ՍՈՆԻԱ

**Harutin** » 05 янв 2011, 19:59

ՍՈՆԻԱ

(52.09 кб) Просмотров: 858

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:00

ԱՇՆԱՆ ԿՈՐՍՎՈՂ ՄԵՂԵԴԻ
‹‹Հոգուս մեջ զգում եմ այդ արևոտ և տաք աշունը››

Աշնան մեղեդի,
Որ նվագում ես ձորի եզրին
Տերևաթափ ծառերի մերկ ճյուղերի արանքով,
Մինչ հազարերանգ տերևներ ջրի մեջ կթիավարեն վերջին պարն իրենց`
Ոլորապտույտ ու գահավիժող...

Աշնան մեղեդի,
Կրակի ճարճատյունի խազերով,
Երբ բոսոր շարժումները կլափեն գունաթափած կյանքերը...

Կրկնվող երազ աշնանային`
Տարփանքի ուշացած մեղեդի.
Կոնյակի բույրի ընդմեջեն հառնող
Սիրատոչոր համբույրը,
Պատրանքի վարագույրը կճեղքե կուսության հանգույն
և անրջային Պեգասը կվրնջե
Տարփակեզ Աստղիկի հրայրքով:

Հեգ պոռնիկ փոքրիկ քաղաքի
(Ուր արգելված է հաճոյանալ),
Հեշտանքդ կիսատ մնաց Մարդկանց չար հայացքի ներքո:

Տխուր ու հոգնած աշնան մեղեդի,
Նոթերդ կորցրել են երանգներն իրենց.
Ձյունի շնչառությունը գալիս է սրընթաց
Հանգցնելու կրակը ջերմացնող:
1998

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:04

ՋՈՒԹԱԿԻ ԼԱՐԸ
‹‹Դու չե՞ս կամենում, որ ամբողջ գիշեր Քնարը հնչի...››

Պարույր Սևակ
Ջութակի լարն արձագանգեց իմ հոգում պատարագի հանգույն,
և տարածվեց ու անէացավ մարմնիս ծալքերի մէջ.
Նվագը շարունակում է դանդաղ սահել ողնաշարիցս ներքև,
Հատիկ–հատիկ շոշափելով ողերս,
Եվ ծորել` հեշտագին շիթերով
Գարնանային արևի ջերմությամբ...

Ջութակի լարն այժմ համակ սեր է թեժացած,
Զգու’յշ, չվառվեն մատներդ...
Գիշերվա աստեղնային լռության մէջ
Լսի’ր խարույկի խազերը
Հորինելու քո նոր երգը:

Ջութակի լարը աստղերի գրկախառնությունն է,
Գիտե՞ս բախումից ի՜նչ նոր աստղեր են ծնվում
և լուսավորում զոդումը նրանց...

Ուզում եմ համբույրներով
Զմռսել մարմինդ,
Բացվի’ր, Ջութակ:

Կայծերը աղոթքի մրմունջներ են
և երկրպագություն` Արեգակին.
Իսկ Արեգակը սեր է բաշխվող
և ողջակիզումը` ամբողջ բնության:

Հրդեհի՜ր ինձ, Արեգակ, ջութակի նոթաներով,
և եղիցի կամք Քո, Ամէն:
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:05

ԻՆՔԱՄԵՐԺՈՒՄ

Դու կոտրեցիր լարը
Քո իսկ սեփական ջութակի,
և լարն արձագանքեց լալահառաչ.

Գիշերվա գաղտնապահությունը
Կլանեց ողբը քո ինքնամերժման,
և փորձեց ժպիտ ձևացնել.

Ու՞մ և ինչու՞ ցավացրիր քո այդ պոռթկումով…:
2008

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:06

ԹԱՓԵԼ ԵՄ

Դու մերժեցիր ինձ,
և առանց երկար – բարակ մտածելու,
Թողեցիր ինձ մութին,
Ու կորսվեցիր գիշերվա լռության մեջ...:

Երբ հասկացար,
Որ կարող եմ փշրել ամեն ինչ,
Հապշտապ հետ վերադարձար,
Ու տեսար, որ ես թափել եմ ամեն ինչ...

Ե՛ւ իմ սերը,
Ե՛ւ քո զգացմունքները,
Ե՛ւ մեր հիշողությունները Գցել եմ աղբաման...:
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:06

ՄԵՐԺՈՒՄ
‹‹Հետո գացի հեռուն լացի...››
Մ. Զարիֆյան

Մտածե՞լ ես երբեք,
Որ քեզ նման ես էլ տառապում եմ միայնակ,
Որ, քեզ նման, ես էլ տենչում եմ քեզ` սիրահարված:

Խենթացե՞լ ես երբեք,
Վառվող և հալչող պատանեկան սիրուցս,
և ափսոսացող հառաչով քեզ մեղադրել մերժման համար:

Զգացե՞լ ես երբեք,
Որ կարոտներս հիվանդանում եմ քո անտարբերությունից,
և մահը դանդաղ թակում է իմ սրտի դուռը:

