ՇԱՆԹ ՄԿՐՏՉՅԱՆ

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:23

ՇԱՆԹ ՄԿՐՏՉՅԱՆ

: Shant Mkrtchyan.jpg (17.21 кб) Просмотров: 663

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:23

Իմ ընթերցողին

Երբեմն` թվացել են ինձ
Ձիեր արագընթաց
Եռքով ու արյունից –
Մինչև արևի մի նոր ճամփադարձ,

Երբեմն` Շնչի պես - ցնդել
Եվ վերջիվերջո մնացել է
Արտացոլանքը` հեռու, բազմադեմ
Կամ Ոչինչը` չկա ու չի՜ անցել…

Այժմ տողերն իմ սակավաթիվ-անթիվ
Նշմարելի են` ներվաթելից կախ
Անձրևի ճոճկան կաթիլք,
Որ շողարձակում ու պոկվում են, ա՜խ,

Իբրև լուսիններ նորացող,
Իբրև վերջին մի անդր-անդրադարձ-
Աչքերում վե՜ր հառած, վերացնող,
Բայց բնահողի ձգմա՛մբ հեղակարծ:

Եվ հատիկ-հատիկ ու բազմախումբ
Կախվում են միջում ամպ ու երկունքի,
Ոնց տոտիկներով նորածինը բախի
Փորը կատարյալ, ճչա՜ Վերինին ու կյանքին:

Եվ կեղև ու շերտ, և կեղև ու շերտ
Սահում են երեսից իրերի,
Սև վարդն է բացվում, գոյն անմարդակերտ
Ու Սերը խոհուն-խաղաղ ջրերի:

Գուցե կռահում ես` քայլքս անշտապ,-
Դեպի Անհայտը ծերացող Յուլիսիս,-
Ում դեռ սիրում է արարատյան տապը,
Իսկ նա` քարայրում է ոսկեսև հունիսի:

Ով դեռ գրկում է, ինչ չի՛ ճանաչում`
Կյանք ու ավերակ-հարազատ, օտար,
Աշխա’րհք գեղուտգեղ, մութի ճաճանչում
Եվ լո՜ւյսն այն, ինչը հենց ի՛նքը կտար:

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:24

Շարական

1.
Հունիսի քարայրում ոսկեսև
Մեղքերի հանքաքարն եմ հալում
Բոցաղեղ զղջումով, որն ասես
Նավակ է մի ահեղ տեսիլում

Քաշում վեր` արցունքից, դեպի վեր`
Իր անցման ճողփյունին հակառակ
Ու բացում ջրանդունդ վիհ մի վերք
Ծովեծով, տարածում վառ կրակ

Ու ողբում անձրևով ի վերա
Կայծերի, բռնկման, սոսկումի,
Խլիրտի ու սրտի ալբերան,
Որ մնան կարոտյալ մի կումի…

2.
Կան մրգեր, լույսից էլ պայծառ են,
Ծաղիկներ, որ խինդն են զարդարում,
Լուռ շուքեր, որ հուզվում են բառից
Ու լուծվում Շնչի մեջ Նոր Տարու`

Ծննդյան տոներին Հիսուսի,-
Սիրտ ու շուրթ, շուրթ ու շուրթ, շուրթ և ձայն`
Շարական ոսկեսև հուլիսի,
Ձմռան մեջ կայրըվեն հավիտյան:

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:24

***
Շարակա՜ն ոսկեսև,
Ոսկեթև՜ շարական,
Երկնաբուխ, երկնադարձ
Դու ընծա - հայրական:

Ժառանգորդ` քո ոսկու,
Քո սևի` ժառանգորդ,
Տանում եմ բեռամբարձ
Մեղեդին լայն ու հորդ:

Դեպի ուր` դո՛ւ գիտես,
Ոլորքով` դեպի ուր,
Քավությամբ ինքնատես
Մոլոր եմ իբրև հուր:

Իբրև մի հավերժակ,
Հավերժակ` ի անհուն,
Տանջանքի ղողանջով
Շնչիդ եմ միանում,

Ընդգրկուն քո շնչում,
Ափերում քո լույսի
Ոսկեսև - ոսկեթև
10-ն է իմ հունիսի:

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:25

Ձեռքը

1.
Ձեռքը շարժվում էր
Երազի միջով,
Տեսնըվում օդում տաք աղբյուրների,
Ոնց երգչախմբում քույր-եղբայրների:

Հորից` իր որդուն,
Որդուց` թռչունին`
Լորին, տատրակին, բուին, սարյակին…
Ու նաև նրան, ով որ բույն չունի ու անուն չունի:

Երեք մատներով
Պտղուցի շարժումն այս հոգեբավ
Կարեկցական է, անդրգեղեցիկ,
Որպես հղկվող ցեղային լեզուն
Ի Տեր Քրիստոս, և այն օրհնյա՜լ է - երիցս:

2.
Կանցնի’ ամպերի պատրանքն հրկիզող,
Ջահելությունը` խելառ-առնական,
Այրությունն` ինչպես սուզվող տերություն
Եվ ծերությունը` աստեղափոշու կայծ թափառական,

Սի՜րտը կարեկից,
Երեք մատների պտղո՜ւցը կմնա
Եվ չուն հեռացող,
Որ խաչակնքված երկնքով գնաց:

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:25

ԻՆԿԱՌԱՆԱՑԻԱ

Մեկ է, հոգիս պիտի չվի
Դեպի մարմինն իմ մանկական,
Կուզենայի իմանալ թե
Ո՞վ է մանուկն իմ կացարան,
Գուցե մի օր ես իմանամ
Հովհաննեսն է կամ էլ Արան…

Մինչ այդ ետ եմ նայում շվար
Ճամփաներին լույսուխավար,
Հակում է իմ հայացքը ծույլ
Գագաթներից` անդունդներին,
Անդունդներից` հավիտներին,
Հովիտներիվ` գագաթներին,
Գագաթներից` երկինքներին…
Եվ առեղի տակ եմ լծվում
Երեք անգո թռչունների:

Մաքրում եմ ինձ` անքավարան,
Զորացնում եմ` առանց զենքի,
Քնքշացնում եմ` առանց փշուր,
Ջերմացնում եմ` առանց բոցի,
Գութով լցնում` անթելադրանք,
Սիրով օծում` առանց խանդի,
Խրոխտացնում` անխռովյալ…

Ո՞վ էի ես և ով ես դու,
Իմ մաս, ամբողջ,
Ի՜մ անցավոր,
Հավիտենից` ի՜մ հողածին…

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:26

Հին գրքեր

Ի՜նչ կատարյալ է
ձեր անհուններում –
Կյա՜նքը:
Խինդ թե կարեկցանք,
թե խանդ, թե հանցանք
ձուլված են ի մի,
իբրև գույն ու իր,
և ողջ ու մեռյալ
ձեր կատարներից
ձեռքով են անում:

Գոյահատակում
գոհաբանության
լույսեր եք փակում,
ինչպես որ տիկնայք
զարդատուփի մեջ
օղ, ապարանջան…

Աստ՝ մերթ հոգսերն են դառնում տանջանք,
մերթ ախտե՛րն են գամում ցավին ցնորքների,
մերթ մահե՛րն են գնդով զավթող զորքերի
մեզ հալածում մինչև
դառնաթախիծ աշնան մի շեղ անկյուն,
ու թվում է քաոս
արարչանքը Աստծո,
և մենք՝ մարդ ու թռչուն,
տոհմածառից պոկված տերևները որպես
շփշփում ենք դեմքին
այդ սի՜ն
բազմախորհո՜ւրդ,
անզգա՜ քաոսի:

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:26

***
Սերը ապրել
ու անցնել,
սերը մեռնել
ու անցնել,
տեսնել մի նոր
արեգակ,
տեսնել լույսով
գծած քար,
ծառեր՝ ի վեր
բխացող,
լուսնի փոշի –
ծաղկի հող…

Սերը ապրել
ու անցնել,
սերը մեռնել
ու անցնել:

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:27

***
Որտե՞ղ է սիրտդ, երկի՜ր:

Քարը տրոփում է - սիրտ է,
Ծառը տրոփում է - սիրտ է,
Գետը տրոփում է - սիրտ է,
Հյուղերդ, գյուղերդ սահման ու երկինք:

Դու՝ ի՜մ սրտից ես բարձրացել,
Ես՝ քո՜ սրտից,
Ու ողջ տիեզերքը նույն տրոփյունով
Պտտվո՜ւմ է քեզ հետ:

**Harutin** » 11 окт 2010, 07:27

Մարտի 1-ից հետո

Եղելությունը դեռ չճանաչած՝
պոռթկո՛ւմ է հաջորդը: -
37-ի զոհերը ողջ են՝
հետևում է ջարդը:

Կարծես գնում ես ծայրը աշխարհի
արնահոս սելավում,
Բոցավառ բիբե՜ր. իսկը այծեպար
վհուկների նավում:

Իսկ անուրջն այն սուրբ շունչը պահել է
խեցում մղձավանջի,-
Ա՜խ, ուր ծերացար, դու ի՜մ լուսաբաց,
մի՛ տրվիր նահանջին: