• Բանաստեղծություններ
  • Երբ կքայլես այս աշխարհով
  • Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր
  • ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԱՍԵԼԻՍ
  • Ի՞ՆՉ ԱՐԱԾ, ՄԱՐԴ ԵՄ
  • Կարոտ
  • ԵՍ ՔԵԶ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ , ԲԱՅՑ ՔԱՆԻ ԱՆԳԱՄ ԿԱՐՈՂ ԵՄ ԱՍԵԼ
  • Կեղծ սեր
  • Հեռացար...
  • Վերջին անգամ
  • Կեղծ էր քո սերը,նոր եմ ընդունում
  • Սիրտս
  • Մայրս
  • ԳՈՒՑԵ
  • ԻՄ ՄԱՅՐԻԿԸ
  • ԱՆՁՐԵՎ
  • ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ
  • Եթե
  • ՁՅՈՒՆԸ ԻՄ ԵՐԳՆ Է ԵՐԳՈՒՄ
  • ՄԻԱՅՆ ԴՈՒ ՉՏԽՐԵՍ
  • Քեզանից հեռու
  • Գիշերի լռությունը բաժակիս մեջ է
  • Մոմն արտասվում էր
  • Ես այս գիշեր
  • Սև գիշե՜ր, և հուշե՜ր
  • Անվերջ գիշերի մռայլ վիհերում
  • Գիշեր է և լռություն
  • ՎԱՌԵՑԵՔ ԼՈԻՅՍԵՐԸ
  • Դու դեռ չես մեռել իմ հիվանդ սրտում
  • Մորս սրտի հետ աշխարհն եմ չափել
  • ՀՐԱԶԴԱՆ
  • ԳԼԽԱՊՏՈՒՅՏ
  • Սիրտն իմ այսօր կարծես տխուր է
  • Քո աչքերի դեմ իմ աչքերը՝ կույր
  • Եվ ինձ լսելով
  • Թե կուզես` լռի'ր
  • ԾԵՐԱՆՈՒՄ ԵՆՔ
  • Ամենից առաջ մարդ եմ աշխարհում
  • Իմ այս անբաժան գինու բաժակով
  • Գիշեր էր... աշուն...
  • ԱՆՑՆՈՒՄ ԵՆ ԺԱՄԵՐ, ՕՐԵՐ, ԱՄԻՍՆԵՐ
  • Չենք մոռանում Եղեռնը մեծ
  • Ասում են...

***
Երբ կքայլես այս աշխարհով
Ու կնաես քո հետքերին,
Չմոռանաս, որ դրանով
Պարտավոր ես ծնողներիդ...

Չմոռանաս, որ նրանք են
Քեզ այս կյանքը նվիրել,
Չմոռանաս, որ նրանք են
Օրորոցում քեզ օրորել...

Քո առաջին քայլից սկսած
Ձեռքդ բռնաց կողքիդ քայլել,
Քո առաջին բառից սկսած
Քո բառերին իմաստ գտել...

Երբ կսիրես, չմոռանաս,
Որ մոր սիրուց ջինջ սեր չկա,
Երբ կխոսես, չմոռանաս,
Որ հոր խոսքից ճիշտ խոսք չկա...

Ու թե քայլերդ քեզ կտանեն
Այս աշխարհի բարձունքներին,
Չմոռանաս, ծունկդ ծալես
Ու խոնարհվես ծնողներիդ

Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր,
Գիշերի պես խորհրդավոր.
Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ,
Որպես թովիչ իրիկնամուտ:
Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում,
Որպես գարնան մթնշաղում:
Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ,
Արբեցումի ոսկե մշուշ:
Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի շող,
Քո աչքերը հոգի տանջող:
Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերըդ մութ,
Որպես գարնան իրիկնամուտ:

ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԱՍԵԼԻՍ

Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են,
Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են,
Չգիտեմ` ինչու՞ է այսպես:

Հայաստան ասելիս շրթունքս ճաքում է,
Հայաստան ասելիս հասակս ծաղկում է,
Չգիտեմ` ինչու՞ է այսպես:

Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են,
Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են,
Չգիտեմ` ինչու՞ է այդպես:

Հայաստան ասելիս աշխարհն իմ տունն է,
Հայաստան ասելիս էլ մահն ու՞մ շունն է.
Կլինե'մ, կմնա'մ այսպես:

Ի՞ՆՉ ԱՐԱԾ, ՄԱՐԴ ԵՄ

Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է,
Հասկացեք էլի, ես մի քիչ բարդ եմ.
Քարի պես պինդ եմ, հողի պես փխրուն.
Ինչքան չլինի՝ դեռ մի քիչ մարդ եմ:
Ես իմ իշխանն եմ, իմ գլխի տերը,
Եվ ինձ թվում է մեծ ու անպարտ եմ,
Բայց ինչ-որ չափով և ինչ-որ մի տեղ
Դեռ թիապարտ եմ:
Մերթ ոտից-գլուխ զարդեր եմ հագնում,
Մերթ այնպես անշուք, պարզ ու անզարդ եմ,
Մերթ քար ու քարափ, մերթ վայրի խոպան,
Մերթ կանաչ անտառ ու ցանած արտ եմ:
Հավիտենության լծորդն եմ անդուլ,
Բայց և կարճատև մի ակնթարթ եմ,
Փոթորիկներ են եռում հատակիս,
Թեև երսից այսպես հանդարտ եմ:
Կյանքս ավարտելու վրա եմ արդեն,
Բայց ինքս, ավա՜ղ դեռ անավարտ եմ...
Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է
Հասկացեք էլի, ի՞նչ արած ,մարդ եմ:
(Հ.Գ. Սահյանական )

Կարոտ

Կարոտել եմ քեզ, իմ հայրենիք,
Վերքոտ սրտիդ անուշ երգերին,
Կարոտել եմ խաչքարների,
Ու վանքերի սուրբ աղոթքին:

Կարոտել եմ ժողովրդիդ,
Որ զոհ դարձավ քո հողերին,
Կարոտել եմ ժպիտներին,
Անհոգ, ուրախ մանուկների:

ԵՍ ՔԵԶ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ , ԲԱՅՑ ՔԱՆԻ ԱՆԳԱՄ ԿԱՐՈՂ ԵՄ ԱՍԵԼ,
ԻՆՉՈՒ ԱՅԴ ՄԱՍԻՆ ՆՈՐԻՑ ՈՒ ՆՈՐԻՑ ԲԱՐՁՐԱՁԱՅՆ ԽՈՍԵԼ:
ԴՈՒ ՍՐՏԻՍ ՄԵՋ ԵՍ, ԲԱՅՑ ԱՐԺԵ ԱՐԴՅՈՔ, ՈՐ ԿՈՒՐԾՔՍ ԾԵԾԵՄ,
ԷԼ ԻՆՉՈՒ ԲԱՑԱԾ ԴՌՆԵՐԸ ԲԱՑԵՄ:
ԱՎԵԼԻՆ ԿՈՒԶԵՍ.
ԵՍ ՔԵԶ ՊԱՇՏՈՒՄ ԵՄ,
ԲԱՅՑ ԵՎ ԱՏՈՒՄ ԵՄ ՆՈՐԻՑ ԲԱՐԲԱՌԵԼ ԱՐԴԵՆ ԱՍՎԱԾԸ,
ԻՄ ԱԿԱՆՋՆԵՐՈՎ , ՀԱԶԱՐ ԱՆԳԱՄ ԱՐԴԵՆ ԼՍԱԾԸ:
ՉԷ ՈՐ ԴՈՒ ՎԱՂՈՒՑ ԻՄ ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ, ԻՄԱՍՏՆ ԵՍ ԴԱՐՁԵԼ,
ԻՄ ԼՈՒՍԱԲԱՑԸ ԱՅԴ ԴՈՒ ԵՍ ԲԱՑԵԼ,
ԻՄ ԱՅԳՈՒ ԲՈԼՈՐ ՎԱՌ ԾԱՂԻԿՆԵՐԸ ԻՐԵՆՑ ԹԵՐԹԵՐԻՆ
ՀԵՏՔԵՐՆ ԵՆ ԿՐՈՒՄ ՀԵՆՑ ՔՈ ՄԱՏՆԵՐԻ,
ԴՈՒ ԻՄ ՀԵՔԻԱԹԸ, ԴՈՒ ԻՄ ԿԱՐՈՏԸ, ԻՄ ԱՌԱՎՈՏԸ...
ԵՍ ՔԵԶ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ.....

Կեղծ սեր

Հուշերիս գրկում մի սեր անմոռաց,

Հուշերիս խորքում մի երազ անհաս,

Հեռացար ինձնից մի ուղղով անհետ,

Թողեցիր սրտիս բազում խոր վերքեր:




Հեռացար... Քեզ չեմ մեղադրում,

Անխոս հեռանաի՛ր,այլ ոչ թե այսպես

Ալեկոծեիր իմ հոգին հանգիստ,

Երազս այդպես երազ ել թողնեիր,,,




Վերջին անգամ եմ քեզ մի բան խդրում,

Հեռացիր հիմա դու իմ հուշերից:

Բավե ,չեմ կարող հասկացիր դու ինձ,

Ցավը խեխտում է էլ չեմ դիմանում:




Կեղծ էր քո սերը,նոր եմ ընդունում,

Իրական սերս կայցելի դեռ ինձ...

Հոգուս խորքերը կլսնի սիրով,

Սրտիս վերքերն էլ կբուժի անհետ:

Սիրտս


Թե աչերս քեզ որոնեն,

Ես կփակեմ մութ կոպերով,

Որ աշխարհում քեզ չտեսնեն:


Թե խենթ լեզու՛ս անունդ տա,

Ես կսեղմեմ ատամներով,

Որ հնչյուն իսկ չշշնջա:


Բայց երբ սիրտս, սիրտս է ուզում

Ձայնել ու քեզ տեսնել իր դեմ

Ինչո՞վ փակեմ սրտիս լեզուն,

Սրտիս աչքը ինչո՞վ փակեմ

Մայրս


Մեր հույսի դուռն է մայրս,
Մեր տան մատուռն է մայրս,
Մեր օրորոցն է մայրս,
Մեր տան ամրոցն է մայրս,
Մեր ճորտն ու ծառան է մայրս,
Մեր տան անշուքն է մայրս,
Մեր տան անտունն է մայրս,
Մեր արծվաբույնն է մայրս,
Մեր տան ծառան է մայրս,
Մեր տան արքան է մայրս,
Մեր տան պուճուրն է մայրս,
Մեր հացն ու ջուրն է մայրս,
Մեր տան անճարն է մայրս,
Մեր դեղն ու ճարն է մայրս,
Մեր տան աղբյուրն է մայրս,
Մեր ծառավ քույրն է մայրս,
Մեր տան անքունն է մայրս,
Մեր անուշ քունն է մայրս,
Մեր տան ճրագն է մայրս,
Ա՜խ, մեր տան Սիսն է մայրս,
Մեր տան Մասիսն է մայրս,
Մայրս, մեր հացն է մայրս,
Մեր տան Աստվածն է մայրս...

Հովհաննես Շիրազ

ԳՈՒՑԵ...

Գուցե ոչ հիմա, գուցե ոչ այսօր
Քեզ ինչ-որ մեկը օգնի հասկանալ,
Որ այն, ինչ այստեղ արժեք է հզոր,
Ոչինչ է կյանքում հավիտենական:

Գուցե երկնային ինչ-որ հրաշքով
Սիրտդ արթնանա լեթարգիկ քնից,
Հոգուդ լուսավոր կետերը վառվեն
Ու ներսդ մաքրեն թանձր խավարից:

Եվ այնժամ գուցե հանկարծ հասկանաս,
Որ փուչ են եղել իղձերդ բոլոր,
Սրտումդ գուցե նոր իղձեր ծնվեն
Ու առաջնորդեն քայլերդ մոլոր:

Միգուցե ոչ այս, այլ հաջորդ կյանքում
Սովորես տեսնել առանց աչքերի,
Զգացմունքներ կարդաս ու մտքեր լսես,
Հպվես, բայց արդեն առանց ձեռքերի:

Գուցե մի բան քեզ հուշի, որ կյանքում
Հարուստ լինում են ոչ միայն փողով,
Որ հոգու լույսը երբեք չի սպառվում
Ու չի պակասում ուրիշին տալով:

Գուցե երբևէ պարզապես հիշես,
Որ ինչ-որ մեկին պարտք ես մնացել,
Գուցե զարմանաս, երբ հանկարծ պարզես,
Որ քեզնից մերժված այդ ինչ-որ մեկը
Պարտքը մոռացել ու ներել է քեզ:

Գուցե խղճի խայթ, ափսոսանք զգաս,
Գուցե գիտակցես, որ ճիշտ չես ապրել,
Եվ այդ ժամանակ միգուցե իրոք
Փորձես զղջումով ինքնամաքրվել:

Երբ արհեստական լույսերից հոգնած`
Խամրած հայացքդ հառես արևին,
Գուցե ջերմանա հոգիդ քարացած՝
Արձագանքելով Լույսի հպումին...

Գուցե ոչ այսօր և ոչ էլ այստեղ,
Գուցե մյուս կյանքում, գուցե հենց այնտեղ...