***
Գնում եմ էտյուդի
Աշուն է
Խշխշան առավոտ
Անտառը բացել է
Իր ոսկե դռները
Ճամփաս պատված է ոսկով
Ծառերը պատված են ոսկով
Գլխիս թափվում է
Ոսկե
Ոսկե
Ոսկե անձրև
Պառկում եմ ոսկիների մեջ
Նայում եմ ամպամած երկնքին
Հետո
Ականջս հպում եմ հողին
Հեռվից քառասմբակ
Արշավում է քամու ավազակախումբը
Քիչ ժամանակ է մնացել
Արագ
Կտավիս վրա
Հավաքում եմ
Իմ բաժին ոսկիները
Եվ քամուն անհայտ
Գաղտնուղիով
Գնում եմ հյուղակը
Բարի կախարդի
Էլ տեղ չունեմ գնալու
Արդեն գիշեր է
Հեքիաթն է կանչում
Պիտի գիշերեմ
Աշնան հորինած
Հեքիաթի գրկում

***
Նկարիչ` Հովնան Կարապետյանին

Գնում եմ էտյուդի
Զվարթնոցի ավերակներում
Նկարակալի մոտ նստած է Հովնանը
Չի նկարում
Սևեռուն նայում է
Քարե զարդանախշերին
Ձեռքը երկարում
Քարից պոկում է
Կարմիր մի մեծ նուռ
Հոտոտում է
Համտեսում է
Դարերի շունչը

Հետո դիրիժորի պես
Կանգնում է նկարակալի առաջ
Ձեռքը վրձինի հետ վեր է բարձրանում
Ներկերը
Փոխվում են գույնների
Գույնները
Փոխվում են երգչախմբի
Եվ հանկարծ
Տարածվող երգի ալիքներից
Քարե թևատարած արծիվները
Պոկվելով քարերից
Վեր են խոյանում
Ճախրում են օդում
Իրենց ուսերին տանելով
Ավերակները տաճարի
Արծիվները ճախրում են
Դեղնավուն երկնքում
Երգում է գույնների
Երգչախումբը
Քարե զարդանախշերը
Կանաչ ծիլեր են արձակում
Խաղողի ոսկե ողկույզները
Կախվում են
Դպրության դարպասներից
Նռները պայթում են
Եվ հատիկները
Ճառագող արևի ճաճանչների տակ
Անձր¨ում են
Տիր աստծո մոռացված մեհյանում
Մեկը ձայնում է
«Մահականացուների ժամանակը
Կարճ է ¨ անհայտ»
Մենք բոլորս
Անառակ որդիներ ենք
Միթե մահը
Պիտի ապահովվի մեր վերադարձը

***
Գնում եմ էտյուդի
Ծառերը հեռվից ձեռքով են անում
Սարերը հեռվից ձեռքով են անում
Կապույտ երկինքը ճերմակ ամպերով
Ձեռքով է անում
Դաշտի երկայնքով
Վազում է առուն
Ծարավ կակաչին հասնելու համար
Ինձ նկատելով
Մի պահ կանգնում է
Ասում է արի ձեռքով բար¨ենք
Ու անակնկալ
Թռջում է դեմքս
Օձիքս
Կուրծքս
Ու քրքջալով փախչում է հեռու
Ծառին ասում եմ
Դեռ նույն գիժն է
Բայց ինչ էլ լինի
Ես ձեզ սիրում եմ
Ոչինչ եթե ես
Քո կանաչ
Կանաչ
Կանաչ մատյանում
Չհիշատակվեմ
Սարին ասում եմ
Գիտեմ որ մի օր
Էլ չեմ գա ձեզ մոտ
Հոգիս ուրիշ տեղ
Լուռ կթևածի
Բայց դու գլուխդ
Միշտ բարձր պահիր
Ոչինչ եթե ես
Քո ամուր կամքում չհամատեղվեմ
Ամպին ասում եմ
Թող լեցուն լինի
Կուրծքդ բարեբեր լույս անձր¨ներով
Քեզ նորից ու նոր
Բարի վերադարձ
Ոչինչ եթե ինձ
Քո ճամփորդության կապույտ ցուցակում
Դեռ չես գրանցել
Ջրին ասում եմ
Խնդրում եմ ներես
Հրաշք ես
Կյանք ես
Ու հավերժական
Ու թեև գիտեմ
Ինձ շատ ես սիրում
Բայց նա¨ գիտեմ
Որ ես տեղ չունեմ քո մաքրության մեջ
Բայց ինձնից հետո
Դեռ մեկը կգա
Մեկը առավել խենթ ու խելագար
Ու ձեզ կսիրի
Իր Աստծո նման

***
Գնում եմ էտյուդի
Ոլորապտույտ ճանապարհով
Իջնում եմ ձորը
Մեջքը ցցուն
Առողջ ցուլի պես
Հին կամուրջը
Կանգնած է գետի մեջտեղում
Գետը
Թիկնապահ ծառերի ուղեկցությամբ
Արքայավայել
Հանդարտ ու խաղաղ
Գնում է դեպի
Իր հեռավոր աթոռանիստը
Դիմացս
Հեռվում
Ժայռերից կառչած ծառերը
Ամուր գրկած
Գյուղական մի քանի տնակ
Կախվել են ձորից
Ու նայում են մշտահոլով հրաշքին
Թռչկոտելով քարափների վրայով
Մոտենում եմ
Գետի մեջ ցցված
Անհնազանդ
Չնկարվող փշատենուն
Կամաց
Կամաց
Զգում եմ Արարչի շունչը
Նշմարում եմ
Սոհրաբի տեսած ոտնահետքը
Ժայռերի մոտ
Մի մեծ թզենու տակ
Նստած է Աստված
Ձայնում է
-Հոգնեցի վեր¨ներից
Երբեմն ուզում եմ Մարդ լինել
Բացում եմ էտյուդնիկս
Ու մտածում եմ
«Ծերուկը ցնդել է
Կամ էլ խոսք է քաշում
Եր¨ի չի պատկերացնում
Մարդ լինելու դաժանությունը»
Ժպտում է
-Ուզում եմ ձեզ նման վայելել
Ներկապնակի վրա
Գույները շուրջպար են բռնել
«Կյանքը միայն վայելք չէ»
-Թեկուզ
Պատասխանում է Աստված
-Լավ
Ասում եմ
Հիմա մի քանի րոպե անշարժ մնա
Ուզում եմ դիմանկարդ հավերժացնել
Նկարում եմ
Նկարում եմ երկինքը
Ժայռերը
Թզենին
Գետի ջրերում լողացող ար¨ին
Խմում եմ ծիրանի օղի ու
Մտածում եմ
«Մարդը երբեմն կարող է աստվածանալ
Բայց դու
Աստված իմ
Դու Դատապարտված ես միշտ Աստված մնալ»
-Լավ
Ասում է Աստված
Ձեզանից պրծում չկա
Ցույց տուր նկարդ
Ասում եմ
-Հաջող չստացվեց
-Ոչինչ
Ասում է Աստված
Կար¨որը արարման խորհուրդն է
Եթե ինչ-որ բան թերի է մնացել
Տանը կնայես հայելուն
Ու կավարտես
Դիմանկարս

Դե ես գնացի
-Ուր
Ասում եմ
Ժպտում է
-Գնում եմ էտյուդի

***
Գնում եմ էտյուդի
Կանգնում եմ
Աշխարհի ամենաբարձր
Ջրվեժի կողքին
Նայում եմ գահավիժող ջրերին
Հետո ճախրելու նման
Բացում եմ թ¨երս
Ու նետվում եմ
Անդունդի խորքը
Ջրվեժները նույնպես
Չունեն
Անկարգելներ

***
Գնում եմ էտյուդի
Մահվան հետ ժամադրված եմ
Ասացի
Չուշանաս
Կգաս ճիշտ ժամանակին
Չեմ սիրում
Անպարտաճանաչ մարդկանց
Տխուր ժպտաց
Հիմա տեսնում եմ նրան
Գլուխը ափերի մեջ
Միայնակ նստած է
Հին փշատենու տակ
Մոտենում եմ
Տափաշիշը դեմ եմ տալիս
Խմիր
Ասում եմ
Ծիրանի օղի է
Կթեթ¨անաս
Էհ
Ասում է
Ու խմում է
Խմում է ամբողջ շշի կեսը
Ասում եմ
Կարգին խմող ես
Սուս
Ասում է
Դուք ինձ խմող էլ կդարձնեք
Ծխող էլ կդարձնեք
Իսկ հիմա էլ
Ամեն մի ճիճու
Ինձ դարձրել է իր հարճը
Եվ ոնց ուզում է
Որտեղից ուզում է
Երբ ուզում է
Բռնաբարում է
Ոչ ոք ինձ չի սիրում
Ոչ ոք ինձ չի գնահատում
Ախր ես
Միլիոնավոր տարի
Այս երկրի
Ու տիեզերքի
Ամենաանհրաժեշտ
Պայմաներից մեկն եմ եղել
Ինչպես
Ծնունդը
Իսկ հիմա
Ինձ դարձրել եք փալաս

