտն ուրախացրիր եւ վհատեալին յուսադրեցիր,
 Եւ թշուառին զուարթացրիր դարձեալ.
 Աւազանի կենարար օծմամբ եւ բաժակով լոյսի` լցրիր.
 Նորոգեցիր հացով քո երկնային` արարչական մարմնով.
 Երջանիկների եւ ընտիրների վերակացութեամբ
 Խնամարկեցիր ու փայփայեցիր ու դարմանեցիր,
 Եւ հանդարտընթաց գրաստի խնամքին յանձնելով նրան`
 Անփորձ պահեցիր, մինչեւ հանեցիր յարկը լուսեղէն:
 Առաջին եւ երկրորդ կենդանատու կտակարանների միջնորդութեամբ դարման տարար դու մարդասիրաբար:
 Եւ, ինչպէս երբեմն Մովսէսին թեւատարած արծուի պէս ընդունեցիր
 Եւ բարի երկրի խաղաղ հանգստին առաջնորդեցիր,
 Հրամայելով վարդապետներին` խօսքի կերակրով սնել նրան:

Դ
 Եւ արդ, դու, որ ողջ առաւելագոյն լոյսդ բարութեան
 Ամէն բանի մէջ բովանդակապէս հրաշագործեցիր,
Ցրուողի գանձը սեփականելով` քո ստացուածքը վերադարձրիր քեզ,-
 Ինձ էլ ապրեցրու, մեղքերի պարտքերն իմ մաքրելով,
 Ո՜վ դու, որ պարգեւում ես ձրի եւ հանպատրաստից,
 Շնորհիր եւ ի՛նձ քաւութիւն ու բժշկութիւն,
 Բարեգո՜ւթ, զօրեղ, անքնին, անեղծ, ահաւոր,
 Օրհնեալ միշտ, յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:16

ԲԱՆ ԺԵ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Արդ, նոյն ցաւագին հեծեծանքներով վշտահար սրտիս
 Եւ բոլորովին տագնապած հոգուս տառապանքներով,
 Այս անգամ դարձեա՛լ միեւնոյն ոճով դիմելով ես քեզ,
 Ամենապարգեւ քո բարերարի գո՜ւթն եմ խնդրելու:
 Պաղատում եմ իբրեւ մեռեալ` կենդանի անմահ Աստծուդ,
 Փառքիդ հանդէպ իմ անարգութիւնը խոստովանելով,
 Ինչպէս եւ քո բարութիւնն իմ չարութեան դիմաց.
 Որոնցով յաղթուեցի ինքս, քան թէ բուժուեցի,
 Ամաչեցի, քան թէ համարձակուեցի,
 Ուխտակորոյսս ես եւ աւանդամոռաց:
 Այն ոչխարի պէս, որին օրինակ է բերում առակն երկրորդ,
 Ես էլ ծայրայեղ չափով մատնուած անզգայութեան
 Ու մոլորուելով անմարդաբնակ լեռներում` երկար,
 Եւ դեւերի հետ գազանաբարոյ վայրի կուռքերի մէջ թափառելով,
 Առանց թեկուզ փոքր-ինչ հօտին մօտենալու,-
 Չունէի լեզու, որով պատմէի ցաւերն իմ տանջող,
 Ոչ էլ ձեռք, որի շարժուձեւերով համրերն են իրենց մտքերը յայտնում:
 Իսկ դու, միա՜յն գովեալդ, սկսած նախնի սերունդներից մինչեւ այսօր,
 Գտնելով եւ ինձ` մեղաւորիս էլ մոլորութեան մէջ անլոյս ու անել,
 Ըստ գոչման առ քեզ մաղթանք երգողի,
 Քո խնամարկու կամքի տեսչութեամբ
 Հովիւ կոչուեցիր.
 Ոչ միայն հոգ տարար, այլեւ փնտրեցիր,
 Եւ, ո՜վ հրաշագործ, ոչ միայն գտար, այլեւ անճառելի բարերարութեամբ
 Վերցրիր սիրով դու կենդանարար քո ուսի վրայ,
 Եւ քո երկնային զօրաց հետ մէկտեղ`
 Քո հայրենական ժառանգութեան մէջ դասեցիր ինձ:

Բ
 Եւ արդ, դու հզօ՜ր, կենարար, օրհնեալ, այցելու գթած եւ մի՛շտ ողորմած,
 Դու, որ ընդունեցիր նրանց` անաղերսներին այն անլեզու,
 Որոնցից մէկը մահացու խոցուած` չարչարւում էր խիստ,
 Միւսն անբանների անզգայութեամբ
 Փախել էր դէպի հեռու ամայի վայրեր անբնակ,
 Եւ վտարանդի, շուար ու վհատ` բառաչում էր խեղճ, անիմաստօրէն,-
 Քո աստուածային բարեխնամութեամբ տիեզերահրաշ
 Ցոյց տուեցիր դու հոգածութիւնդ թշուառութեան մէջ կորածի հանդէպ,-
 Յայտնիր արդ եւ ի՛նձ գթութիւնդ խոր եւ բարիքներիդ յորդումներն առատ,
 Ինձ, որ վեր բերուած օրինակներից շատ աւելի եմ եղել անօրէն.
 Ինձ, որ մահապարտ եմ բազմօրինակ.
 Ինձ, որ բարութեան քաղցր խառնուրդում` յատուկ համ եմ չար.
 Ինձ, որ արժանի եմ անդամներիս հատմանն արդարեւ,
 Ինձ, համաճարակ, ախտով վարակուած վիրաւոր հոգուս.
 Ինձ, որ անզգայ անասուններին եմ հաւասարուել
 Եւ օտարացել իմաստունների ընտանութիւնից.
 Ինձ, որ նման չեմ բնութեամբ ինձ պէս բանականներին:
 Եթէ մի օրինակ ունենայի, ես կասէի.
 Թէ նմանակից ունենայի` կպատմէի.
 Թէ հանգունակից ունենայի` կխօսէի.
 Թէ ինձ հաւասարն ունենայի` կգրէի.
 Թէ նոյն բանը անողն ունենայի` ցոյց կտայի.
 Թէ ինձ համեմատն ունենայի` կիմացնէի.
 Թէ անցեալում լիներ` կսփոփուէի,
 Թէ ներկայումս` կյուսայի:
 Սակայն, քանի որ ոչ նմանս ունեմ, ոչ էլ օրինակ,
 Ուստի դո՛ւ միայն կարող ես քաւել ու բժշկել ինձ եւ կենսագործել,
 Կենդանարարդ բոլոր մեռելների եւ նորոգո՛ղդ տիեզերաց:

