ՍՈՆԻԱ

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:17

ՋՐԻ ԿԱԹԻԼՆԵՐ

Ես կհագնեմ կապույտ երանգ և կդառնամ ովկիանի ալիքներ,
Ընդունելու քեզ գրկիս և հոգուս մեջ:

Ալիքների տարուբերման հետ կշոյեմ ու կսիրեմ մարմինդ`
Ջրի հևքից խենթացած:

և երբ դուրս գաս ջրերից,
Ես կլինեմ կայլակներ մարմնիդ վրա համեցող,

Որպեսզի շոգիանամ արևի տակ,
Ներծծվելով բջիջներիդ մեջ սիրակեզ:
2009

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:17

ՄԱՏՆԵՐԴ

Մատներիդ հպումից
Բջիջներս վառվում,հրդեհվում
Դառնում են հնոց բոցավառ:

Մատներիդ շոյանքի ներքո
Բջիջներս հալվում,անէանում
Դառնում են ամպեր երազային:

Մատներիդ ծայրերից
Արյունդ հոսում է երակներիս մեջ
Ծնելով արարչություն:
2009

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:18

ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Անտարբերությունը քո արհամարհանքի նման,
Խոցում է ինձ և բարկացնում.

Ուզում եմ պոռթկալ,
Նույնիսկ ցավացնել.

Բայց սերս դավաճանում է ինձ,
Զինակցում քեզ
և զինաթափում ինձ …
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:18

ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Ես քեզ սպասում եմ քո իսկ սենյակում.

Սպասումը գրկում է մարմինս
Անհամբերության դողով:

Ու թէև առանձին եմ այնտեղ,
Բայց մենակ չեմ, ոչ էլ օտար.
Պատճառը միայն այն չէ,
Որ այստեղ ամեն ինչ հիշեցնում է քեզ,
Այլ այն, որ ես բազմիցս հյուրընկալվել եմ այստեղ,
Քո երևակայության գրկում…
Քո երազը ավելի իրական է,
Քան բարդույթներով ծանրաբեռնված քո ներկայությունը…
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:19

ՓՇՐՎԱԾ ԵՐԱԶ

Գարնանային անձրև է վարար ու արբշիռ.
Բառերս ալեկոծ են և քաոսային.
Ռիթմը կյանքի` անորոշ ու տխուր, չգիտեմ ու՞ր է վազում այդպես խելառ.
Միթե՞ այս է կյանքը.
Փորձում եմ կոտրված սերերս սոսնձել իրար և բոլորից մի նոր նվագ ստեղծել:
Ի զուր…
Նույնիսկ չեմ ուզում երգել.
Ծաղիկը թերթահան է լինում անձրևի կաթիլներից
և թխպոտ երկինքը սպառնում է արմատախիլ անել այն.
Կեղտոտվել է իմ աուրան.
Անցյալի վերհիշումն իսկ չի կարեկցում ինձ.
Որովհետև երազս փշրվել է…
2005

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:19

ԱՆՁՐԵՎ

Անձրև է...

Անձրև տեղա՛.
Նախ՝ մեղմ ու բարի.
Սիրալիր ու նուրբ շոյելով տապից հոգնած նյարդերս:

Անձրև տեղա՛.
Հետզհետե սաստկանալով և սաստելով
Հղփացած կնոջ ցանկություններս:

և վերջապես,
Անձրև տեղա՛,
Վարարի՛ ու գժվի՛,
Լվա՛ ու մաքրի՛ ինձ կեղտից,
Հեղափոխի՛ հոգնած սպասումներս:

Թացացել եմ, մրսում եմ ու դողում,
Բայց, հոգ չէ, տեղա՛ անձրև.
Թող կաթիլներդ գրկեն մարմինս ամուր ձեռքերով,
և սառսրուն կաթիլներդ սահեն ծալքերի խորքը...

Վարարի՛ անձրև,
Որպեսզի ովկիանոսի մակընթացությունը
Հարբեցնի ինձ,
և տարփագին կաթիլներդ խենթացնեն բջիջներիս եռքը...