Սառչե՞լ ես երբեք,
Անկրակ աչքերով սիրուհու հայացքիցս,
և կոտրվող լարի տխուր խզզոցից:

Արտասվե՞լ ես երբեք,
Երբ նորից միայնակ նստել ես քո սենյակում,
Երբ իմ վերադարձը անհուսալի է,
Երբ կրակարանիդ մեջ այրվում է Իմ հուշերիս վերջին հյուլեն...:
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:07

ԿՈՏՐՎԱԾ ՁԱՅՆԱՊՆԱԿ

Երգս քեզ հասավ, բայց դու չուզեցիր լսել.
Որովհետև
Ականջներդ ամուր փակել էիր,
Չլինի հանկարծ սերս ներս սողոսկեր միայնակ մարդու տխուր ամրոցը:

Դու վախեցար ջրի անակնկալ սառնությունից
և ձեռքդ հետ քաշեցիր.
Նույնիսկ չփորձեցիր համտեսել,
Թէև պապակել էիր անապատում:

Դու դողացիր ահագնացող ալիքներին ի տես,
Թէև երազել էիր լողալ նրանց մեջ,
և մանկունակ խաղով` հանձնվել տարուբերման:

և փախչեցիր, որպեսզի ովկիանի լազուրի մեջ,
Չկլանվես սիրո հորձանուտում,
Թէև կապույտը իր բազմաշերտ երանգներով,
Տարերքն է քո կյանքի:

Երգս քեզ չհասավ,
Որովհետև Ձայնասկավառակը արդեն կոտրվել էր...:
2007

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:07

ԱՄԱՅՈՒԹՅՈՒՆ

Երբ ուզում եմ պատկերացնել քեզ, Անի,
Փակում եմ կոպերս,
և ահա,
Ամայի և չոր տարածությունները
Հագնում են գույնզգույն բնություն,
Կառուցվում` փարթամ տներ,
Լայն փողոցներ և ժխոր,
Խայտաբղետ մարդիկ,
Ցոփ և անհոգ կիրակի…

Կուզեի, որ լինէիր ինձ հետ
Հեռո՜ւ, հեռավոր այս փոքրիկ հողում,
Ուր արևելքի միջակությունները
Չգիտես ինչու՞,
Պղծեր են հինավուրց քաղաքը:

Դու մերժեցիր ինձ,
և քաղաքն ամբողջ
Այժմ անհրապույր է թվում.

և այն քաղաքում,
Ամայությունը այնքա՜ն հարիր էր հոգուս,
Որ ես նույնիսկ … սիրեցի այն:
2008

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:08

ԳԻՆԵՁՕՆ

Թվում է, պահը կանգ է առել նորից.
Խաղաղվել է հոգիս անօրինակ գինեձօնից.
Ձայնիդ թավշությունը կաթկթում է ողնաշարիցս ներքև,
և բանաստեղծություններ`
Թովիչ քնքշությամբ,
Իջնում են հոգուս խորքում, սեր փնտռելու…

(Արդյո՞ք ճիշտ էին իմ լսածները)
Այն բառերը` կարոտի հազարերանգ նրբություններով.
Սիրո բառերը` շոյող մատներով.
Բառեր հապաղած` խոստովանանքի հանգույն,
Որոնք անձրևեցին իմ արցունքների հետ...

Քերթվածների քնարական ռիթմով
Տարօրինակ սիրախաղն այս`
Դավաճանությունն էր իմ հոգու:

Անտարբերությունից ծնված
Ու արհամարված նվիրվածության,
Վիրավորված անձնասիրության
Վրեժի սիրախաղ, և ուր մեղքի գիտակցությունը զիջում էր անկասկած:
2004

**Harutin** » 05 янв 2011, 20:08

ՆԱԽԿԻՆԻ ՆՄԱՆ

Չէի հավատում, որ կգաս ի վերջո.
Չէի սպասում, որ կարոտահար կվերադառնաս, ուղղելու քո սխալը:
Բայց դու եկար, ստանալով երանգ և զգացողություն :
Սու՛տ է, սիրելիս, չհավատաս, եթէ ասեմ քեզ,
Որ նախկինը չեմ ես.
Որ պարզապես սիրում եմ քեզ, նոր և յուրովի.
Որ ընդունում եմ քեզ ‹‹եղբայրաբար››
Որ …

Ասե՞մ քեզ, կրկնե՞մ, թե գոռամ,
Որ սիրում եմ քեզ նախկինի նման,
Մի բան էլ ավելի…

Ես չգիտեմ, թէ ում եմ խաբում,
Կամ ջանում խաբել, գուցե խաբնվել, անգիտանալով մերժումը:
Ես մոտենում եմ քեզ օձի լռությամբ, կատվի զգուշությամբ և վագրի մոլուցքով.
Կդիմանա՞ս ինձ, թե կփախչես նորից …
2005