Армине » 30 сен 2008, 15:05
***
Փշե-պսակը ճակտիս կըդնեմ
Ու ջինջ սրտով ամբոխի մեջ,
Ու վեհ մտքերով նրա վրեն
Կթափառեմ ոլո՜ր-մոլո՜ր
Երկրի բոլոր ոլորտում...
— Եվ ի՞նչն է իմ նպատակը,
Աստղոտ, վսեմ ապագան,
Որ վառ, պայծառ կըշողա
Պղտոր կյանքի ափերից
Խորին, կապույտ հեռվում...
***
Հովերն առան սա՜ր ու դարե՜ր,
Ամպերն ելան, մութն ընկավ,
— Անգին մերի՛կ, հերիք հուսաս,
Քո շողշողուն աստղն ընկավ:
Լա՛ց, մերիկ ջան, որ էլ չե՜մ գա,
Վերքը սրտիս՝ տուն չե՜մ գա:
Կաթիլ-կաթիլ ամպն է ցողում
Սև ու պղտոր երկնքեն.
Մաղիկ-մաղիկ վերքս է ծողում
Իմ անգյուման, սև՛ սրտեն:
Լա՛ց, մերիկ ջան, որ էլ չե՜մ գա,
Վերքըս խորն է, ճար չըկա...
Անգութ կյանքում վերք ստացա
Սրտանց սիրած ընկերես.
Անխիղճ կյանքում վերք ստացա
Անուշ սիրած քուրիկես:
Լա՛ց, մերիկ ջան, որ էլ չե՜մ գա,
Ազիզ բալեդ էլ չըկա՜...