ԱԶԳ ԻՄ
Ազգ իմ,ընդմիշտ
Սպիներդ նորացել,
Ձորերիդ պես
Խորունկ վերքեր են դարձել,
Մթագնել են
Վշտիդ ամպերը հեռվում,
Կարոտ քամու թևով եկել
Արտասվել քո ձորերւմ․․․

ԱԽ ԱՅՍ ԱՄՊԵՐԸ
Ա՜Խ,ԱՅՍ ԱՄՊԵՐԸ,ԳՈՐՇ,ԹԱՓԱՌԱԿԱՆ,
ՈՐԴԵԿՈՐՈՒՅՍ ՄՈՐ ԱՅՆՔԱՆ ԵՆ ՆՄԱՆ,
ՄԵՐԹ ՎՇՏԻՑ ԳՈՌՈՒՄ,ՄԵՐԹ ԼԱԼԻՍ ԱՆՎԵՐՋ,
ՄԵՐԹ ՈՒՇԱԹԱՓՎՈՒՄ ԽՈՐ ՁՈՐԵՐԻ ՄԵՋ,
ՄԵՐԹ ԽԵՆԹՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ԿԱՅԾԱԿ ԵՆ ՆԵՏՒՄ,
ՄԵՐԹ ԼԱՑԱԿՈՒՄԱԾ ԾԻԱԾԱՆ ԿԱՊՈՒՄ։
Ա՜Խ,ԱՅՍ ԱՄՊԵՐԸ ԳՈՐՇ,ԹԱՓԱՌԱԿԱՆ,
ՈՐԴԵԿՈՐՈՒՅՍ ՄՈՐ ՇԱ՜Տ-ՇԱՏ ԵՆ ՆՄԱՆ։

ՏՈՒՆՍ ԱՅՆՏԵՂ,ԵՍ՝ ԱՅՍՏԵՂ,
ՀՈԳԻՍ ԱՅՆՏԵՂ,ԵՍ՝ ԱՅՍՏԵՂ,
ԳԻՏԵՄ,ԳԱՐՈՒՆ Է ԱՅՆՏԵՂ,
ՁՅԱՆ ՊԵՍ ՀԱԼՎՈՒՄ ԵՄ ԱՅՍՏԵՂ,
ՀԱԼՎՈՒՄ ՈՒ ՋՈՒՐ ԵՄ ԴԱՌՆՈՒՄ,
ՍԵՎ ԾՈՎՆ ԻՆՁ ԳԻՐԿՆ Է ԱՌՆՈՒՄ․․․

ԿԱՐՈՏ,ԿԱՐՈՏ,ԴՈՒ ԼՈՒՌ ՏԱՆՋԱՆՔ,
ԴՈՒ ԱՐՑՈՒՆՔՈՏ ՀՈԳՈՒ ԲԱՂՁԱՆՔ,
ԴՈՒ ԵՐԱԶԱՆՔ,Ա՜՝Խ ՈՒ ՏԵՆՉԱՆՔ,
ԴՈՒ ԶԳԱՑՄՈՒՆՔ ՄԻ ՀՈԳԵԿԱՆ,
ՎԵՐԱՑԱԿԱՆ ՄԻ ԳՈՅԱԿԱՆ,
ՎԱՂՈՒՑ Ի ՎԵՐ ՎՇՏԻ ՄԱՏՅԱՆ,
ՎԱՂՈՒՑ Ի ՎԵՐ ՔՈ ԷՋԵՐՈՒՄ
ՀԱՅՈՑ ԱԶԳՆ Է ՀԵՐԹԱԳՐՎՈՒՄ,
ՕՏԱՐՈՒԹՅԱՆ ՃԱՄՓԱՆԵՐՈՒՄ
ՊԱՆԴԽՏՈՒԹՅԱՆ ԳԵՐԻ ԴԱՌՆՈՒՄ,
ՎԱՂՈՒՑ Ի ՎԵՐ ՔՈ ԾՈՎԵՐՈՒՄ
ԼՈՂ Է ՏԱԼԻՍ,ՍՈՒԶՎՈՒՄ,ԵԼՆՈՒՄ,
ՉԽԵՂԴՎԵԼՈՎ ԱՆԳԱՄ ՀԵՐՈՍ ՈՐԴԻ ԾՆՈՒՄ
ՈՒ ԱՆՈՒՆԸ ԿԱՐՈՏ ԴՆՈՒՄ․․․
ԿԱՐՈՏԸ ՄԵՐ ՈՒՎԱԿԱՆՆ Է,
ՄԵՐ ՀՈԳԻՆ ՍԱԶ,ԿԱՐՈՏԸ ՄԵՐ ՀՈԳՈՒ ԼԱՐՆ Է,
ՈՂՋ ԱՇԽԱՐՀՆ Է ՏԽՐԱԴԱԼՈՒԿ ԵՐԳԵՐ ՀՅՈՒՍՈՒՄ
ՈՒ ՄԵՐ ՀՈԳՈՒ ՍԱԶԻ ՎՐԱ ՆՎԱԳՈՒՄ Է ՈՒ ՆՎԱԳՈՒՄ․․․

ՆՎԵՐ ԳԱԳԻԿ ԾԱՌՈՒԿՅԱՆԻՆ


Գարուն է գալու հայոց աշխարհում,
Արև շողալու հայոց երկնքում,
Գետեր,առվակներ պիտի վարարեն,
Իրենց հետ սառած արցունքը տանեն։
Կանչը հայրենյաց շուրթերով գարնան
Ծիծեռնակի պես պիտի թևածի,
Անտեր մնացած ծածկի տակ հին տան,
Ռազմի դաշտից շյուղեր հավաքի,
ՈՒ բույն նորոգի,բույնն իր հնամյա,
Կանչով գարունքի ձագ հանի նորեն,
Յուրաքանչյուր ձագ երկինք սլանա,
Աշխարհը շրջի նորից տուն դառնա,
Նորից տուն դառնա․․․