Սոնա Արշունեցի

**Армине** » 28 дек 2008, 23:50

ԴԵՄՔԵՐՆ ԻՄ ԱԶԳԻ

Սրտումս են թաղված,
Գլխումս են թաղված
Խղճիս ծանրացած
Տանջամահ եղած
Ոսկորներն ազգիս
Տեր-Զորում սփռված
Սրտումս են թաղված
Դաշույնի նման
Սիրտս մխրճված
Քանդում, ավերում
Ամեն մի վայրկյան
Էությունս ողջ.
Ուրվական դարձած
Հանգիստ չեն տալիս
Թափառ մտքերիս
Այցի են գալիս
Ինձ ամեն գիշեր
Երբ մենակ եմ ես,
Ես ու իմ հուշերն
Իմ հյուրն են նրանք
Հյուրը թանկագին,
Նայե՛ք դուք ահա
Ա՛յ այս փոքրիկին
Բերնիվայր ընկած
Ջուր է աղերսում
Ձեռքերն ինձ պարզած
Ջուր են աղերսում
Պապակ շուրթերով,
Տարբեր դեմքերով,
Ահել ու ջահել,
Մանկիկներ սեւաչ
Կենդանանում են
Աչքերիս առաջ...
Ձայներն են նրանց
Հնչում ականջիս.
Լսում եմ անվերջ
Փրկության կանչեր
Ու մթության մեջ
Դեմքեր ու դեմքեր...
Դեմքերն իմ ազգի
Նման տեսիլքի
Գալիս են անցնում
Սիրտ են հոշոտում
Ու ամեն գիշեր,
Ու ամեն գիշեր,
Երբ մենակ եմ ես,
Ես ու իմ հուշեր
Թաղված իմ գլխում
Հանգիստ չեն տալիս
Թուրքի ձեռքերով
Տանջամահ եղած
Տեր-Զորում սփռված
Ոսկորներն ազգիս
Սուրբ մասունք դարձած
Ինձ հյուր են գալիս
Գալիս են անցնում
Ու կենդանանում,
Կենդանանում են
Աչքերիս առաջ
Դեմքերն իմ ազգի
Նման տեսիլքի
Գալիս են լափում
Մտքերս են լափում
Սիրտս են լափում
Լափում են ամբողջ
Էությունս ողջ...

2005, Բրյուսել

**Армине** » 28 дек 2008, 23:50

ՄԵԶ ՀԵՏ Է ԵՎ ԻՆՔԸ՝ ԱՍՏՎԱԾ

Թուրքը տգետ, թույլ ու անճար,
Տեսավ հայը քաջ ու հանճար
Սրտում ծնվեց խանդը նենգ, չար
Քանզի չուներ էլ ուրիշ ճար.
Ու մշակեց հրեշաոճ
Մի ծրագիր եղերական
Ձեռագիրն էր լոկ թուրքաոճ.
Սպանդ հայի, թուրքի թալան
Աստծո կամքով ազգս փրկվեց
Թուրքի ճանկից վայրի, գազան
Մոխիրներից ծլարձակեց
Աշխարհով մեկ՝ հանց սերմնացան
Արդեն ուղիղ, ուղիղ մեկ դար
Գովքն ենք անում մեր Էրգրի
Հյուսում երգեր հազար-հազար
Այն օրից մեր՝ ծով կարոտի:

**Армине** » 28 дек 2008, 23:52

* * *
Գիտեմ, գալու է պահը լուսավոր
Կբացի դեմքդ աշխարհը մի օր
Կմաքրի ձեռքերդ արյունից հայի
Որ զատվի մարդն ու գազանը վայրի
Անմեղ արյունը գետնին չի մնա
Հայն իր հողերի տերը կդառնա
Ուզեք, թե չուզեք, ինչքա~ն անցնի
Մենք հավատքով ենք ապրում գալիքի.
Ես պոետն եմ այդ լույս այգաբացի
Թեկուզ անցնի էլ բյուր հազար տարի,
Քանի գերի է երկիրն իմ Նաիրի
Երբե՛ք չի քնի ոխը հայ ազգի
Աստված է երգիս ուժ տալիս ու թեւ,
Որ հնչի ուժգին, հնչի հարատեւ,
Մինչ սպասումի պահը հրաշքի,
Որ հաղթանակած ելնեմ գագաթին
Վես ու բիբլիական մեր Արարատի
Ու ասեմ թուրքի ուղիղ ճակատին,-
- Մե՛նք ենք լոկ արդար տերն այս սարի,
Դեռ սպասում ենք սուրբ դատաստանի
Մեզ հետ է եւ ինքը՝ Աստված
Քանզի նա էլ վերում բազմած
Համբերությունն իսպառ հատած
Բարկությունն է թափում նա ցած
Արյան ծարավ ու կուրացած
Մարդ էակին՝ գազան դարձած...

16.05.2004, Բրյուսել

**Армине** » 28 дек 2008, 23:52

ՄԱՀՎԱՆ ՔԱՐԱՎԱՆՆԵՐԸ

Դրախտ իմ երկիր, երկիր Նաիրյան
Անթիվ զավթիչներ դարեր շարունակ
Ասպատակում էին, որ քեզ տիրանան
Դարանակալ էր թուրքը խորամանկ
Գլխավորությամբ Աբդուլ Համիդի
Դարի դահիճները փաշա կոչեցյալ
Հրեշներն այս Թալեաթ, Էնվեր, Քեմալ...
Թող նրանք լինեն հավերժ նզովյալ.
Մշակեցին մի ծրագիր դաժան՝
Պոկել արմատից սերուցքն ազգի
Այս էր միակ փափագը թուրքի,
Որ տերը դառնա մեր լույս հողերի:

**Армине** » 28 дек 2008, 23:54

ՉՀԵՌԱՆԱՄ ՎԵՐՔԵՐՈՎ

Ա~խ, կտեսնեմ ես ազատ
Քեզ, ի՛մ Մասիսի, ի՛մ անհաս
Ցավս գոցած իմ սրտում
Ինչպե՞ս գնամ անմուրազ
Աստվա՛ծ, տուր կյանք, որ ապրեմ,
Ու թեկուզ իմ երգերով,
Արդար պահանջս ասեմ.
Չհեռանամ վերքերով,
Որ չափսոսամ իմ ապրած
Փոթորկալից այս կյանքին,
Բացեմ դիմակը քողարկված,
Խոսքս ուղղեմ աշխարհին,-
- Բա՛վ է դավեք իմ ազգին,
Բավ է կոծկեք դժնդակ
Հայոց եղեռնն ուրանաք
Քոչվոր ազգ չենք, իմացե՛ք,
Հային ծնկել մի՛ փորձեք
Ինչքան դավեր էլ նյութեք
Զուր պատրանքներ մի ծոցեք
Տե՛ր իմ, կյանք տուր, որ ապրեմ
Չմնամ ես կարոտով
Հարստություն, գանձ ու գահ
Չի էլ անցնում իմ մտքով
Դու դատավոր Հայ դատին
Խնդրանքս այս է բարձրյալին
Արդարության դուռը բաց,
Այն վաղուց է կողպված
Տե՛ր իմ, տո՛ւր ինձ կյանք այնքան,
Որ հասնեմ իմ մուրազին
Այնժամ հանգիստ տակավին
Վերջին անգամ կնայեմ
Արարատի գագաթին
Ու իմ հոգին կավանդեմ
Հասած ես իմ մուրազին
Ես կավանդեմ իմ հոգին
Լուռ, խաղաղված կամովին...

15.02.2005, Բրյուսել

**Армине** » 28 дек 2008, 23:54

ԱՐԾՎԻ ԹԵՎԵՐՈՎ

Անվերջ քայլել եմ ուզում
Սիրտս բանալ եմ ուզում
Մի հարազատ, մոտ մարդու
Դարդս պատմել եմ ուզում
Նստել հոգնած մի քարի
Վիշտս ցրել եմ ուզում
Նայել երկնի անհունին
Անհագ թռչել եմ ուզում
Առնել թեւեր արծվի
Թռչել մտքով էությամբ
Թռչել Էրգիրս կարոտի,
Շնչել, արբել բնությամբ
Ու գիրկն ընկնել երազի
Թռչել, թռչել ու գնալ...
Իմ թեւերով արծվի
Երկնի մովում վերանալ...

12.02.2005, Բրյուսել

**Армине** » 28 дек 2008, 23:54

ԿԱՆԹԵՂՍ ԱՆԹԵՂ

Երկնքում դեռ նոր լույսեր կվառեն
Իմ բյուր մտքերը լույս ջահեր դարձած
Նենգ խավարի դեմ խենթ կպայքարեն
Հուրս որոտի շանթից է սերված
Կանթեղով անթեղ ծովերը կանցնեմ
Օվկիաններ անտակ, անձավներ մթին
Սարերը կանցնեմ ու դարեր կանցնեմ
Մինչեւ տիեզերք՝ աստղեր ու լուսին
Ու ես կանձրեւեմ աշխարհի վրա
Իմ հոգու լույսը, նոր գարուն կգա
Կհալեմ մեռած սրտերը սառած,
Կհաղթեմ խավարին հավերժ անիծված...

12.02.2005, Բրյուսել

**Армине** » 28 дек 2008, 23:55

ՆՆՋԻՐ ԴՈՒ ԽԱՂԱՂ
(Գուրգեն Մարգարյանի անմահ հիշատակին)

Քնած էր Գուրգենն օտար երկրում
Հայրենի տունն էր տեսնում երազում
Գուցե տեսնում էր աղջկան սիրած,
Կամ մեր լեռները, ծառերը ծաղկած,
Քնած էր խաղաղ իրեն մահիճում
Հայոց բանակի սպան դյուցազուն
Եվ անգամ մտքի ծայրով չէր անցնում
Դարան է մտել թուրքն արնախում,
Ազերին գիտեր. ազնիվ պայքարում
Անկարող էր դեմ առ դեմ կռվել,
Վճռեց նենգորեն՝ լոկ թուրքին վայել
Խորամանկորեն հարցերը լուծել:

**Армине** » 28 дек 2008, 23:56

ՀԱՅՐԵՆԻՔ

Այստեղ՝
Մեր բարդու ծառին
են ծնվել
Այս զույգ
Սպիտակ արագիլները,
Այստեղ են իրենց
Աչքերը բացել,
Այստեղ են նրանք
Թռչել սովորել,
Նրանց այստեղ է
Մայրը գուրգուրել
Հողմից, անձրեւից
Կրծքով պաշտպանել,
Այստեղ էլ նրանց
Ծննդավայրն է կոչվել
Ու հայրենիքը,
Եվ ո~ւր էլ գնան
Այս զույգ, սպիտակ
Արագիլները,
Ինչքան դեգերեն
Օտար ափերում,
Անհուն կարոտով
Նորից ետ կգան,
Մեր բարդու ծառին
Նրանք վեր կգան:

**Армине** » 28 дек 2008, 23:56

ՕՏԱՐ Է ԻՆՁ

Ինչքան լինեմ քեզնից հեռու
Այնքան սիրտս քեզ կտենչա,
Հողիդ, ջրիդ խենթ կարոտից
Գիշերն աչքիս էլ քուն չի գա,
Օտար հողում, օտար երկինք,
Օտար արեւ, աստղ ու լուսին...
Օտար են ինձ ամեն բարիք
Ատում եմ ես օտար տանիք
Վերադարձի հույսն իմ հոգում
Իմ օջախի բույրն եմ տենչում
Մտքով քեզ հետ քուն թե արթուն
Ես չեմ հանգչի օտար հողում

2003