Մարո Երկնափեշյան

**Կարինե Կարինե** » 21 апр 2018, 13:41

Հողս ձեռքերի
Կոշտացած ափն է,
Երբ ափիս միջին
Սեղմում եմ ամուր,
Գարնան գոլորշին`
Քրտինքի քափն է,
Ճիշտ հորս նման,
Երբ փոր էր անում...

Հողս ծաղիկի
Էն ծանոթ հոտն է,
Կաթի համ ունի
Եվ թոնրահացի,
Հենց թիկն եմ տալիս`
Ես մորս մոտն եմ,
Որ միշտ սաստողն է `
Սիրտ քամող լացիս...

Հորս հոգու պես
Էս թավշե խոտն էլ,
Միշտ շաղը վրան,
Հա կխրատե`
Մորդ ծոցն ընկար,
Դեռ էն գիժ հորթն ես,
Քամին պնչիդ մեջ
Հանդը կչափես...

**Կարինե Կարինե** » 21 апр 2018, 13:42

Աչքեր պետք չեն ցավի համար,
Ցավին միայն հոգի է պետք,
Արյուն է պետք՝ տամար- տամար,
Որ հոսելիս թողնի մի հետք...

Որ համտեսի աղը լացի՝
Տկարի կամ անտուն մարդու,
Ձեր ոտքի տակ ընկած հացին,
Սատանան է «Հայր Մեր» կարդում...

Ձեզ որտեղից ջիգյար ու սիրտ,
Որ իմանաք ցավն ինչ բան է,
Կուշտը հազիվ, մտքերով բիրտ,
Իր փայ կերից գլուխ հանե...

Մանր բրթած ամեն պատառ
Դուք կուլ կտաք, սովածը՝ չէ,
Այնտեղ որտեղ խիղճը հատավ
Արդեն Աստծո ընտրյալը չեք...

Ում եմ ես ձեզ նման տալիս,
Մարդանման, բայց հոգեզուրկ..։.
Կշտանալուց պոկ է գալիս,
Նույնիսկ կպած ամեն տզրուկ...

Ո՞րն է կյանքի իմաստը ձեր,
Ի՞նչն է հիմա հոգս պատճառում,
Դուք գտել եք ուրիշ մի Տեր,
Ուրի՜ շ գնով եք վաճառում..

**Կարինե Կարինե** » 21 апр 2018, 13:43

Եվ եղավ այսպես.
Մի պահ իրական դարձավ ամեն ինչ
ՈՒ շոշափելի...
Ինքս ինձնից դուրս,
Փորձեցի գրկել ու սեղմել կրծքիս
Երջանկությունս,
Պինդ-պինդ պաչելով
Թուշը կսմթել
Ու լսել մանր ծիծաղի միջից,
-Ա'խ, վայրի աղջիկ,
Ո'նց եմ խենթանում քո մաշկի հոտից,
Ու քո աչքերի խորքը նայելուց...
Մի պահ էր թեկուզ,
Բայց կանգնած էի
Երջանկության ու իրականության
Մի սերտ սահմանում,
Իսկ այդ սահմանում սերը,
Սիրելի'ս,
Սահմանում չունի
Ու չի ենթարկվում ոչ մի կանոնի։

Անկանոնաբա'ր,
Տարերայնորե'ն,
Ես հավաքեցի ուժերս վերջին,
Հույզերս վերջին
Ու փախա, փախա,,,
Չիմանալով, թե ի՞նչ պիտի անեմ
Հավերժությունը այս փոքրիկ կյանքում,
Ե'ս` մահկանացուս։
Ներիր,
Ի՞նչ անեմ,
Կարո'ղ եմ սիրել,
Համարձակություն չունեցա սակայն,
Ախր վախեցա
Այդքան շա'տ ու մե'ծ երջանկությունից`
Հար ու ամենա...
Անսովոր էր խիստ,
Այո', չիմացա, ի՞նչ պիտի անեմ,
Եթե ունենամ,
Բաց թողի գնաց,
Որ ապրի երկար ու միշտ
Սպասված։
2014 թ.

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:47

Խառնվել են իրար չարն ու բարին,
Սև ամպեր են իջել Ոսկեպարին.
Տարին մա՞հ է բերել,թե՞ հաղթություն,
Ու՞մ են մատաղ արել Հարսնաքարին:

Կերպարանքը մահի այլազան է .
Վնգստոցն է հեռվում մարում ,,Ալազանի՛՛,
Բայց թշնամին արնոտ մի գազան է ,
Ունկը սովոր շարիաթ ու ազանի:

Իսկ զինվորը զինյալ նվիրյալ չէ,
Շինարար է , կամ էլ մշակ հողի,
Որ ընկած է հանդում երեք օր ու գիշեր՝
Արդարության սուրը սեպած կողին:

Եվ մետաքսի ճամփան՝բարակ կյանքի թել,
Թե պրկվել է ՝ մեկ է , չի կտրվի,
Ոսկեպարում զոհված թռչնի թևն էլ
Պետք է հաղթանակի հուշաքարին դրվի:

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:50

Չարենցն ասավ ` գրիչս առ,
մի բանք գրիր թազա հանգով...
-----------------'---------
Ցավից ծնված տաղերիս մեջ
Սիրեկանից դաղ չմնաց,
Ափս վառող տաք հացիս մեջ
Մի արցունքի աղ չմնաց...

Էլ երեկվա թռի- վռի
Պարերիս մեջ շախ չմնաց,
Խոքիս կարգին ուշք չդրին,
Ցավամրմուռ ախ չմնաց..․

Վառ չթողին ոչ մի ճրագ,
Մթով անցա իզն անծանոթ,
Առ ու ծախում թանկ ու կրակ,
Ես մնացի դատարկ անոթ․․․

Էն պեսպեսիկ խոսքերի մեջ,
Գեթ մի հատիկ ջան չմնաց,
Տեղ չհասած , ասացի վերջ,
Ուժս հատավ ,ջանք չմնաց․․․

Հիմա ասեք, ես ի՞նչ անեմ,
Մեջս իսկի՛ վախ չմնաց․
Ձախորդ օրերն ուսած տանեմ,
Էս աշխարհին բա՜ ն չմնա..․

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:51

Մարո Գարեգինի Երկնափեշյան
23 augustus om 23:32 ·
***
Երազներում
Մնաց մի գետ,
Մի կռատուն,
Մի լիճ, մի սար,–
Գնացինք ու
Չդարձանք ետ
Ընթացքի մեջ
Մեր՝ ողբահար…

Ժամանակի
Նետը՝ արնոտ,
Թևը խոցեց
Արծվահավքի,
Ու նրան ենք
Փնտրում՝ կարոտ,
Կամ նրանից՝
Մեն մի հավկիթ…

Նա խոստացավ
Մեզ հեքիաթում՝
Ոսկե քաղաք
Տաներ պիտի,
Ասաց՝ սեր է
Ծառից կաթում,
Ճամփան մենակ
Ինքը գիտի…

Բայց, չէ, հաստատ
Նա էլ ընկավ,
Ժահր ու թարախ
Թևը թափեց,
Այդ ազգովի
Մե՛նք ուշացանք,
Կամ ՝ բթացման
Փառը պատեց…

Տեղ չհասանք…
Հեքիաթ չէր՝ ինչ,
Այնտեղ կար մի
Սար սրբացած,
Արտասուքի
Աղի մի լիճ
Եվ ազգ ու ցեղ
Մի՝ քարացած…

Հորինեցի՞նք,
Թե՞ իրոք կար,
Բայց տեսնում ենք
Երազներում.
Մի քարտեզ,
Մի լուսանկար՝
Պատից կախված,
Մեզ չեն ներում…
2016

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:52

Հայրենիք իմ, հող իմ,
Որբ ու տառապած իմ,
Հայր ու մայր ունենայիր,
Ախ, երանի չէ՞ր,
Մախաղիդ մեջ դներ մայրդ
Լավաշ, պանիր,
Հայրդ աղեղն իր տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

Ու գար, թեկուզ ցեղով,
Թուրքը՝ նախկին սելջուկ,
Զորանայիր այնքան՝
Ինչքան կողդ խոցեր.
Մայրդ վերադարձիդ
Սարքեր տոն ու խնջույք,
Հայրդ նիզակն իր տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

Հետո աշխարհը գար,
Փորձեր բերել ծնկի,
Երակներդ բացեր՝
Արյան գետեր որպես,
Մայրդ՝ աստվածամայր,
Մի պահ սեղմեր գրկին,
Հայրդ մոսինն իր տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

Արնոտ շորդ լվար
Մայրդ լաց ու պաչով,
Հայրդ ասեր՝ տղաս,
Ծեր եմ, պիտի ներես.
Օրհնանք աներ մայրդ
Թալիսման ու խաչով,
Հայրդ դրոշը տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

2016

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:52

Այս գիշեր ,ամեն միտք,
Թվում է իմաստուն,
Այս գիշեր իրերն էլ ,
Մեզ նման սիրտ ունեն,
Այս գիշեր ուզում ես ,
Հույզերիդ իմաց տուր,
Այս գիշեր, քեզ պե՞տք է,
Թե ինչպես կնդունեն։

Այս գիշեր կկանչեն
Ամպրոպն ու ամպերը,
Տանս մեջ տոն կտան,
Տեղ կտան երկուսիս,
Այս գիշերն ի՜նչ հեշտ է
Ու մերն է մեծ դերը,
Այս գիշեր ․․․
Պիջակդ գցում ես երբ ուսիս։

Այս գիշեր անձրև է,
Չեմ թողնի , որ գնաս,
Կմրսես առանց ինձ ,
Հուր- կրակ չի լինի,
Այս գիշեր, կարթնացնեմ
Հավքերին էն քնած,
Այս գիշեր թող երգեն
Սիրո հի՜ն մեղեդին։

Քո մեղքն էլ ,այս գիշեր,
Կվերցնեմ ինձ վրա,
Քո ցավն էլ, քրոջ պես,
Հավասար կկիսեմ,
Եվ այսպես ,եթե լուրջ․․․
Հմայքով աղջկա,
Քո հոգին մեղրաշուրթ
Համբույրով կկիզեմ։

Կբացեմ ի՛մ սրտի
Յոթկողպեք դռները,
Ես այնտեղ, քեզ համար,
Մի հարմար տեղ կանեմ,
Այս քիշեր անմիտ է ,
Անիմաստ՝ մեռնելը,
Այս գիշեր չեմ քնի
Ու քեզ հետ սեր կանեմ։

Այս գիշեր, թե ուզեմ ,
Քեզ դրախտ կտանեմ,
Դրախտից կհանեմ,
Իմ խանդով ՝կանացի,
Այս գիշեր ,քեզ անձամբ,
Բարձրունքներ կհանեմ,
Անդունդի պռունկին,
Կ անչելով քեզ հացի։

Եկ ,նստիր, քիչումիչ
Քո մասին հարցնեմ,
Իմ մասին թե պատմեմ,
Ինչ կուզես հարցրու,
Այս գիշեր, ինչ գույն էլ
Բ առերիդ հագցնես,
Այս գիշեր․․․էլ ոչինչ ,
Ինձնից մի թաքցրու։

Այս գիշերն երազ է,
Երազս՝ թռչող ձի՛,
Փորձեցի , որ սանձեմ,
Ետևից չհասա,
Այս մասին ,ես ճիշտը
Քեզ կասեմ առանձին,
Այս մասին, խնդրում եմ,
Ո չ մեկին մի ասա։
1992

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:53

***
Աշխարհի
Հեռավոր մի ծայրում,
Ուր երբեք
Չես եղել դու անգամ,
Իմ երգերն եմ
Անհասցե ծրարում,
Իմ վերքերն եմ
Քեզ հղում ակամա:
Ու գրում եմ
Սրտիս խոսքն անթաքույց,
Քեզ կրում եմ
Որպես մի հանգամամք,
Մեզ կապում է,
Արդեն ,մի հանգույց,
Մի հակում՝
Անծանոթ հարգանաց:
Թե լքում եմ
Դիրքերն իմ անառիկ,
Կես-բերան,
Քո խոսքից անազատ,
Իմ սիրո
Գգվանքով ապառիկ,
Քո սիրո
Դրվագով անավարտ:
Դա երբեմն
Ինձ տանում է անկում,
Դու դառնում ես
Թախիծն իմ հարակա,
Քո երգից
Ներշնչված իմ հանգում,
Այս սիրուն եմ տրվում
Հ ե ռ ա կ ա:

1997թ
Հետընթաց թռիչք

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:54

***
Ճակատս գիր է փնտրում աներկբա,
Իմիս սևը շատ ու ճերմակը ՝քիչ,
Ի ձեռամբ գրված գիրս արդ , վկա,
Եվ վկա Տիրոջ Աջը արարիչ․․․

Գրված է կանխավ․սեփական ՝ ոչինչ,
Աշխարհին կյանքդ ու մահդ՝ ընծա,
Իսկ հոգիդ պետք չէ, ոչ ՝ պղտոր, ոչ՝ ջինջ,
Կուզես լաց եղիր, կուզես թե՝ ցնծա․․․

Երեսիդ խալը պաչն է Սատանի,
Հացի պես հիշես մարդեղեն աստծուն,
Քո ու քո միջև պայքարով տևես,
Պսակդ լինի փշերի ածուն․․․

Ճակատագիրս փնտրում է ճակատ,
Ճակատս կուզե իր գիրը փոխել,
Սատանի՞ դրդմամբ դարձել են ներհակ,
Որ գլխիս էլի ամպեր են կախվել․․․

Գիրս փնտրում է հնազանդ ճակատ,
Կամ գոնե հարգանք ՝ վաստակած ջանքին,
Ճակատս հոգնել , կնճիռներից զատ
Ուզում է զգալ համբույրը բախտի․․․

Թող դափնի լինի ճակատիս դրված,
Առատ օժիտը թող հոգսս զեղչի,
Մինչդեռ անհատնում տքնանք է գրված,
Քրտինքս հոսում , իսկ կյանքս զեխ չի․․․

Ոչ հանուն Աջի , ոչ ի դեմ ՝ Ոչի․․․
Կորչի ամեն ոք , կեցցե ամեն բան․․․
Չեմ արձագանքի, էլ ոչ մի կոչի,
Ե՛ս ՝ ինձնից հետո, ե՛ս ՝ ինձնից առաջ․․․

Ճակատագիրս փնտրում է ճակատ,
Ճակատս կուզե իր գիրը փոխել․․․
Բայց ո՞վ կկրի քո գիրն, իմ ճակատ,
Ի՞նչ ճակատ կուզե , Գիր իմ , քեզ կրել․․․
1990