Անձրև, պապակել եմ քեզ,
(Թեկուզ դու հորդում ես հիմա,և լվանում ու հովացնում ես ինձ):
Անձրև այնպես տեղա՛,
Որ շորերս նույնիսկ արբեն քեզանով.
Թևերս պարզած` հանձնվել եմ քեզ.
Սիրահար կաթիլներդ շորերիս մետաքսի միջից
Կանձրևեն քո նվագած ռիթմով:

Անձրև, գրկի՛ր ինձ.
‹‹Սպասման հիվա՛նդն եմ...››
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:20

ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Ի վերջո, ինչու՞ չես բարձրաձայնում
Կամ շշուկով ընդունում,
Որ սիրում ես ինձ:

Մինչդեռ ես խելառ որոնում եմ քեզ.
Փնտռում ամենուր և ամենժամ.

Փողոցների խաչմերուկում թափառելով`
Փորձում գտնել հայացքդ անհանգիստ.

Գրախանութում աննպատակ հապաղելով`
Հայցել անակնկալ քեզ տեսնելու նորից.

Սեղմիր ձեռքս, ես մանուկ եմ դարձել.
Մնացել անօգնական, անճարակ սիրահարի նման.
Ձեռքերս փնտռում են քո ձեռքերը`
Հոգնած մարդու և միայնակ սիրահարի ցուրտ մատները.

Զգա ջերմությունը մատներիս և բռնկումը սրտիս…
Բայց դու լռում ես նորից ու շրջվում շփոթված.
Հեռանում մեծաքայլ.

Չեմ հարցնում ինչու,
Ոչ էլ խնդրում, որպեսզի մնաս.
Սակայն զգացի՞ր, թէ ինչպես,
Հոգիս դարձավ մի կծիկ,
Ու ճամպրուկիդ մեջ գլորելով Քեզ հետ փախավ իմ տնից…:
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:20

ՄԱՏՆԱՀԵՏՔԵՐ

Երբ բաժանվեցինք իրարից
Մատնահետքերդ այրում էին դաստակներս:

Ես ոչի՛նչ, ոչի՛նչ ունէի քեզանից.
Մաշկս երգում էր մատներիդ ռիթմով.
Սիրտս լարն էր ջութակի:

Ես համբուրեցի դաստակներս,
Շշնչալով անունդ.
Ես ոչի՛նչ, ոչի՛նչ ունէի քեզանից:

Դու արդեն իմ էության մի մասն էիր դարձել,
Շնչեցի քո համեցող բույրը,
Զգալով ջերմությունը թաքուն սիրո:

Ես ոչի՛նչ, ոչի՛նչ ունէի քեզանից:
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:21

ՄԻ ՀՐԱԺԱՐՎԻՐ
‹‹…Դարձիր ինձ մոտ, վերադարձիր դու նորից…››
Վահան Տերյան

Դու հեռանում ես քաղաքից
Փորձելով փախչել ինձանից…
Բայց ի զուր.
Հասկանու՞մ ես,
Որ այլևս չի ստացվում.
Որովհետև արդեն ես քո մեջ եմ.
Չես էլ կարող դու քեզանից փախչել,
Ուրեմն, ճարահատյալ, մերժում ես ինձ:
Բայց խնդրում եմ քեզանից,
Գոնե մի հրաժարվիր ինձանից,
Ոչ էլ փորձիր հեռացնել իմ վտանգը` քեզանից,
Որովհետև գիտես, ուշ թէ շուտ,
Ճակատագրերը ողջագուրելու են իրար:
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:22

ԻՄ...

Ամեն գիշեր,
Երբ փակում եմ աչքերս և փորձում քնել,
Դու, որ դարանակալ թաքնվել ես կոպերիս տակ
և սպասում իմ հանգստի րոպեներին,
Դուրս ես սողոսկում,
Հայտնվում` իմ էկրանին
Տեղավորվում կողքիս
Հագնում մարմին և բջիջ,
Դառնում ինձնից ծնված քո անձը
Ու ամբողջ գիշեր սիրահետում ես ինձ ու ... տառապեցնում:
Իմ երազ, իմ երազային, իմ...

Հետո լուսաբացին,
Դառնում ճաճանչ ու տաքություն
և ծվարում արևի շողերի մեջ,
Որպեսզի կարողանաս շոյել մարմինս,
Անմնացորդ ու անկաշկանդ:
Իմ արեգ, իմ արեգակնածին, իմ...

և ընթացքում,
Մերթ ընդ մերթ,
Ժպտում ես երկնքին,
Որպեսզի աստղեր ծնես քո հայացքով,
Քո կամեցած, քո սիրահար գույներով:
Իմ աստղային, իմ աստղափայլ, իմ...:
2007