Մահ
Մահ
Ամենուրեք մահ
Ավերածություն
Կարծես էլ ուրիշ գործ չունեք
Լսիր
Տես ոնց են ծլվլում թռչունները
Տես ինչ սիրուն են ամպերը
Երկինքը
Ծառը
Ծաղիկը
Հողը
Այս ջինջ մաքուր օդը
Տես
ինչպես են սլանում ձիերը
Սայլերը ոնց են ճռռում
Նավերը ինչպես են ճեղքում ալիքները
Տես
Ինչ սիրուն են
Սարերը
Բլուրները
Այս փոքրիկ առուն
Էն գետը
Ծովերը
Էն գյուղը ծառերի գրկում
Էն քաղաքը Աստծո ձեռքի տակ
Չեմ հասկանում
Էլ ինչ եք ուզում
Ախր
Վայելեք
Վայելեք
Աստծո բարիքները
Ապրեք

Կյանքը
Ողջ մնալու մեջ չէ
Եվ մահը
Մեռնելու
Մի վերծանեք
Այն
Ինչը ձեզ հարկավոր չէ

Խմում է
Դու խոսում ես Աստծո կամքին հակառակ
Չէ որ կյանքն էլ
Մահն էլ Աստծո կամոք է
Չկա մահ
Ասում է մահը
Ես չկամ
Ամեն ինչ հարաբերական է
Ամեն ինչ փոփոխական է
Հավերժորեն

Իսկ Աստված
Միայն արարող է
Արարիչ
Դուք եք մահը
Ու մահ տարածողը
Իսկ հիմա
Նայիր շուրջդ
Եվ տես
Թե որտեղ է
Մահվան մանգաղը
Եվ ում ձեռքում է
Մահը դուք եք
Դուք
Լավ
Ասում եմ
Մի գոռա
Իմ ականջից ավելի հարմար
Ականջ չգտար
Քո ելույթն ու
Բարոյախոսական ճառը
Լավ կլիներ
ՄԱԿ-ում արտասանեիր
Իսկ հիմա
Դիրքավորվիր
Ուզում եմ քեզ նկարել
Դու ինձ վաղուց ես նկարել
Այսօր իմ դեմքը այլանդակված է
Մի նկարիր
Քեզ երբ եմ նկարել
Ուշադիր եղիր
Եվ զգուշ
Քո ինքնադիմանկարում
Նաև ես կամ

***
Գնում եմ էտյուդի
Նկարում եմ երկինք
Ծառ
Սար
Քար
Բայց նախքան նկարելը
Դառնում եմ երկինք
Ծառ
Սար
Քար
Ու խմում եմ ու խմում եմ
Որ չամաչեմ երկնքից
Ծառից
Սարից
Ու քարից

***
Գնում եմ էտյուդի
Բնությունը անառակ կնոջ նման
Գայթակղում է
Խմում եմ
Մերկանում եմ բնության գրկում
Եվ տևականորեն
Դավաճանում եմ կնոջս

***
Գնում եմ էտյուդի
Հողը
Բնությունը
Խելագարի պես ինձ կանչում են
Ծիծաղս գալիս է
Խմում եմ
Չեմ հավատում
Որ ծերացել եմ

***
Գնում եմ էտյուդի
Բայց նախքան նկարելը
Խմում եմ
Խմում եմ բնությունը
Խմում եմ ծիրանի օղին
Ու հետո
Երկինքը քսում եմ կտավիս
Ու հետո
Ծառ ու ծաղիկը քսում եմ կտավիս
Ու հետո
Պառկում եմ հողին
Ու դառնում եմ
Բնանկար