Գ
 Զի եթէ երջանիկ, սուրբ ու սրատես
 Դաւթի գործած չարիքներն ու
 Անօրէնութիւնները գլխից աւելի վեր բարձրացած էին,
 Եւ մեղքերն ու յանցանքները դժուարակիր բեռների նման ծանրացած սաստիկ,
 Յապա ուրեմն իմ սխալմունքներն աւելի են, քան
 Տիեզերասոյզ, ամենասպառ ծովի ջրակուտակ հեղեղի յորդութիւնը
 Ու անցնում են բոլոր լեռների կատարներից:
 Բայց թող որ փչէ քաղցրաշունչ քամիդ,-
 Ինչպէս այդ եղաւ Նոյի ժամանակ,-
 Որ լեռներն անգամ կարող է հալել,
 Ցամաքեցնելու բազմակոհակ ջրակոյտն իմ երկրակործան յանցանքների
 Ու լեռնակարկառ բարձրութեամբ դիզուած մեղքերն իմ բոլոր:

Դ
 Եւ արդ, համառօտ քո խօսքով հզօր,
 Եւ ամենակարող հնարաւորութեամբ կարճ դատաստանիդ,
 Ըստ մարգարէի, քաւութեան մի ելք ցոյց տուր ինձ`
 Անօրէնութեան մէջ ընդերկար մոլորեալիս:
 Եւ դու, ներելով յամառութիւնն իմ,
 Ո՜վ երկայնամիտ, ողորմած, օրհնեալ,
 Շնորհի՛ր ինձ կատարեալ թողութիւն եւ բարեգործիր ճշմարտապէս,
 Ջնջի՛ր բոլորովին` անվճարելի պարտքերիս արժանահատոյց տոկոսների տոյժը տաժանակիր:
 Չէ՞ որ դու չունես ցասումնալից սիրտ ու բարկութիւն բորբոք,
 Ինչպէս նաեւ չկան քո մէջ նենգութիւններ եւ նշաններ մթութեան,
 Քանզի դու կեանք ես կամենում եւ լոյս,
 Դու մահ չստեղծեցիր եւ, ըստ Դաւթի ու Սողոմոնի,
 Մարդու կորուստը քեզ ուրախութիւն չի պատճառում:

Ե
 Քո բարեվիճակ կանոնների մէջ դու մեծագոյն պայման սահմանեցիր մարդկանց համար`
 Չարութիւնը չարութեամբ չփոխարինել,
 Այլ մի օրուայ մէջ եօթանասունեօթ անգամ գործած մեղքերը նոյնիսկ ներել պատգամեցիր մեզ,
 Մեզ, որ ի բնէ հակամետ ենք միշտ ի յայտ բերելու բիւր ու անհամար չարութեան բծեր,
 Որոնք աճում են ու միշտ նորոգւում
 Մեր ամէն տեսակ փշեր բուսցնող բնութեան դաշտում`
 Համաձայն անսուտ քո վկայութեան,
 Թէ` "Մարդու միտքը իր մանկութիւնից տրամադիր է չարիք գործելու":
 Քո Կենաց բանի աւետարանիչ
 Յովհաննէսն անգամ,
 Որը մաքուր էր կատարելապէս,
 Նա ինքը` որպէս հասարակութեան բնութեան լծակից,
 Ամբողջովին արդարացած` քո ճշմարտութիւնը հաստատեց իմ ստութեան հանդէպ:
 "Եթէ ասենք, որ ոչ մի մեղք չունենք,- ասում է նա,-
 Սուտ դուրս բերած կլինենք նրան":
 Արդ, կատարուած է խօսքդ խնկելի
 Եւ լիովին ստոյգ արդարացուած`
 Իմ մոլորութեան խիստ դժնդակ անիրաւութեան հանդէպ:
 Ուստի խնայի՛ր ինձ ողորմութեամբ, քաղցրահա՜մ աղբիւր,
 Դո՛ւ միայն օրհնեալ յաւիտեանս. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:17

ԲԱՆ ԺԶ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Եւ արդ, դո՛ւ միայն Աստուած երկնաւոր, բարձրեալ, բարեգործ.
 Քոնն են զօրութիւնն ու ներողութիւնը,
 Քոնն են բժշկութիւնն ու առատութիւնը,
 Քոնն են պարգեւներն ու շնորհները ձրի,
 Քոնն են քաւութիւնն ու պաշտպանութիւնը,
 Քոնն են հնարքներն անիմանալի,
 Քոնն են հրաշքներն անգտնելի,
 Քոնն են չափերն անչափելի,
 Դո՛ւ ես սկիզբն ու վերջը:
 Սրտմտութեան խաւարը երբէք չի ստուերում լոյսը քո ողորմութեան,
 Քանզի լինելով ինքդ մտքից վեր` զերծ ես դու նաեւ որեւէ ախտից:
 Պատկեր ես դու անպարագիր` անկշռելի որքանութեամբ,
 Ո՜վ անչափութիւն փառաց լայնութեան,
 Անսահմանափակ ընդարձակութիւն հատու զօրութեան,
 Անամփոփելի առաւելութիւն,
 Անտկարանալի բարերարութիւն գթութեան:
 Դու մահուան ստուերն, ըստ մարգարէի, այգաբացի ես փոխում,
 Ինքնակամ իջար տարտարոսը դու` արգելուածների բանտն ստորերկրեայ,
 Ուր աղօթքների դուռն անգամ փակ էր ամուր կողպեքով,
 Խլելով նրանից այնտեղ վտարուած հոգիների կողոպուտը ողջ,
 Յաղթական խօսքիդ հրամայող սրով
 Սատակիչ մահուան կապը կտրեցիր
 Եւ փարատեցիր երկիւղը մեղքի:
 Դարձի՛ր այժըմ ինձ, որ տագնապում եմ տղմոտ իմ գուբի զնդանում խորունկ,
 Մեղքի շղթայով ամուր կապկապուած
 Եւ բանսարկուի նետի սլաքով խոցուած կարեվեր:

Բ
 Դու Տէ՜ր բարերար, բացարձակ բարի, լո՜յս խաւարի մէջ,
 Օրհնութեան դու գանձ, ողորմած, գթած, մարդասէր, կարող,
 Զօրեղ, անպատում, անքնին, անճառ,
 Դու` յո՜յժ ձեռնհաս, ըստ սուրբ Յակոբի.
 Հնարաւորութիւն միշտ դիւրապատրաստ` ամէն անհնար բաների դէպքում,
 Մեղքի խռիւներն սպառող կրա՛կ,
 Կիզանուտ ճաճանչ դու ընդհանրական եւ մեծախորհուրդ թափանցողութեամբ:
 Յիշի՛ր ինձ, օրհնեալ, քո ողորմութեամբ եւ ո՛չ ըստ իրաւունքի,
 Ներողութեամբ քո եւ ո՛չ պատժելով,
 Երկայնամտութեամբ եւ ոչ թէ հաւաստի համոզուածութեամբ:
 Եթէ կամենաս կշռել ծանրութիւնն իմ մեղքերի,
 Արա՛ քաղցրութեամբ քո մարդասէրի եւ ո՛չ արդարութեամբ.
 Քանզի ըստ առաջին պայմանի` շա՜տ են թեթեւ նրանք,
 Իսկ ըստ վերջինի` սաստիկ ծանրակիր:

Գ
 Արդ, մօտեցիր ինձ, ո՜վ դու բարութիւն,
 Ինչպէս բուժելու համար մօտեցար քո դէմ ելնողի ականջին,
 Մահուան խռովիչ հողմը հեռացրու մեղաւորիցս,
 Որ հանգչի իմ մէջ խաղաղութեան մեծազօր Հոգիդ:
 Փա՜ռք քեզ ամէնուր, ամէն բանի մէջ յաւիտեանս. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:19

ԲԱՆ ԺԷ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Աղաչում եմ քեզ` վտանգուած, վշտոտ ու տխրաթախիծ տառապանքներով լի հոգիների խնամակալիդ,
 Մի՛ աւելացնիր ցաւն իմ հեծութեան եւ մի՜ խոցիր ինձ` վիրաւորուածիս,
 Մի՛ դատապարտիր պատժուածիս եւ մի՛ տանջիր չարչարուածիս,
 Մի՛ գանակոծիր հարուածեալիս, մի՛ գլորիր ընկածիս,
 Մի՛ կործանիր սայթաքեալիս, մի՛ հեռացնիր հեռացուածիս,
 Մի՛ ամաչեցնի պատկառեալիս, մի՛ տարագրիր հալածուածիս,
 Մի՛ կշտամբիր խրտնածիս, մի՛ խորտակիր ջախջախուածիս,
 Մի՛ խռովիր վրդովեալիս, մի՛ ալեկոծիր փոթորկուածիս,
 Մի՛ սասանիր դղրդուածիս, մի՛ շփոթիր մրրկեալիս,
 Մի՛ կեղեքիր գիշատուածիս, մի՛ ջախջախիր փշրուածիս,
 Մի՛ հոշոտիր մորմոքեալիս, մի՛ կուրացնի խաւարածիս,
 Մի՛ զարհուրեցնիր ապշահարիս, մի՛ խորովիր խարշատուածիս,
 Մի՛ մահացնիր հիւանդիս, մի՛ ծանրաբեռնիր տկարիս,
 Մի՛ աւելացնիր անուր` կարկամած թիկունքիս,
 Մի՛ բարդիր ողբեր դառն հեծեծանքիս,
 Մի՛ ուժգնօրէն վարվիր հողիս հետ,
 Մի՛ սաստկապէս` մոխրիս հետ,
 Մի՛ անաչառօրէն` ստեղծուածիս հետ,
 Մի՛ ահարկութեամբ` փոշուս հետ:

Բ
 Մի՛ խստութեամբ ընդհարուիր մեծդ փոքրիս հետ,
 Լոյսդ` ստուերիս հետ,
 Բնութեամբ բարիդ` ի բնէ չարիս հետ,
 Ողկոյզդ օրհնութեան` անիծեալ պտղիս հետ,
 Քաղցրութիւնդ ճշմարիտ` համակ դառնութեանս հետ,
 Փառաւորեալդ անփոփոխ` իսպառ անարգիս հետ,
 Կենաց նշխարդ` կաւեղէն զանգուածիս հետ,
 Տէրերի Տէրդ` երկրային տիղմիս հետ,
 Աննուազ լիութիւնդ` չքաւոր ստրուկիս հետ,
 Անկապուտ ճոխութիւնդ` անպատսպար տառապեալիս հետ,
 Անկարօտ բարութիւնդ` ամենաթշուառ աղքատիս հետ:
 Քանզի ո՞վ է նա, որ առաւօտեան լոյսին հասնելով`
 Կտարակուսի, թէ խաւարի մէջ կարող է ընկնել,
 Կամ մօտ լինելով կեանքին` մահանալ,
 Կամ ազատութեան` եւ բռնութեան ենթարկուել,
 Կամ շնորհին` եւ դատապարտուել,
 Կամ փրկութեան` եւ մատնուել,
 Կամ նորոգման` եւ քայքայուել,
 Կամ օրհնութեան` եւ տարագրուել,
 Կամ բժշկութեան` եւ վիրաւորուել,
 Կամ լիութեան` եւ նուազել,
 Կամ առատ հացի` եւ քաղցել,
 Կամ հոսող գետերի` եւ պապակել,
 Կամ մայրական գթութեան` եւ նրանից նենգուել,
 Կամ աստուածային խնամող աջիդ` եւ տառապել:

Գ
 Արդ բորոտութեամբ մարմնի սաստկապէս վարակուածի հետ
 Ե՛ս էլ վշտահար հոգովըս ահա պաղատում եմ քեզ.
 "Տէ՛ր, եթէ ուզես` կարող ես ինձ մաքրել":
 Մշտագիշեր խարխափումներով տանջուող կոյրերի հետ
 Հառաչում եմ ձայնով մեծակական.
 Ոչ թէ անուանում եմ քեզ Դաւթի որդի,
 Այլ աստուածային էութեան իբրեւ ծնունդ եմ դաւանում քեզ.
 Ոչ միայն կոչում եմ Ռաբբի,
 Որ պատուանուն է իսկութիւնը գիտենալ կարծող վարդապետների,
 Այլեւ հաւատում եմ քեզ, որպէս Տիրոջ երկնի եւ երկրի:
 Ոչ միայն մօտից ձեռքդ երկարելով, ո՜վ դու բարեգութ
 Աստուած մերձաւոր,
 Այլեւ վստահ եմ, թէ մեծ միջոցով նոյնիսկ ինձանից հեռու լինելով`
 Խօսքդ կարող է բուժել թշուառիս:
 Կամեցողութեանդ եւ ողորմութեանդ միջեւ անջրպետ չեմ դնում երբէք,
 Որ երկմտութիւն է նշանակում տարակուսելի,
 Այլ համոզուած եմ, թէ կկամենաս որպէս բարեգութ
 Եւ կկարենաս որպէս Արարիչ.
 Ասա՛ խօսքովդ, եւ ես կբուժուեմ:
 Հարիւրապետի հաւատքին եւ ե՛ս կլինեմ լծորդ.
 Ոչ միայն մօտիկ տարածութիւնից, խորանից խորան`
 Զօրաւոր ես դու տալու յարութիւն եւ բժշկութիւն,
 Այլեւ երկնքում բազմելով նոյնիսկ,
 Ստորեւ, երկրի վրայ բովանդակ դու սքանչելի հրաշքներ ես գործում,
 Որոնց փոխարէն հատուցանելու ես ոչինչ չունեմ:

Դ
 Շնորհիր եւ ինձ, ինչպէս որ պոռնիկին ընդունելիս
 Վճռեցիր խօսքիդ դատակնիքով հինգ հարիւր դենար պարտքը շնորհել,
 Աստուա՜ծ բարութեանց եւ Տէ՜ր երանութեանց:
 Որքան շատ բաշխես, այնքան աւելի՛ կփառաւորուես.
 Որքան որ շատ տաս, այնքան կսիրուես.
 Եւ աւելին ողորմելով` դո՛ւ էլ կրկնակի կբարգաւաճես.
 Այսքան բարիքներիդ համար իրաւամբ գովւում ես դու.
 Ամէն բանի տէր լինելով հանդերձ` մեզ հաւասար ես ցոյց տալիս դու քեզ.
 Եւ դու, որ ունես ամէն ինչ առատ` մեր ունեցածին արժէք ես տալիս.
 Քո պարգեւների փոխարէն անճառ` մերն իբրեւ վճար ես ընդունում դու.
 Երկրայինի տեղ անվախճանի տալն ես արժանի գտնում.
 Մեծ համարելով մերը` վեհօրէն գոհանում ես դու.
 Չե՜ս մեծամտի, երբ քո տուածի փոխարէն դոյզն-ինչ փառաւորուես:
 Նո՜յն գթութիւնդ ցոյց տուր նաեւ ինձ` յոյժ մեղապարտիս,
 Որ երբ թուարկեմ քո պարգեւների երախտիքը ես`
 Նոյն չափով սիրելդ էլ չմոռանամ:
 Ամէն բանի մէջ քեզ փա՜ռք յաւիտեան. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:22

ԲԱՆ ԺԸ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Արդ, ես ծնունդս մեղքի եւ մահացու երկունքի որդիս,
 Արդարեւ պարտաւոր եմ մի օրուայ մէջ բիւր քանքարների տոյժը հատուցել:
 Սակայն ոչ թէ մարդկային մտքի փոքրութեան համեմատ եմ ես ներումն հայցում,
 Այլ փրկչիդ` Յիսուս Քրիստոսի աննուազելի լիութեան չափով եմ պաղատում մարդասիրութիւն:
 Չկայի երբեմն, եւ ստեղծեցիր,
 Ես աղաչեցի, եւ դու գոյացրիր,
 Դեռ աշխարհ չեկած` տեսար դու ինձ,
 Չէի յայտնուել, եւ դու գթացիր,
 Չէի խնդրել ես` խնամարկեցիր,
 Չէի բարձրացրել ձեռքս` նայեցիր,
 Չէի պաղատել` եւ ողորմեցիր,
 Չէի ձայն հանել, եւ դու լսեցիր,
 Չէի հառաչել` եւ ունկնդրեցիր,
 Գիտէիր, թէ ինչ կպատահի ինձ, եւ չանտեսեցիր,
 Նախատես աչքով քո նկատեցիր չարագործութիւնը պատժապարտիս եւ յօրինեցիր ինձ:

Բ
 Եւ արդ, ես, որ քո ստեղծածն եմ, քեզանով փրկուած
 Եւ այնքան խնամօտ սիրովդ հոգացուած,-
 Արա՛ դու այնպէս, որ չարահնար մեղքերի հարուածն ինձ դէպի կորուստ չտանի իսպառ:
 Թող յամառութեան մառախուղը իմ` քո ներողութեան լոյսին չյաղթի,
 Եւ ոչ էլ սրտիս կարծրութիւնը` քո երկայնամիտ համբերութեանը,
 Եւ կամ մսեղէն այս մահկանացուն` քո լրութեանն ամենակատար,
 Ոչ էլ նիւթեղէն տկարութիւնս իմ` քո բարձրութեանն անպարտելի:

Գ
 Ահա՛, կարկամած բազուկն իմ հոգու կարկառում եմ ես քո անուամբ, հզօ՛ր,
 Արա՛ այն առողջ, ինչպէս էր առաջ,
 Երբ դրախտի փափկութեան մէջ կենաց պտուղն էի քաղում ես:
 Ախտաւոր կնոջ նման կաշկանդուած, գոսացած ձեռքով,
 Գլխիկոր, շուար եւ անուղղելի մեղքերով կքած թշուառ իմ հոգին
 Սատանայական ամուր կապանքով ակնկոր, ահա,
 Չի նայում վերեւ, որ քո երկնայնոց ողջոյնը չառնէ:
 Խոնարհուիր վրաս, միայն ողորմած, եւ բարձրացրու ինձ`
 Գետնահար ընկած ծառս բանաւոր.
 Բարեվայելուչ կեանքով վերստին ծաղկեցրո՛ւ չորացեալիս,
 Ըստ աստուածաբանութեան սուրբ մարգարէի:

Դ
 Ինչպէս ի ծնէ լուսազուրկ մի կոյր` չունեմ տեսողութիւն,
 Որ կարողանամ տեսնել արարչիդ դէմքն ու պաղատեմ,
 Հզօ՛ր բարեգութ, դու միա՜յն պաշտպան,
 Քո անճառ սիրոյ հոգածու, ակնարկն ինձ դարձընելով`
 Շնչաւոր, խօսուն քո անօթի մէջ անէութիւնից լո՜յս գոյացրու դու:
 Տասներկու տարուայ ախտով տառապած, տանջահար, տխուր
 Կնոջ նման ես մեղքի արեան մէջ ողողւում եմ, տե՛ս.
 Անմատոյց լոյսով քո պարածածկուած` նայիր բարձունքից,
 Ուր չկայ քղանցք ձեռագործ վերարկուի, որին ես դիպչեմ,
 Բայց ամէնուրեք տարածուած են քո հրաշքներն հզօր:

Ե
 Մեղսոտ կնոջ պէս պատժապարտս ես
 Օծման իւղով չէ, որ մօտենում եմ կենսաձիր ոտքիդ,
 Կաթիլներն աչքիս գլխիս վարսերով բերելով ընծա,-
 Այլ հաւատս անբիծ` իմ բազուկների վերամբարձումով, ստոյգ դաւանմամբ,
 Հոգու ողջոյնով եւ փակ շուրթերով երկրպագելով:
 Եւ աղբերահոս արցունքներիս հետ խառնելով նաեւ հեծեծանք, ահա,
 Բժշկութիւն եմ աղերսում հոգուս:

Զ
 Գոյութիւնն հոգուս` մեղկութեամբ լուծուած եւ քայքայուած է մեղքերով համակ,
 Եւ մարմնիս շինուածքը իրենց վրայ վերցնող ոտքերս,
 Որոնք քայլում են կաղալով տխեղծ ու խիստ անհաստատ,
 Եւ որոնց չարը արգելք է լինում մտնելու ուղիղ -
 Դէպի կենսաթիռ պտղաբեր ծառը տանող ճամփի մէջ,-
 Զօրացրո՛ւ դարձեալ, ո՜վ ամենազօր, քանզի դո՛ւ միայն կարող ես փրկել:
 Քո ստեղծած լեզուս, որով քեզ էի փառաբանում միշտ,
 Ամրափակ խցմամբ կապեց, համրացրեց հողմը բանսարկուի:
 Զգայուն հոգուդ մեծ ողորմութեամբ,
 Ինչպէս բուժեցիր Աւետարանում յիշատակուածին,
 Հրաշափառօրէն շնորհիր եւ ի՛նձ Բանդ կենդանի,
 Որպէսզի ես էլ խօսեմ անսայթաք:

Է
 Ախտով վարակուած` մեղքի մահիճն եմ ընկել ես, ինչպէս կենդանի մեռեալ.
 Ի լուր ողբագին հեծեծանքներիս եւ թշուառութեանն իմ կարեկցելով,
 Ո՜վ դու բարերար Որդի Աստծոյ,
 Քո օրհնաբանուած աչքերի ցողով ինձ ոտքի՛ հանիր կրկին կենդանի,
 Ինչպէս սիրելուդ` անշարժ ու անշունչ մեռելութիւնից:
 Ստոյգ անօրէն եմ տարակուսեալ` մեղքի գուբն ընկած.
 Ձեռքըդ ինձ տալով, արե՜ւ անստուեր,
 Որդիդ բարձրեալի,
 Քո ճաճանչափայլ լոյսի՛ն հանիր ինձ:

Ը
 Ինչպէս աղեխարշ թշուառ ճիչերով, մատների տխուր տատանումներով
 Կուրծքը ծեծելով, արցունք թափելով, տխրամած դէմքի տուայտանքներով
 Իր միամօրիկ որդուն ողբացող Նայինի այրին,-
 Ես էլ սրտագին, սաստիկ հեծութեամբ պաղատում եմ քեզ,
 Տո՛ւր յուսահատիս քաջալերութիւն քո մխիթարիչ եւ գթոտ խօսքով,
 Ասելով եւ ինձ, ո՜վ բարեբանեալ ստեղծիչ աշխարհի,
 Թէ` "Մի՛ լար այդպէս սաստիկ ողբալի".
 Որպէսզի կրկին կենդանացած այն պատանու հետ,
 Որ սփոփեց վիշտն իրեն ծնող մօր,
 Ես էլ քեզանով իմ ամենապարտ հոգին ընդունեմ վերանորոգուած:

Թ
 Այսահարութեամբ անզգայացած, դիւալլուկ ու քարակոշկոճ,
 Հեղձամղձուկ ու եղկելի, քստմնելի, գիսախռիւ մազերով,
 Վայրենադէմ ու ցնորամիտ մարդկանց հետ, որոնց դու ողորմեցիր,
 Ես էլ նրանց պէս քեզ պիտի դիմեմ, ամենափրկի՛չ:
 Հեռու վանիր դու ապականարար գնդերը չարի մարմնիս խորանից,
 Որպէսզի հասնի հոգին քո բարի եւ հանգստանայ այնտեղ վերստին,
 Եւ մաքուր շնչով լցնելով մարմինս ու անդամներս`
 Զգաստացնես ինձ` խելագարուածիս ամենաթշուառ:

Ժ
 Դժոխաբնակ եւ վտարանդի հոգիների հետ գերուած` նաեւ ես
 Արգելափակուած տառապում եմ խիստ:
 Փառայեղ ճառագայթը քո ողորմութեան, լոյսդ իմ անձկալի,
 Ծագելով վրաս` ինձ պառակտիչի կապերից փրկիր:
 Վհատ կերպարանք է առել հոգիս,
 Որ գաղտնորոգայթ եւ աներեւոյթ արահետներում մոլորաթափառ`
 Գարշ իմ մեղքերով է հիւանդացած:
 Իմ` չարագործի թոյնից գոյացած այտուցքներն անտես,
 Որդի՛ Աստծոյ,
 Քեզ միայն յատուկ քո կարողութեամբ առողջացրու դու գթասիրաբար:
 Զանազանակերպ եւ բազմատեսակ ախտերն մահացու,
 Որոնցից ամէն մէկն իր առանձին արդիւնքն ունի,
 Եւ որ ժանտամատ շառաւիղներով հաստատուած են մեր անօրէն մարմնի մեղկ անդաստանում,
 Ամենակալի քո ձեռքով թող որ կորզե՜ս արմատից,
 Դու, որ արորով` մեր հոգիների դաշտերն անոպայ մշակում ես միշտ,
 Որպէսզի կենաց քո խօսքը յաւէտ արդիւնաւորուի:

ԺԱ
 Եւ քանզի ճարակող քաղցկեղի նման
 Յանցանքներիս վէրքն այս իմ բերած օրինակները գերազանցեց,
 Եւ ախտն ամբողջովին անդամներիս մէջ տարածուեց,-
 Չիք սպեղանի, ինչպէս Իսրայէլին, որ դրուի անչափ իմ խարանների վրայ,
 Ազդրերիս խարսխից մինչեւ ծայրն իմ անդամների կառուցուածքի`
 Չի մնացել մի տեղ լիովին առողջ եւ բժշկելի:
 Իսկ դու, ողորմա՜ծ, բարերար, օրհնեալ եւ երկայնամիտ թագաւոր անմահ,
 Լսիր վշտահար սրտիս խղճալի պաղատանքներն այս,
 Որ դառնահառաչ քեզ եմ ուղերձում իմ նեղութեան մէջ,
 Տէ՛ր ամենակալ:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:24

ԲԱՆ ԺԹ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Ով դու, բարի կեանքի յուսատու ամենահայեաց տեսողութիւն,
 Ուշք դիր ցաւագնած հոգուս հեծեծանքների բարձրաձայն աղաղակին,
 Անհա՜ս մեծութիւն, անուն ահաւոր, բարբառ կենդանի,
 Լուր ցանկալի, ճաշակ ախորժելի, կոչումն պաշտելի,
 Բարութիւն խոստովանելի, ազդումն խնկելի,
 Դաւանելի իսկութիւն, էութիւն փառատրելի, գոյութիւն օրհնաբանելի,
 Ո՜վ դու Տէր Յիսուս, Հօրդ հետ գովուած ու երկրպագուած
 Եւ սուրբ հոգուդ հետ բարձրացած ու հռչակուած,
 Որ մարմնացար մեզ պէս ու մեզ համար,
 Որպէսզի մեզ էլ անես քեզ համար ու քեզ նման,
 Լոյս ամենայնի, համակ ողորմած, հզօր երկնային:
 Եւ այժմ քայքայուած ու խորտակուած անօթն իմ հողեղէն
 Աստուածօրէն հրաշակերտելով, աղաչում եմ, գթա՛ծ, նորոգիր նորէն:
 Մեղքերով հնացած պատկերն իմ` քո ինձ տուած,
 Հալելով կրկին քուրաների մէջ խօսքիդ կայծակով`
 Պաղատում եմ քեզ, ձուլի՛ր վերստին:
 Հոգիս պահպանող մարմնիս խորանի շինուածքը խախտուած` հանգստարանը քո,
 Աղաչում եմ, ո՜վ բարերար, մաքրագործիր քեզ ի բնակութիւն:
 Իմ չար գործերի փոխարէն մի՛ հատուցիր նոյնը դու ինձ:
 Արբած եմ ես, բայց ոչ թէ գինով, ինչպէս մարգարէն է ասում.
 Թափիր հրամանով քո ազատարար, ամենակեցո՛յց,
 Մահուան բաժակիս թմրեցնող մրուրն անօրէնութեան,
 Որ բաժակդ ես չքամեմ վերջին օրը հատուցման:

Բ
 Արդար ես դու իրաւունքիդ մէջ եւ յաղթող` քո դատաստանում.
 Թէ մատնես մահուան` ճշմարիտն արած կլինես.
 Թէ դատապարտես, այստեղից սկսելով կշտամբութիւնդ տանջողական` հատուցում է ճիշտ
 Թէ անդունդների խորքերը սուզես,
 Թէ կենդանութեան շարժումները դադարեցնես,
 Թէ զօրութիւնն իմ խօսքի ունայնացնես,
 Թէ պատուհաններն աչքերիս ստուերացնես,
 Թէ կեանքի ճաշակն ինձնից հետ առնես,
 Թէ ընդհանրական կերակրից ինձ զրկես,
 Թէ օրերիս երկարութիւնը կարճացնես,
 Թէ իջնող քաղցր ցողի հետ մէկտեղ վերից հուր թափես,
 Թէ խօսքդ լսելուց ինձ քաղցած թողնես,
 Թէ ականջներիս դռները խցես,
 Թէ շնորհիդ պատկերն ինձանից կտրես,
 Թէ ոտքիս տակի հողը սարսես,
 Թէ ինձ անձկալի քո լոյսից հանես,
 Թէ այս աշխարհից ինձ բոլորովին դու դուրս վտարես,
 Թէ հրաբորբոք փայլատակումով ինձ ահաբեկես,
 Թէ անբուժելի ցաւերով պատժես,
 Թէ ինձ չարչարող դեւերին մատնես,
 Թէ ցասման հողմով ինձ հեռու քշես,
 Եւ թէ ուրիշ նոր չարչարանքների գործիքներ կազմես -
 Տարտարոսից վատ եւ գեհենից էլ աւելի սաստիկ,
 Աւելի թունոտ, քան թէ որդերը, եւ քան խաւարը տարակուսելի
 Եւ երկիւղալի` խորխորատից էլ, եւ ողորմելի` մերկութիւնը քան,-
 Ես ինքս անձամբ վկայում եմ, թէ արժանի եմ խիստ այդ բոլորին:

