***
Արու և էգ թռչուններ
Անդայլայլ
Նստած ծառին...

Անթռչուն երկինքը
Ծանր է
Ավելի...

ՆՈՐ ԲՈՒՅՆ

Բույնը լքած
Կկուն
Մի օր կվերադառնա,
Եվ իր բույնը
Չճանաչելով,
Կշարունակի բնադրվել...

Մշուշոտ փողոցներ,
Որոնց տակ
Նույն կոյուղիներն են
Վնգստում
Հայրենիքը...

ՈՒՐԻՇ ՀՈՂ

Խեղդած հող`
Եզրաքարերի ծնկին:
Ջրցան մեքենաները
Կյանք են տալիս
Մեռած քաղաքին...

Արևը շոգեխարշում է
Մեռյալներին...

***
Մի թռչուն իմ կյանքն է
Ապրում.
Ինձ ինչու է թվում,
Որ դեռ ապրում եմ...

Հռոմ տանող բոլոր ճանապարհներով
Վերադառնում եմ
Գետի ակունքին,
Որոնք ծովին չեն հասել...

***
Սերը նստեց անկողնուն
Եվ տանջելով մարմինը
Վանեց այն,
Որպեսզի քուն մտնեմ...

Հիմա արթնացել եմ,
Բայց ձեռքս մարմնիս
Չի հասնում...

Ես հավատում եմ քո գալուստին

Ես հավատում եմ քո գալուստին,
Վերադարձիդ, սակայն, չեմ հավատում,
Հիմար կրկնությամբ թևաթափ է հոգիս,
Նոր սիրո ծարավն եմ հիմա վայելում...
Ես հավատում եմ միակ գալուստիդ,
Վերադարձիդ, սակայն, չեմ հավատում...

Շուտով Աստծուն կտեղավորեն համակարգչի մեջ

Շուտով Աստծուն կտեղավորեն համակարգչի մեջ,
Իսկ պապս ծաղիկ-խոտ է հնձում՝
Նայելով գառան աչքերին,
Որտեղ Աստծու աչքերն է որոնում...

Ես քո կլոր բիբերի մեջ մոլորակն եմ պտտում
Եվ հույսի հանգրվան փնտրում
Պապուս մատաղացու աչքերում...
Ես գնում եմ որդիներիս հետքերով,
Որպեսզի նրանք չվերադառնան իմ չանցած ճանապարհով...

Ես հավասարապես գիտեմ
Բոլոր լեզուները,
Որոնք հնչյուններ չունեն
Եվ ապրել եմ բոլոր ժամանակները,
Որոնք ինձ չեն պատկանում։

Ես քո նշաձև աչքերի միջից
Իմ արցունքներն եմ քամում
Քեզ չխոստացած մատաղի համար...

Քո անցած ճանապարհը
Անհնար է գտնել
Համակարգչի արցունքոտ աչքերում...

Մոռացա դիակդ այրել

Մոռացա դիակդ այրել,
Որպեսզի չհանդգնեմ լիզել այն...

Կիսատ տողերի արանքից
Քո պաղ աչքերն եմ հանում
Սիրուց ծանրացած աչքերով
Եվ խոնարհվում եմ...

Կրակիցդ մոխրացած մարմինս է
Ոտքերիդ տակ...

Քամին սողոսկում է

Քամին սողոսկում է.
Վերակենդանանում է խոստումը
Անավարտ…
Ժամերը բառ չունեն…
Ես հանդգնում եմ երևակայել
Քո գաղտնի բառը
Իմի մեջ…
Մեզանից մեկը պետք է հեռանա
Արցունքներ վերադարձնելու…

Գիշերը մեզ հաղորդակցրեց

Գիշերը մեզ հաղորդակցրեց
Մաքրությանը…
Մինչև չեղավ ավելի,
Քան մի
Մարմին
Լքված
Աստղերում…