***

Այս սերը, որ երևի
երջանկության համար է,
և գլխապտույտներից
առաստաղներին քսվող ձյունը...

***

Արևի մասին լսե՞լ ես,
հենց այնպես եմ հարցնում`
առանց հետին մտքի...
Արևի մասին կարո՞ղ ես լռել,
Իսկ քամո՞ւ...

***

Նստի՛ր այնտեղ,
որտեղ քամի կա
(քանի որ աշխարհում դեռ քամի կա)
և անցյալ ու ներկա ամառների
թափահարվող ձևեր...
Դու քամուց չես մեռնի
երևի...

***

Հետո մի բան ցավում է...
Որ անապատի արևի փոխարեն
հաջորդ հարյուր տարին ջուր լինի...

***

Կշնչենք,
ու կտաքանա...
Խոսքեր,
որ խոսում են
մեր ջրերը,
ու մեր մաշկը
չկա...

***

Բոլոր բաց դռները,
որ հայելի են
սերերի ավարտին,
երբ վերջացած են լինում
բառերը
դեռ չասված...
Կտրիր-հանի՛ր քաղաքը
քո նկարից
և թեյագույն աչքերդ,
որ ինչ-որ մեկին
տաքացնելու համար են,
նարինջների՛ն դարձրու...

***

Կանաչ ու մանուշակագույն
մոռացված մատիտներ,
որոնցով հազար տարեկանները
մանկական նկարներ են նկարում,
հողե դեմքեր...
Հետո
քարերը կծակվեն
ճնշումից ու ժամանակից...

***

Նրանք
գարեջրոտ մազերով
քայլում էին
ամեն առավոտ,
ու բոլոր լույսերը
գետնին շաղ էին գալիս...
Բարև
ցածրահարկ տներով
Աշխարհ...

***

Անընդհատ ընկնող մտքեր,
որ հետ նայելիս քար են դառնում...
Նոր երկի՞ր.
տարածությո˜ւն է...
-Կարոտների հարցով այստեղ չդիմել,-
ասում է...
Կողքով անցնում են
բոլոր թռչող բաները
հազար տարին մեկ ծնվածների նման,
ու բոլոր պահերին վերջանո˜ւմ է...

***

Տաքությունը,
որ ձայն չի հանում,
նա, որ իմ նշանն է,
իմ գեղեցկության
պարագաները...
Դրանք
իմ Աստծո աղավնիներն են...