Գ
 Եւ քանզի մեղքերս նման են իրար,
 Ուրեմն եւ նրանց հատուցումներն էլ պէտք է որ նման լինեն իրարու,
 Իբրեւ միմեանց պատկերակից, միատեսակ եւ զուգակշիռ,
 Այս հասկացողութեան կրողներն են,
 Ուստի կարեւոր է խոստովանել եւ քողը վերցնել նրանց երեսի,
 Որպէսզի տեսնի փնտրողը նրան եւ ծանօթանայ,
 Քանի որ ջերմ սիրով չմօտեցայ ես ընկերոջս կարիքներին,
 Իրաւացի է, որ առաջին իսկ վտանգի պահին սառեմ տագնապած:
 Եւ որովհետեւ ես չսանձեցի ցանկութիւններս ապերասան,
 Ուստի եղկելուս արժանի է, որ կրում եմ կիզումն անզովանալի:
 Եւ քանի որ ես չսիրեցի աւետիսը լոյսիդ`
 Արդար է, որ ես կորստեան մէգի թանձր խաւարում խարխափեմ մոլորագնաց:
 Եւ քանզի խտրութիւն չդրի մանր ու մունր յանցանքների միջեւ, համարելով նրանք անվնասակար,
 Զազիր զեռունների խայթումներից խոցոտւում եմ արդ արժանապէս:
 Եւ քանի որ ես ձեռք չերկարեցի վտանգի մէջ վշտակրին օգնելու,
 Տեղին է, որ գարշ ապականութեան գուբին մատնուեմ:

Դ
 Եւ արդ, ո՛չ աստուածային քո գանձերից` չարիք,
 Ո՛չ քո լոյսի շողերից` խաւար,
 Եւ ոչ էլ քեզ ապաւինելուց սայթաքումներ առաջ կգան,
 Այլ ես ինքս` կորստեան որդիս գտայ այս բոլորը:
 Բազում անօրէն մեղքերս են, որոնք նիւթեցին այսքան բարկութիւն:
 Մոլորեցուցիչ իշխանի կամքին հնազանդելով` նրան թողի ես քո տեղն իսկական,
 Ըստ Գրքի յանդիմանութեան:

Ե
 Եւ քանզի յայտնի դարձաւ մարմնիս անդամների գաղտնիքն ու խայտառակութիւնը,
 Եւ երեսիս ընկաւ անվայելուչ ստուերն ամօթանքիս, ըստ մարգարէի առակի,
 Ինձ բոլորովին տգեղացնելով` մերկ, խայտառակուած պոռնիկի նման,-
 Ծագիր իմ մէջ լոյսը քաւութեան, երկնաւո՛ր արքա,
 Որպէսզի թոթափելով մեղքերիս փոշին,
 Աւետեաց ձայնը լսած,
 Բաբելոնից ետ դարձողների պէս,
 Հողից վեր կենալով` վերստին նստեմ,
 Եւ անսասան` յոյսիդ ամրութեանը հիմնուելով, ինչպէս Եսային է ասել,
 Նախնի մաքրութեամբ հագնեմքո բազկի զօրութիւնը կարող,
 Քո քաղցր փառքի մեծութեան համար եւ աստուածութեանդ ամենապարգեւ,
 Օրհնեա՜լ յաւիտեանս. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team

ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ

Сообщение Harutin » 08 апр 2010, 23:26

ԲԱՆ Ի ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա

Տէ՜ր անոխակալ եւ երկայնամիտ, ներող, բարեգութ, հզօր, ողորմած,
 Ահա՛ ճշմարիտ են քո գործերը եւ դատաստաններդ խոստովանուած,
 Եւ որոշումներդ վկայուած են, ո՜վ ծածկութիւնների տեսանո՛ղ:
 Երեք երջանկայիշատակ երիտասարդների հետ,
 Որոնք կիզանուտ բոցով փորձուեցին ու չվնասուեցին Բաբելոնի մէջ,
 Նրանց թախծալից ե՜րգն եմ հառաչում.-
 "Ես մեղանչեցի եւ անօրէն դարձա,
 Ապստամբուեցի եւ պատուերներին քո չանսացի":
 Մաքուր լինելով հանդերձ` այսպէս գոչեցին նրանք խոստովանաբար,
 Իսկ ես, որ իսպառ մահապարտ եմ մի,
 Ձայնակցելով նրանց այդ ողբերին,
 Այս ողբերգութեանս դեռ ուրիշնե՜ր էլ պիտի աւելացնեմ ես` ամէն բանով մահապարտս,
 Դանիելի հետ` երանելի եւ սուրբ մարգարէի,
 Որը հարազատ ազգական էր քեզ եւ Հուդայի տան ընտիր շառաւիղ,
 Նրա հաճելի եւ նուիրական պաղատանքների խօսքերն առնելով`
 Իմ պատժապարտի հեծեծանքներով դեռ ուրիշնե՜ր էլ պիտի կրկնեմ ես:

Բ
 Գիտակցելով մէկտեղ` անպատշաճ ընթացք ունեցայ,
 Զարտուղելով շարունակ եւ դժնդակօրէն սխալուելով.
 Եւ այսպէս` մեղանչեցի ես ամէն բանի մէջ, ամէն եղանակով:
 Կամքիդ որոշակի սահմանից ես ի դուրս սլացայ,
 Որ եւ իսկական օրինակ է մի անմաքուր անօրէնութեան:
 Անչափելի չարիքներն յաճախակի կրկնելով` իրենց լրումին հասցրի,
 Ինչ որ ճշգրիտ մի պատկեր է յանցաւորութեան:
 Սպառնացիր` չզարհուրեցի, խրատեցիր ինձ, եւ չանսացի,
 Որ յայտնի նշան է ըմբոստութեան:

Գ
 Արդարութիւն յարդարեցիր քեզ, ո՜վ բարերար,
 Եւ ինձ` պատրաստեցիր ամօթ ու պատկառանք:
 Քեզ` փառք վայելչական եւ ինձ` նախատինք յարմարաւոր.
 Քեզ` քաղցր յիշատակ եւ ինձ` մաղձ քացախեալ վերջում.
 Քեզ` անլռելի բարեբանութիւն եւ ինձ` ողբ ու կոծ.
 Քեզ` օրհներգութիւն խնկելի եւ ինձ` մերժումն ի բաց.
 Քեզ` իրաւունք բազմարժան եւ ինձ` ամենավարան պատասխանատւութիւն.
 Քեզ` փառք անճառ գովեստներով եւ ինձ` մոխիր լիզելու անարգական պատիժ:

Դ
 Արդ, ընդունեցիր դու, ո՜վ անկշիռ սահման ընտիր բարութեանց,
 Քոյիններից վեր առար կնդրուկներ ախորժանուշ` քեզ համապատասխան,
 Իսկ ես ստացայ այստեղ բազում պարսաւանքներ սրանց դիմաց` կրկնակի բարդութեամբ:
 Եթէ անբիծներն յանձն էին առնում այսպէս աղօթել,
 Իսկ ես պարսաւի ի՜նչպիսի տողեր հիւսեմ ինձ համար,
 Երբ քան բոլոր դժնաբարոներն առաւել վրիպեցի:
 Անառակ ընթացքովն իմ ես մոլորուեցի որպէս վայրենամիտ,
 Եւ հանդգնեցի իմ շրթունքներով երկրաւոր խօսքեր բարբառել:
 Մոլի դարձայ անկասելի կերպով ամօթալի գործերի մէջ,
 Փքուեցի եւ վերացայ ես, որ փոքր-ինչ ժամանակից յետոյ մահուան հողն եմ իջնելու.
 Գոռոզացայ եւ բարձրամտեցի ես, որ տէրն իսկ չեմ հոգուս գրաւական եղող շնչառութեանը:

Ե
 Ամբարտաւանացայ՜ փոշիս շնչաւոր,
 Ամբարհաւաճեցի կաւս ձայնաւոր,
 Հպարտացայ հողս անգոսնելի,
 Դէպի վեր ելայ մոխիրս մերժելի,
 Բազուկ բարձրացրի` բաժակս փշրելի:
 Տարածուեցի առաւել, քան իբր վեհ,
 Եւ իբրեւ հետ մղուած` դարձեալ ինքս իմ մէջ ամփոփուեցի:
 Բարկութեան բոցով ցոլացա` տիղմս բանաւոր:
 Իբրեւ անմեռ մի` մեծամտեցի, ես, որ չորքոտանիների հետ մահից եմ կառչած:
 Այս կեանքի սիրոյն բացի գիրկս ես եւ դէմքիս փոխարէն քեզ թիկունք դարձրի.
 Մտքիս թեւերով մութ խորհուրդների միջից սլացայ.
 Անարատ հոգիս մարմնիս փափկութեամբ յաւէտ հիւծեցի.
 Զօրութիւնն իմ աջ կողմի տկարացրի,
 Իսկ ձախակողմիս ուժգնութիւն տալով` յաղթեցի նրան:
 Հոգածութիւնդ իսկ տեսայ ինձ համար,- որն այստեղ գրել անկարող եմ ես, ու չպատկառեցի.

Զ
 Վայրի հաւքի պէս սլացայ դէպի սովորութիւնն իմ վաղեմի,
 Ինչպէս Ովսէէն Եփրեմի վերաբերեալ է ասել:
 Աղօթավայրում ես այս կենցաղի զբաղումներով շրջանակուեցի.
 Մտքիս երիվարը բանականութեան երասանակով ոտքի չհանեցի:
 Հին չարութիւնների վրայ ես ինքս նորերն ստեղծեցի,
 Եւ, ինչպէս Յոբն է ասում, անտանելի ծանր անուրներն ինձ վրայ ես ինքս ծանրացրի:
 Ինքս ինձ սփածանելի արի անկարկատելի, ըստ Երեմիայի.
 Եւ առակողի խօսքի համաձայն,
 Անունն անգրելի մի վիժուածի պէս` մարդահամարից ջնջուեցի,
 Եւ ըստ Եսայու` դաշտանաւորի զգեստի նման զազրելի դարձա:
 Որպէս թրծուած խեցեղէն աման` աննորոգելի կերպով փշրուեցի:
 Եդովմին ուղղած մարգարէական մեղադրանքների համաձայն, ե՛ս էլ
 Անօրէնութեան սատակիչ չորրորդ չափն իմ ինձ պատրաստեցի:
 Եւ սո՞ւտ կլինի, որ աւելացնեմ ես այդ բոլորին,
 Թէ Մողոքի դիւանուէր վրանն անգամ առայ ես` դժոխքը ժառանգելու համար:
 Երկնայինը լքած` ես ինքս էլ ձեւակերպեցի խայտառակ պատկերն Ռեփանի աստղի,
 Որն Իսրայէլից պաշտուեց Սինայում:

Է
 Եւ արդ, քանզի զրկուեցի ես նախկին շնորհի համարձակութիւնից,
 Ելայ նրանից, հեռացայ դարձեալ եւ բաժանուեցի,
 Եւ անպատուաստելի կերպով կտրուեցի,-
 Ընդունի՛ր ինձ, Տէր, հոգուդ պատկերով կերպարանելով ինձ կրկին անգամ,
 Ինձ, որ անարժան եմ ապրելու իբրեւ մահապարտ եւ չարագործ,
 Իբրեւ ամօթահար ու ոտքի կոխան եղած բանսարկուի կողմից,
 Որպէս անբժշկելի մանրուած,
 Որպէս մահուան յատակը հասած,
 Որպէս գարշելի դարձած,
 Որպէս կոչումիդ խոտան համարուած,
 Որպէս միանգամայն կորստեան մատնուած,
 Որպէս դեգերեալ, որպէս վտարուած,
 Որպէս տարակուսեալ, որպէս թշուառացած,
 Որպէս վհատեալ, որպէս կործանուած,
 Որպէս խորտակուած, որպէս կոտրուած,
 Որպէս թախծոտուած, որպէս խիստ տրտմած,
 Որպէս թշնամանուած:

Ը
 Իսկ նայելով վրաս, գթա՜ծ, մարդասէր, հզօր,
 Ինչպէս նաեւ աղերսական այս խօսքերիս`
 Ընդունիր ինձ դարձեալ որպէս զղջացած, որպէս խոստովանուած,
 Որպէս ոտքիդ դիմած, որպէս ապաշխարած:
 Դու, որ կշռում ես, չափում ու համարում մեծ`
 Հառաչանքն հոգու, ձայնն հեծող շնչի,
 Կսկիծը շուրթերի, ցամաքելը լեզուի, տխրութիւնը դէմքի,
 Կամքը խորհուրդների եւ յօժարութիւնը սրտի խորքերից.
 Դու, որ փրկութիւնն ես հոգիների
 Եւ տեսնում ես չգործուածները,
 Ստեղծիչն ես բոլորի եւ աներեւոյթ վէրքերի բժիշկ,
 Պաշտպանն ես քեզ յուսացողների
 Եւ բարեխնամ տէր ամենեցուն`
 Ամէն բանի մէջ քեզ փա՜ռք յաւիտեան. ամէն:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team



Вернуться в Պոեմներ