Harutin » 26 июн 2011, 23:19
Գինն ազատության
(բալլադ քրոջս՝ Թանգանուշի հիշատակին)
Իմ ավագ քրոջ հյուրն էի մի օր,
ընկղմված էի փափուկ անկողնում,
բայց քնաթաթախ վեր թռա ես, որ
լուրջ ականատես լինեմ մի բանում:
Քույրս լեղաճաք, ձայնով նվաղուն
ինձ արթնացրեց՝ աղաղակելով.
-Վե՛ր կաց, արի տես որ անգամ գյուղում
գինն ազարության մարում են խելոք:
Ու մենք վազեցինք դեպի հացատուն,
ես քար կտրեցի հենց շեմքի վրա,
գլուխ չէր հանի ոչ մի իմաստուն,
զոհը փախել էր, իսկ ոտքը նրա
թակարդի մեջ էր, կրծած ազդրով,
առ քեզ հանելուկ համաշխարհային,
ապրելու կամքը չես կտրի թրով,
թե պատկանում ես դու ապագային:
Այո, առնետը չկար ծուղակում,
նրա փախուստը եռոտանի էր,
փաստն այս հիմա էլ է աղաղակում,
զի կրծողազգին դեռ կենդանի է: