Ծառա եմ չգրված այն երգին...

Ինչքան էլ մտմտաս անթերի,
Բառերը սրինգ չեն կամ քնար.
Կցնդես՝ ու չես էլ պատկերի
Վաղորդյան գեղգեղանքն անհնար,–

Խորհում եմ կիսանինջ, և դարձյալ
Դայլայլ է, ճռվողյուն, ծլվլոց.
Սևեռուն սույլ ու կանչ, ո՜վ Բարձրյալ,–
Վեր կենամ ու բացեմ դուռս գոց...

Բաց անեմ փեղկեր ու վարագույր,
Զանց անեմ կերպարս կարկամած,
Ըմպելով ձայնառու գույն ու բույր՝
Դա՛րձ անեմ և ուշքի գամ կամաց...

Ու գրվի վերջապես. «Ո՜վ Բարձրյալ,
Ծառա եմ չգրված այն երգին,
Որ կուզեր վերստին ու դարձյալ
Կուտ գնալ թռչնաձայն համերգին»:

***
«Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության»...

Թե հանգրվանես այն կարգախոսում,
Չի՞ թոշնի, արդյոք, Ներդաշնակության
Եվ Գյուտի պսակն անկարգ քաոսում:

***
Հիսուսի երկրորդ գալուստից առաջ
Սրա՞նք չէին հենց, որ պիտի գային
Եվ, իծամորուս դիմակներ առած,
Խոհաքննիչի դեր ստանային...

***
Մնացիր մեղսամած ու մենակ.
Հիշատակ Գործեր ես վաճառում,
Որ գոնե օրահաց ունենաք,
Ու էլի մոմ վառես տաճարում...

Անհայտ պատում

Ըստ չավանդության անապատում մի
Անտեսանելի ուղտեր են խանչում
Եվ, ի հաստատումն Անհայտ պատումի,
Լլկված պոետին ուղտերեն կանչում

Ճգնավորների հայրենիքն իրենց
(Որ աշխարհական ոչինչ չսիրեց)՝

Ավագ դառնալու... ուղտի ականջում:

Ի լուր և ի տես...

Հանուն քո գալիք Ամանորի ձյան,
Առանց անտեղի մարտիրոսության.

Խնդմնդա վհատ, որ ողջամիտ ես
Եվ տեղը տեղին դեռ շրջահայաց,
Քանզի շան նման էն գլխեն գիտես
(Տեղ-տեղ միամիտ էշ ես չնայած)՝

էդ չորուկ գլխիդ ինչեր կկիտես,
Ո՜վ թշվառական, ի լուր և ի տես,
Եվ ինչ կարժենա Խոսքդ խնայած,
Եթե խեղեփնաս թլոր խևի պես...

Հույժ հանգերգություՆ

Վաղեմի գրչեղբորս՝ Աղվան Վարդանյանին

Այս խորախորհուրդ իմ հասակում,
Երբ արթնությունը զերծ չէ քնից,
Եվ մտամերձ են զարթոնք ու նինջ,

Անմիտ է ամեն իմաստակում
Չիմաստավորել իմ վաստակում
Իմաստախնդիր ամենայն ինչ,

Զի այն եմ արել, ինչ ի վերուստ
Հար հաջորդել է շունչն Արարչի,
Եվ ամեն օրն իմ, մինչ ի կորուստ,
Գրագըտանքի գյուտով հարուստ
Հար աղոթել է-շուրջն Արարչի...

Գրիգորի Սկովորոդա

Սիրով՝ Օլեքսանղր Բոժկոյին

Աշխարհն իմ կյանքում անկողմնակալ չէր.
Ինչքան չափսոսաց՝ այնքան չըմբռնեց...
Իմ կյանքն աշխարհում անկողնակալ չէր.
Աշխարհն ինծ որսաց, սակայն չբռնեց:

Կրկնավոր տենդ

Փրկվելով, իբր, վարանումից,
Երբ ճիգ եմ անում... ճամփա հիշել,
Խղճիս են խաչում, խարանում ինձ
Երազախռիվ ամեն գիշեր

Անցյալում անվերջ չկայացող
Վերադարձներս Հայրենի տուն,–

Շուկայակրոն-շուկայացող
Մղձավանջային հայրենիքում: