Թորոս Ալեքսանյան

Միքայէլ Սարգիս
"Վերջին աղոթք"

Միքայէլ Սարգիս
Ինձ չհիշես

Միքայէլ Սարգիս
Վերջերգ

ԱՐԻ

Կփորձեմ քեզ ներել, եթե վերադառնաս,
Միայն վերադարձիր քանի ուշ չէ,
Այլապես հմայքդ հուշ կդառնա անցած,
Ինչպես արեգակը աղջամուղջում:

Դու եկ, քանի իմ մեջ կարոտը չի մարել,
Արի’, որ իմ երգին լինես Պառնաս,
Սերմը դարձիր հողիս, քանի նոր եմ վարել,
Որ իմ պարարտ հողում ցողուն դառնաս:

Եթե օրը մթնի, իրիկնանա, անդեմ
Ստվերները նույնիսկ կաղավաղվեն,
Կդալկանան անգամ ալ թերթերը վարդի,
Արի, քանի բորբ ես ու հրեղեն…

Արի’, քանի բարկ է իմ մեջ կարոտը դեռ,
Արի’, քանի նեկտար ունես քո մեջ,
Որ նեկտարդ ըմպեմ, քանի մայր չի մտել,
Հմայքներիդ բորբոք արևն անշեջ…

Ս. Մալխասյան 25.06.1998

ՄԻՔԱՅԵԼ ՍԵՐՈՒՆՑ ԱՆԱՆՅԱՆ


***
Օդ էիր դու
Ու կրակս բորբոքեցիր,
Ինձ դարձրիր հրո ճարակ:
Հիմա շուրջս
Ծուխ է ծանր, անծայրածիր,
Ներսս` կրա´կ, կրա´կ, կրա´կ...
.
Օդ էիր դու... ու չիմացար,
Որ կրակից ահագնացող
Ինքդ էլ պիտի շիփ-շիկանաս,
Դառնաս հրակ...
.
Հիմա` մենք նույն մոխրակույտում`
Իրար ձուլված երկու կրակ...

Ե Ր Ե Վ Ա Ն


Ախ, Երևան ...
Ին հեռաբաղձ, խենթ ու խելառ ջահելություն,
Իմ կյանք, իմ սեր, նահատաված հոգի նախնյաց.
Աչքերիս լույս ու խինդ բերող իմ էություն -
Ծարավածի սառնորակ ջուր, քաղցածի՝ հաց:

Ախ, Երևան ...
Հուշահմա մուսաներիս դուստր չքնաղ,
Թույլ տուր խոնարհ ծնկի իջնեմ ոտքիդ առաջ.
Արևաշող ին այգաբաց՛ իմ մթնշաղ,
Իմ խնդություն, և իմ կորուստ ... լալահառաչ:

Ախ, իմ կորուստ ...
Ինչպես ժայթքող հրաբխի խառնարանում,
Երբ խուճապով աչք եմ բացում, ահաբեկված.
Ինձ թվում է, որ անառա այս պիղծ դարում,
Ազգանվեր ու անձնուրաց մարդ չմնաց:

Ախ, իմ կորուստ ...
Տառապագիր, եռախորհուրդ իմ երգաշար,
Ինչպե՞ս եղավ, որ ինքս ինձ օտարեցի.
Սիրտս թողած ակունքներում քո երնաշար,
Հոգիս դարձավ ծովաթափառ հուշախեցի...

Ու գնում եմ ...
Հեռափախուստ բախտականչի հնարանքում,
Ու'ր ––- Չգիտեմ... Օտ ու գիշեր: Անհանգրվսան.
Ու ամեն թարթ՝ քունքերիս մեջ, սրտիս խորքում,
Տրոփում է ցավի նման:- Ախ Երևան...Ախ, Երևան...

Կարեն Առաքելյան

Սվետլանա Հակոբյան

ԱՂՈԹՔ

Ժամանակի ու պատահարի դեմ
Ո՞վ կարող է մեզ լինել ապավեն,
Եթե ոչ քո մեծ գթությունն, իմ Տեր,
Քո սքանչելի համակարգը սեր:
Քո սքանչելի համակարգը սեր՝
Քո լուսաճաճանչ վեհափառությամբ,
Քերովբեներով, սերովբեներով,
Հրեշտակներով անթիվ-անհամար,
Քո անգին Որդով հրեշտակապետ,
Որ մի ժամանակ որպես մարդ ծնվեց,
Անկատար մարդկանց մեղքերի համար
Մարդկային կյանքով նա փրկանք եղավ:
Այս համակարգի վերջին օրերում
Մեր ձեռքը բռնիր քաղցր հսկումով,
Տար հանգստավետ աշխարհը քո նոր,
Երբ էլ չեն լինի մահ ու ցավ անօգ,
Երբ էլ չեն լինի դժվար օրերը,
Անողոք չարի հարձակումները,
Երբ կյանք կգտնեն հեռացածները,
Կմիավորվեն սիրող սրտերը,
Երբ կվերգտնենք կատարելությունն
Ու աստվածային ղեկավարությունն...

Վլադիմիր Թումանյան

Եթե կարծում եք, թե օտար հողում,
Դուք պիտի ծաղկեք ու բերք տաք բարի,
Քավ լիցի եղբայր, այդպես չի լինում:
Դուք մխալու եք, ցավից ու դավից, կարոտ մայր հողին:

Եթե կարծում եք, թե օտար հողում,
Որոշ ժամանակ ապրելուց հետո հետ եք դառնալու,
Սա լոկ խաբկանք է ձեր հոգու համար,
Հետ եկողն ուրիշ մարդ է լինելու:

Եթե կարծում եք, թե օտարները,
Ձեզ պիտի հարգեն մեր սուրբ երկիրը լքելու համար,
Ու իրենց կողքին տեղ տան հավասար,
Նայեք անցյալին ու ուշքի եկեք:

Աստված դրախտը նվիրել է մեզ,
Եկեք տեր կանգնենք մեր հող ու ջրին,
Աշխատենք, տքնենք, արարենք կերտենք,
Ու արդարամիտ մեր հացը կիսենք մեր եղբայրների հետ:

Արմեն Խոսրոև

Փշրունքներ


Կյանքի փշրունքները թափվում են ,
Հավաքույթ, կտցահարված փշրունքների.
Ծննդյան տոնով որբերն հավաքված շուրջ ,
Նրանց սիրտը հարում է.
Ջերմագին կռիվներով տարված,
Խտուտիկ հոգիներ երկինքը սկուտեղ,
Կյանքի փշրունքները օտարության սեղանին,
Փայատերեր գինու տակառում :