ՕՐՈՐՈՑԱՅԻՆ


Լույսը հոգնեց,
Լույսը դանդաղ բարձրացավ երկինք,
Շուտով երկինքը կծաղկի աստղերով հակինթ:
Բարի գիշեր՝ ծլվլացին հավքերը անքեն,
Դու էլ քնիր,
Փոքրիկ իմ լավ,
Գիշեր է արդեն...

Հողմն է քնել,
Հովն է քնել լանջերին սարի,
Քո շատ սիրած հեքիաթներով, երգերով բարի:
Քեզ է ժպտում երկինքն ի վար քո աստղը արթուն,
Դու էլ քնիր,
Փոքրիկ իմ լավ,
Գիշեր է արդեն...

Նոր արթնացող թիթեռնիկի
Ճախրի պես թեթև
Երազն է քո պահվել փափուկ ամպերի ետև,
Բարի գիշեր քո երազին, ճախրանք անարգել,
Դու էլ քնիր,
Փոքրիկ իմ լավ,
Գիշեր է արդեն...

ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՐԵԽԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ

ԱԾԱՆ ՀԱՎԻԿ

Ածան հավիկ, ածան հավիկ
Աստված պահի ճուտիկներիդ,
Մի այնպիսի ձու ածա, որ
Հերիքի մեզ ամբողջ մի օր.

Հուսիկն ուտի՝ չվերջանա,
Լուսիկն ուտի՝ չվերջանա,
Արան ուտի, Շարան ուտի,
Մարան ուտի՝ չվերջանա:

Ածան հավիկ, ածան հավիկ
Աստված պահի ճուտիկներիդ
Մի այնպիսի ձու ածա, որ
Հերիքի մեզ ամբողջ մի օր.

Հուսիկն ուտի՝ չվերջանա,
Լուսիկն ուտի՝ չվերջանա,
Արան ուտի, Շարան ուտի,
Մարան ուտի՝ չվերջանա,
Սաթիկն ուտի, Համիկն ուտի,
Հայրիկն ուտի, մայրիկն ուտի,
Պապիկն ուտի, տատիկն ուտի,
Ուտեմ ես էլ, ես էլ, ես էլ,
Ախ, ուտեմ ես էլ, դե ես էլ, ես էլ...

Ածան հավիկ, ածան հավիկ,
Աստված պահի ճուտիկներիդ
Մի այնպիսի ձու ածա, որ
Հերիքի մեզ ամբողջ մի օր.
Մայրիկն ուտի՝ չվերջանա,
Հայրիկն ուտի՝ չվերջանա,
Պապիկն ուտի՝ չվերջանա,
Տատիկն ուտի՝ չվերջանա...

Ածան հավիկ, ածան հավիկ,
Աստված պահի ճուտիկներիդ,
Մի այնպիսի ձու ածա, որ
Հերիքի մեզ ամբողջ մի օր...
Ու թե հանկարծ մեր տուն հյուր գա
Նա էլ ուտի՝ չվերջանա:

Ճերմակ հեքիաթ

Ճերմակ կատուն
Գնաց ասաց ճերմակ սագին,
Ճերմակ սագը
Գնաց ասաց ճերմակ այծին,
Ճերմակ այծը
Գնաց ասաց ճերմակ շանը,
Ճերմակ շունը
Գնաց ասաց ճերմակ ձիուն
- Մի լավ տղա
Նստել տանը լաց է լինում.
"Ձյուն եմ ուզում,-
Ասում է նա,-
Ձյուն եմ ուզում..."
- Ձյուն կլինի,-
Խոստացավ ձին,-
Ձյուն կլինի:
Թող նա գնա,
Պարկի անհոգ,
Մու՜շ-մու՜շ քնի...
Եվ այդ գիշեր
Ձին խրխնջաց երկինքն ի վեր:
Եվ այդ գիշեր
Շունը հաչեց երկինքն ի վեր:
Այծը ելավ
ՈՒ մկկաց երկինքն ի վեր:
Սագը ելավ
ՈՒ ֆսֆսաց երկինքն ի վեր:
Ելավ կատուն
ՈՒ մլավեց երկինքն ի վեր...
Եվ ձյուն իջավ
Օրո՜ր-շորո՜ր,
Փաթի՜լ-փաթի՜լ,
ճերմա՜կ-ճերմա՜կ,
Փրփուրի պես ճերմակ կաթի...

Փնթփնթանը

Անտառի մեգ՝
Իր հին տանը,
Ապրում էր Ծեր
Փնթփնթանը:
Փնթփնթում էր
ՔՈՒՆ ՄՏՆԵԼԻՍ,
ԱՐԹՆԱՆԱԼԻՍ՝
ՓՆԹՓՆԹՈՒՄ ԷՐ:
Տանձ էր ընկնում՝
Փնթփնթում էր
Ջուր խմելիս՝
Ձորն իջնելիս,
Փնթփնթում էր...
Չեր հասկանում
Խեղճ անտառը,
Ի՞նչն է սխալ,
ԿԱմ ի՞նչը՝ ճիշտ...
ՈՒ թվում էր,
Թե արջը ծեր
Դժգոհում է
Ամեն ինչից:


Երկու փիսիկ փափկապոչ

Երկու փիսիկ փափկապոչ
ճամփին տեսան մի բլոճ:
Բլոճ էր, մե՜ծ ու փայլուն,
ճռճռալով էր քայլում:
Երկու փիսիկ փափկապոչ
Ասին. "Բարև, այ բլոճ:
ՈՒ՞ր ես գնում քեզ ու քեզ,
Արի ընկեր դարձիր մեզ":
Բլոճն ասաց՝ չեմ ուզոզզու՜մ...
Սրանք էլ թե՝ պի՛տի գաս:
Բլոճն ասաց՝ չեմ ուզզզու՜մ...
Սրանք էլ թե՝ պի՛տի գաս:
Մենք՝ երկուսո՜վ, դու՝ մենա՜կ,
Չենթարկվե՞ս, դա էր պակաս...
Բլոճն այստեղ ճռռաց, ճոճվեց,
Ձայնը կարծես կնճռոտվեց.
- Զզզու՜ր եք դուք ձեր ուզզզա՜ծն ուզզզու՜մ...
Այ կխայթեմ ես ձեր լեզզզուն...
Փիսիկները սարսափից
Թռան բարձրիկ քարափից,
ճանկռոտեցին դունչ ու պոչիկ
Էլ բլոճին չեկան մոտիկ: