Մարո Երկնափեշյան

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:55

Արևի շողերը
Մազերիս,
Հյուսեցի հասկի պես
Խակ գարու,
Բանգի չոր կոծոծներ
Շարեցի
Ու դարձա մի պուպրիկ՝
Նոր տարու․․․

Մի հանդ էր,
Մի պսպեղ երեխա,
Գնացի
Ուր խելքս կկտրեր,
Էս մերս
Զայրացավ, թե՝ եղա՜,
Հո պորտդ
Հանդումը չե՞ն կտրել․․․
Ձեն տվող չեղավ էլ՝
Տուն արի,
Թե՝ ճաշդ սեղանին է,
Սառավ,
Երեկվա էն ճարպիկ, գիժ
Մարին,
Երբ դարձավ այսքան խեղճ
Մի պառավ․․․

Զարմանքից
Մնացի սլարած,
Լաց չեղա ,
Արցունքս շաղեցի,
Երգեցի
Ծառերին՝ ծվարած,
Չեկա, չէ,
Ինձ այնտեղ թաղեցի․․․
2016

***
Արևի շողերը
Մազերիս,
Հյուսեցի հասկի պես
Խակ գարու,
Բանգի չոր կոծոծներ
Շարեցի
Ու դարձա մի պուպրիկ՝
Նոր տարու․․․

Մի հանդ էր,
Մի պսպեղ երեխա,
Գնացի
Ուր խելքս կկտրեր,
Էս մերս
Զայրացավ, թե՝ եղա՜,
Հո պորտդ
Հանդումը չե՞ն կտրել․․․

Ձեն տվող չեղավ էլ՝
Տուն արի,
Թե՝ ճաշդ սեղանին է,
Սառավ,
Երեկվա էն ճարպիկ, գիժ
Մարին,
Երբ դարձավ այսքան խեղճ
Մի պառավ․․․

Զարմանքից
Մնացի սլարած,
Լաց չեղա ,
Արցունքս շաղեցի,
Երգեցի
Ծառերին՝ ծվարած,
Չեկա, չէ,
Ինձ այնտեղ թաղեցի․․․
2016

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:56

Այսքան մաքուր,
Այսքան անմեղ,
Քեզ ո՞նց պահեմ
Իմ ձեռքերին,
Ի՞նչ անուն տամ
Գորովազեղ,
Ծնված
Սիրո հեքիաթներից։

Սնարիդ մոտ
Քունդ հսկեմ,
Արթուն մնամ,
Աչքով՝ կարոտ,
Քեզ դողիս պես
Ծոցս պահեմ,
Խնկեմ շուրջդ
Անուշահոտ։

Ու քեզ կնքեմ
Ազգի մարտիկ,
Ազգի զինվոր ՝
Ազատատենչ,
Հայ լեռներին լինես
Արծիվ,
Հայոց հողին՝
Մշակ ու տեր։

Եվ աստծո սուրբ
Հավատքի պես,
Բախտդ գրեմ ՝
Լուսակնիք,
Ազգիս
Հույսի երդիկ բացես ,
Վեր համբառնա հոգիս՝
Երկինք։
1991
ՀԵՏԸՆԹԱՑ ԹՌԻՉՔ ժողովածուից

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:57

Ինձ չե՛ն մոռանում,
Այլ ինձ ատում են,
Դատում են մտքի
Ամբողջ խստությամբ,
Կեղտի շերտերով
Կարգի՜ն պատում են՝
Իրենց մեղքերի
Ամբողջ խտությամբ․․․

Բայց հետո, մի օր
Էլ չեն համբերում,
Կարոտատենդից
Կուչ գալով անլաց,
Իրենց շպրտած
Կեղտն են համբուրում
Ասես տիրամոր
Սրունքներն են բաց․․․

Ինձ կամ սիրում են,
Կամ էլ չեն սիրում․
Դու, որ փորձ ունես,
Դեռ հեռվից կզգաս,
Քեզ մի համոզիր,
Ինձ չե՜ն մոռանում,
Արդեն ատու՞մ ես,
Ուրեմն կգաս․․․
2017

ԲԱՑ ԹՈՂ ՓԵՇՍ, ՄՈՇԻ ժողովածուից

**Կարինե Կարինե** » 27 авг 2018, 10:58

Քո անունը.
Ատամիս մեջ մտած
Մոշի մի հատիկ է,
Կռատուկի կոծոծ՝
Մազերիս մեջ թաղկած,
Քրտնած իմ ափ մեջ
Բախտաբեր մի զատիկ է,
Դեղին հիլի-֊հլի՝
Մատնեմատիս ծաղկած...

Քո անունը նեղլուկ
Մի կածան է քարոտ,
Ծառի հաստ կեղևը
Ճեղքած չջնջվող տառ,
Ճաքած շուրթիս՝ տենդ ու
Խեղդված մի կարոտ է,
Իմ թանկ կորուստներն է՝
Պղտոր սելավատար...

Քո անունը անթագ ,
Անքող, անքորոց է,
Իմ խինդն ու իմ վիշտն է,
Ճիչն է՝ երկինք փլող,
Քո անունը սարից
Շրջված լի կթոց է՝
Քո մրգերն, գյուղ իմ,
Դեռ հավքում ցայսօր...
2017
ԲԱՑ ԹՈՂ ՓԵՇՍ, ՄՈՇԻ ժողովածուից

**Nina Alaverdyan** » 28 авг 2018, 21:14

Ասի՞ արի գնանք հանդը,
Ի՞նչ անեմ, չեկար,
Քեզ հոգեհան արեց խանդը՝
Ու՞ր կորա երկար․․․

Անձրև եկավ՝ սատանի լաց,
Ես ի՞նչ անեի,
Ո՞նց կուչ գայի մարմինս թաց,
Պիտի՞ հանվեի․․․

Մտա մի մեծ փչակ ծառի,
Շապիկս առան,
Էն հավքերը ծառի թառին
Կապեցին պարան․․․

Հետո եկան ու գրկեցին
Մեղունները սաթ,
Չէ, աղետից ինձ փրկեցին
Մի մեղրաշաբաթ․․․

Բա չգնա՞մ, անձրև եկավ
Այսօր ծմակում,
Էն փչակում մի մեղու կա
Աչքը չի փակում․․․

...........

Ես տեսա երկնքի
Ու երկրի սիրախաղը,
Հողի տաք գրգիռը՝
Քարքարոտ լանջերին,
Երբ ոտքով բարձրացա
Մեծ գյուղի մեր թաղը,
Մուրազս պատմելով՝
Ձնհալի ջրերին․․․

Ես տեսա ծառերի
Սրթսրթան արթնացումը,
Անձրևի ժպիտը՝
Մի հատիկ կաթիլում,
Ես տեսա և լույսի
Շեշտակի թափանցումը՝
Դողացող կորիզի
Ամեն մի շաքիլում․․․

Ես տեսա հողի
Այն ներքուստ հրճվանքը,
Երբ խաղաց պտուղը՝
Կոնքերի արանքում,
Ես տեսա շրթունքի
Արնագույն նեղ ճաքը՝
Երկունքի ցավից ու
Բերկրանքից էր անկում․․․

Ես տեսա, ետ գնաց
Ամպերի հաստ փառը,
Աչքերից ճառագեց
Արևը՝ տաք , պայծառ,
Երբ ասի՝ մամ ջան,
Սիրտ քամող այս բառը,
Մի քանի մանուշակ
Պտղունցով լուռ պարզած...

**Nina Alaverdyan** » 28 авг 2018, 21:18

***
Երազներում
Մնաց մի գետ,
Մի կռատուն,
Մի լիճ, մի սար,–
Գնացինք ու
Չդարձանք ետ
Ընթացքի մեջ
Մեր՝ ողբահար…

Ժամանակի
Նետը՝ արնոտ,
Թևը խոցեց
Արծվահավքի,
Ու նրան ենք
Փնտրում՝ կարոտ,
Կամ նրանից՝
Մեն մի հավկիթ…

Նա խոստացավ
Մեզ հեքիաթում՝
Ոսկե քաղաք
Տաներ պիտի,
Ասաց՝ սեր է
Ծառից կաթում,
Ճամփան մենակ
Ինքը գիտի…

Բայց, չէ, հաստատ
Նա էլ ընկավ,
Ժահր ու թարախ
Թևը թափեց,
Այդ ազգովի
Մե՛նք ուշացանք,
Կամ ՝ բթացման
Փառը պատեց…

Տեղ չհասանք…
Հեքիաթ չէր՝ ինչ,
Այնտեղ կար մի
Սար սրբացած,
Արտասուքի
Աղի մի լիճ
Եվ ազգ ու ցեղ
Մի՝ քարացած…

Հորինեցի՞նք,
Թե՞ իրոք կար,
Բայց տեսնում ենք
Երազներում.
Մի քարտեզ,
Մի լուսանկար՝
Պատից կախված,
Մեզ չեն ներում…
2016

**Nina Alaverdyan** » 28 авг 2018, 21:20

***
Հայրենիք իմ, հող իմ,
Որբ ու տառապած իմ,
Հայր ու մայր ունենայիր,
Ախ, երանի չէ՞ր,
Մախաղիդ մեջ դներ մայրդ
Լավաշ, պանիր,
Հայրդ աղեղն իր տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

Ու գար, թեկուզ ցեղով,
Թուրքը՝ նախկին սելջուկ,
Զորանայիր այնքան՝
Ինչքան կողդ խոցեր.
Մայրդ վերադարձիդ
Սարքեր տոն ու խնջույք,
Հայրդ նիզակն իր տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

Հետո աշխարհը գար,
Փորձեր բերել ծնկի,
Երակներդ բացեր՝
Արյան գետեր որպես,
Մայրդ՝ աստվածամայր,
Մի պահ սեղմեր գրկին,
Հայրդ մոսինն իր տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

Արնոտ շորդ լվար
Մայրդ լաց ու պաչով,
Հայրդ ասեր՝ տղաս,
Ծեր եմ, պիտի ներես.
Օրհնանք աներ մայրդ
Թալիսման ու խաչով,
Հայրդ դրոշը տար,
Ասեր՝ հետ կբերես…

2016

**Nina Alaverdyan** » 28 авг 2018, 21:22

***
Անբուժելի
Ցավդ ես եմ,
Դու հիվանդ ես
Ինձնով, ինձնով,
Աչքերիդ մեջ
Շատ եմ տեսել
Տառապանքի
Քարափ ու ծով...

Չես թաքնվի
Վերմակիդ տակ.
Ավելի շատ
Ես այնտեղ եմ,
Մթության մեջ`
Տանդ դատարկ,
Թե կրակ չեմ`
Տաք անթեղ եմ...

Ո՛տքդ... զգու՜յշ...
Կայրեմ նորից,
Վերք եմ,
Շոյիր, որ չնվա,
Մինչ լուսաբաց
Պիտի քայլեմ
Հանգչող սրտիդ
Զարկի նման...

Պիտի տնքա՜ս,
Ես հո գիտեմ
Տղամարդը
Ոնց է լալիս,
Երբ որ մերժված,
Խանդից անտեր՝
Լավան ներսում
Եռ է գալիս...

Երբ արթմնի
Ու քնած էլ`
Հազար պտույտ
Շուռ ես գալիս,
Ինչ-որ մեկին,
Ինչ-որ մի տեղ,
Գիտեմ, ինձ ես
Նման տալիս...

Ինձ չես խաբի,
Շատ խորացա,
Քե՛զ համոզիր՝
Ոնց կարող ես.
Հոգսերիդ մեջ
Թե մոռացար,
Երազիս մեջ դեռ
Գալու ես...
2015

**Nina Alaverdyan** » 28 авг 2018, 21:23

Չխոնարհեք
Դրոշները աշտարակի,
Ես ընկել եմ թեև,
Կենդանի եմ, դեռ կամ,
Ծունկս գետնին հենեմ,
Կբարձրանամ էլի,
Կելնեմ յոթ գազ հորից՝
Մինչև անգամ։

Ինձ մահ չկա, երբեք,
Չհավատաք գույժին,
Եթե մատնված եմ,
Խոցված՝ ուրացությամբ,
Առասպելում թրծված,
Սուրս թող չտուժի
Կշռաթաթին արնոտ՝
Մահ կամ ազատության։

Չխոնարհեք
Դրոշները աշտարակի,
Եղեգնածին տղան,
Ելած՝ հուրհեր ու բոց,
Բաց կկանգնի ձեր դեմ՝
Լանջեղ ու ձիգ,
Եղեռնածին ոգու
ՎՐԵԺ սուրբ անունով։

Չխոնարհեք,
Դրոշները աշտարակի,
Քանզի ձոնն իմ
Գոյի՝ հավերժության,
Հավաստում է
Հայոց Լինելությամբ ազնիվ,
Աստծո ժառանգակիր
Գենն իր հզորությամբ։

Չխոնարհեք,
Դրոշները աշտարակի,
Հայոց եռագույնի
Երթով՝ եռաբլուր,
Մեռնող - հառնող ﬕ ջիղ,
Հաստատ, ոնց էլ լինի,
Ոգեկոչման ժաﬕն
Պրկվելու է ﬕ օր։
2013

**Կարինե Կարինե** » 30 янв 2019, 13:57

* * *

Այս գիշերն էլ
Ճմռթեցի մի քիչ երկար
Ու խցկեցի մեկ բարձի տակ,
Մեկ՝ վերմակի,
Ձեռնոց էր մի,
Միջնորդվելով բուռս նետված,
Թե` դուելով հետս պիտի
Հաշիվ մաքրի...

Ի՞նչ անեի, չմարված դեռ
Պարտքեր կային,
Անգամ՝ վարձքեր,
Որ այս գիշեր չէի տալու,
Շա՞տ գիտեի՝
Վրիժառու պիտի գային,
Թե ՝ տուր հա տուր,
Վաղը կամ էլ հենց էս տարում...

Փախուստ չկար ,
Մինչև անգամ և սերերից,
Գիշերվա կես,
Թախծամորմոք հոգու նվագ,
Վերքս շոյող իրենց ծանոթ
Հին ձևերից,
Արյուն կաթեց մինչ լուսաբաց
Սրտես նվաղ...

Ինչեր ասես դեմս չեկան
Մի գիշերով,
Իմ հիշելով
Ավել - պակաս բան չմնաց,
Ակամայից մուրհակի պես
Այն կիսելով`
Արևն առա,
Տեսե'ք, ծոցիս ոնց է քնած...