Harutin » 09 окт 2010, 09:31
Գուցե երկրորդի ծնունդ
Հեռու, հեռու մի անկյունում քնքշանքն է ծվարել.
Դա անդիմադրելի է,
Թափ չկա, հևք չկա,
Ինչ-որ դժժացող զգացում է`
Հոգնած գլխացավի պես,
Ինչ-որ… գրեթե ոչինչ…
Ծիծաղելի է նույնիսկ մանրուքների հետևից ընկնելը,
Բայց քնքշանք է, գրողը տանի, քնքշանք է, ինչպես
Մաշված ծածկոցը նորով փոխարինելը:
Մեղմ է, թույլ է, հազիվ բոցկլտացող կրակի պես է,
Բայց հետը կարծես կիթառի հնչյուններ են:
Անորսալի է, բարակիրան ու սեղմ է,
Եվ այդուհանդերձ բռնվում է, իմն է…
Չէ~, արդեն ավելի ծիծաղելի է,
Ավելի ճիշտ, «ժպտալի» է
Եվ… քիչ մնաց` մոռանայի,
Շատ նման է այտերի վառվելուն, երբ քո մասին են խոսում,
Ու հետն էլ մի տեսակ հարազատ է.
Շատ է ծանոթ դեմքը:
Կկոցում եմ աչքերս, նայում եմ, նայում եմ երկար,
Բայց ինչ-որ տեղը չեմ բերում:
Ինչ-որ քնքշանք է, էլի, մի քիչ նույնիսկ
Ուսանողական առաջին թոշակի պես…