ԹԱԹՈՒԼ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ

**Harutin** » 15 окт 2010, 10:40

ՍԿԻԶԲ - 1

Վերցնել`
Կրկին ապրել կյանքն ի սկզբանե,
Ծնունդից էլ առաջ գնալ,
Մտնել երկունքի մեջ,
Շրջապատվել բոլոր անհուններով,
Աստվածներով,
Տեսնել մեզ այդ ամենի մեջ ընդամենը մենակ...
Ապրել անմայր,
Անհայր
Եվ անհայրենիք.
Արդյոք սա չէ ՞ Աստծո Դատաստանը միակ...

**Harutin** » 15 окт 2010, 10:41

ՄԿՐՏՈՒԹՅՈՒՆ

_ Հույս, Հավատ և Սեր - ասաց քահանան
սրբազան դողով,
Ու զավակներիս իջեցրեց ջուրը,
Ջուրը, որ պարզ էր, ոնց Աստծո խաղող
ամենակարող:
Հազար յոթ հարյուր մոմեր վառվեցին
սուրբ ավազանում.
Ու զավակներս Տիրոջ ձեռքում են արդեն
բազմանում...
-Լսիր, քահանա,
Թե չարը չքվեց`
Ուրեմն Բարին պիտի շատանա...
Իսկ Հայրենիքս, որ քեզ պահ տվի.
Ու՞ր ես թաքցրել,
Չէ ՞ որ կնքված էր
Ու Քրիստոնյա..

**Harutin** » 15 окт 2010, 10:41

***
Մարդը` կենդանու շարունակություն,
Իսկ թռչունները թռչում են վերև,
Մարդը բարձրանում, իջնում է ներքև,
Տեսնես Աստված կայցելի մեր տուն:
Մարդը սրիկա, սատանի ծնունդ,
Անխիղճ, մի քիչ խեղճ,
Ու դարձյալ Աստված մաքուր է, բարի.
Այդքանից հետո`
Հենց իր հոգին է դնում մարդու մեջ: